Η  ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ  ΤΗΣ ΔΙΑΝΟΙΑΣ  ΑΠΟ ΤΑ  Μ.Μ.Ε.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΜΜΕ (ΕΙΔΙΚΑ ΤΩΝ  ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΧΡΟΝΩΝ) ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΚΑΘΑΡΑ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΟΝ ΣΚΟΠΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥΣ…….

<<ΑΠΟ ΕΝΗΜΕΡΩΤΕΣ ΤΩΝ ΕΙΔΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ ΕΓΙΝΑΝ ΧΕΙΡΑΓΩΓΟΙ ΤΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ>>

ΚΑΠΟΤΕ ΕΙΧΕ ΠΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΟΣ:
(Όσο πιο πολύ μεγαλώνεις το φόβο για τα ναρκωτικά και το έγκλημα, τους μετανάστες και τους εξωγήινους, τόσο περισσότερο ελέγχεις τους ανθρώπους.)
1928-, Αμερικανός γλωσσολόγος & ακτιβιστής

ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ Ο ΜΕΓΙΣΤΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ο ΜΑΚΕΔΩΝ :
(Βουλή και μύθοισι και ηπεροπηΐδι τέχνη.
Μέγας Αλέξανδρος, 356-323 π.Χ.,

μτφρ: με θέληση, με παραμύθια και με την τέχνη της εξαπάτησης)
ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΗ ΠΡΟΣΔΙΟΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ ….

Ραδιόφωνο και τηλεόραση αποτελούν πλέον τους μόνιμους συντρόφους του σύγχρονου αποξενωμένου ανθρώπινου όντος, έχουν εισέλθει ως μια αναγκαία συνήθεια και έχουν εγκαθιδρύσει το δικό τους έθος στην καθημερινότητα. Όλοι μπορούν πλέον να προστρέξουν στη φωνή των «αγίων» Μ.Μ.Ε. καθ΄ όλη τη διάρκεια της ημέρας, από τον οδηγό του αυτοκινήτου μέχρι τη νοικοκυρά, το δε απόγευμα η φωνή και η εικόνα του «γοητευτικού» παρουσιαστή καλεί τους ακροατές να συντονίσουν την τηλεόραση στο κανάλι του. Ραδιόφωνο, τηλεόραση και εφημερίδες αποτελούν τα κύρια «μέσα» εκπομπής επεξεργασμένων πληροφοριών, των οποίων ο απόηχος τουλάχιστο φτάνει σε κάθε σπίτι. Ακόμα κι όταν οι κάτοικοι της οικίας είναι απασχολημένοι κάπου αλλού, η τηλεόραση ή το ραδιόφωνο οφείλουν να είναι ανοικτά και ν΄ ακούγονται, οι πάντες θέλουν μια φωνή να τους μιλάει και να τους συντροφεύει.

Δεν είναι βεβαίως η ποιότητα του εκφερόμενου λόγου που καθιστά αναγκαία την ολοήμερη ανοικτή οθόνη. Το αντίθετο μάλιστα, η φωνή του παρουσιαστή που αναμασά, αν όχι τα ίδια κοινότυπα , τουλάχιστο το ίδιο ανούσια, οι συνήθως βλακώδεις διάλογοι που ακούγονται στα λεγόμενα «σήριαλς», ή η ηλίθια θεματολογία που επιλέγεται από τους δημοσιογράφους και προβάλλεται ως.. «επικαιρότητα», πρέπει ν΄ ακούγονται μέχρι το τελευταίο αυτί, χωρίς να οδηγούν τους ακροατές σε σύνθετες λέξεις και σκέψεις. Κάθε άλλο μάλιστα, όλη αυτή η ηλιθιότητα γίνεται θέμα συζήτησης και σύνδεσης του κοινωνικού ιστού. Η τηλεόραση παραμένει ανοικτή διότι δεν ζητάει από τους τηλεθεατές κάποιου είδους συμμετοχή ή προβληματισμό, χωρίς τη φωνή της οθόνης το σπίτι μένει άδειο χαρτόκουτο και οι κάτοικοι του αδυνατούν λόγω φόβου, να μείνουν έρμαια της πιο βαριάς σιωπής.

Η ανθρώπινη Διάνοια είναι ο Λόγος του Δαίμονα Εαυτού, είναι ομοούσιο κομμάτι της συμπαντικής  Διανοιας  και καθιστά δυνατό και ακατάβλητο τον Δαίμονα Εαυτού. Όσο η ανθρώπινη πνευματική Διάνοια διαλογίζεται με τον Κόσμο των Θεών αποκομίζει θεία χαρακτηριστικά. Ποια σύγκριση, όσο επιεικής κι αν στεκόταν, θα μπορούσε να δώσει ελπίδες στον σημερινό «μέσο» νεοελληνικό λογισμό για την ελάχιστη έστω επαφή του με τον Κόσμο των Ελλήνων Θεών; Η σημερινή ανθρώπινη διάνοια τείνει στην πλήρη εκμηδένισή της, αν δεν έχει ήδη εκμηδενιστεί, καθώς τα ποσοστά των εκτρελλαθέντων αυξάνουν διαρκώς και όλοι κάνουν πως δεν τα βλέπουν. Ό,τι έχει απομείνει από την διάνοια, καταναλώνεται ως πνευματική ενέργεια για την είσοδο του ατόμου στον ψευτο «παράδεισο» της υλικής ευδαιμονίας. Οι σχέσεις που δημιουργεί γύρω της αυτή η διάνοια που τείνει στην αυτοεκμηδένισή της, εκπληρώνουν έναν και μοναδικό σκοπό: το πώς θα διασφαλισθεί μια θέση στη «δυνατότητα» (η οποία πλασάρεται ως δικαίωμα) του «καταναλώνειν». Η νόηση έχει καταστεί ένας παθητικός καταναλωτής «χρησίμων» πληροφοριών.

Ως διάμεσο της απόλυτης διαχείρισης των ανθρώπινων διανοιών, το Μέσον, είτε αυτό είναι τηλεόραση ή ραδιόφωνο, είτε περιοδικός τύπος, έχει εφεύρει και επεξεργαστεί άρτιες τεχνικές άμεσου ελέγχου των διανοιών.  Όχι σαν κάποια σκοτεινή συνωμοσία στοχεύουσα στον έλεγχο του ανθρώπινου εγκεφάλου, αλλά σαν μια εγγενής «λογική» αυτού ακριβώς του συστήματος χειραγώγησης, για αυτοπροστασία και μακροημέρευση. Το Μέσον κατασκευάζει μια πλαστή πραγματικότητα μέσω του θεάματος και την πουλά ως τη «μόνη και αληθινή».

Η διάθεση του Μέσου δεν σταματά, φυσικά, εδώ. Ο αντικειμενικός του σκοπός δεν είναι να προσφέρει «ενημέρωση», διασκέδαση, ή καταναλωτική προτροπή, ο σκοπός του είναι να  αμβλύνει τις αντιστάσεις της κριτικής και συγκροτημένης σκέψης απέναντι στην «ενημέρωση» τη διασκέδαση, και την κατανάλωση που αυτό έχει επιλέξει να μας προσφέρει  ή, καλύτερα, πωλήσει. Μια μετεγγραφή της γνωστής βιβλικής σημειολογίας με οικονομικούς όρους και συνθήκες, θα μπορούσε να περιγράψει με μεγάλη ακρίβεια το σημερινό οικονομικό μοντέλο. Όλα αυτά που έχουν προεπιλεγεί από το τυραννικό Μέσον ως «προϊόντα προς πώληση», συντελούν ουσιαστικά στην πραγμάτωση της υποτιθέμενης «υλικής ευδαιμονίας» (του.. «παραδείσου»), ενώ τα προεπιλεγμένα σημεία δημιουργούν μια υποτιθέμενη «ενότητα» (δημιουργού και δημιουργήματος), εκτός της οποίας δεν δικαιούται να υπάρχει απολύτως τίποτα, πλην των προκαθορισμών (των βιβλικών προσταγών). Εντός της ενότητας του υλικού κόσμου και της μεθόδου που οδηγεί σε αυτόν, τον ρόλο του «κακού» (σατανά) καλείται να παίξει η ανεργία, η αδυναμία δηλαδή ενός εργασιακά ενεργού πληθυσμού να μετέχει της κατανάλωσης. Με διαφορετικά λόγια, θα μπορούσε να ειπωθεί ότι η Μονοθεϊστική Θρησκεία είναι η γεννησιουργός αιτία των δουλικών συμπεριφορών, ο «Πολιτισμός» της είναι αυτός που διαμορφώνει τους δούλους, ενώ η «Οικονομία» της τους διατηρεί. Αν λοιπόν κάποιος θέλει πραγματικά να ανατρέψει αυτή την δουλική συμπεριφορά οφείλει να πολεμήσει τη γεννησιουργό αιτία αυτής, και όχι το αποτέλεσμά της, που είναι το οικονομικό μοντέλο διατήρησης της δουλείας.

Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΥΣΗΣ

Το Μέσον, για να καταφέρει να διαλύσει τη νοητική συγκρότηση χρησιμοποιεί επαναλαμβανόμενα μοτίβα παρουσιάσεων. Ένα από αυτά είναι το μοτίβο της σύγχυσης, το οποίο παρατηρείται στα δελτία ειδήσεων αλλά παρουσιάζεται καταλλήλως προσαρμοσμένο και στα άρθρα των εφημερίδων. Τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων ξεκινούν πρώτα, με τα λεγόμενα θέματα  επικαιρότητος, τα οποία με τον τρόπο που παρουσιάζονται καθηλώνουν την προσοχή του ακροατή στη φωτεινή οθόνη της συσκευής.  Όταν τα θέματα αυτά έχουν τελειώσει παρουσιάζονται θέματα λίγο – πολύ γνωστά, ανούσια, ουδέτερα κ.λ.π.  Τα ουδέτερα  αυτά θέματα δεν απαιτούν την προσοχή του θεατή, αφού ο τελευταίος έχει ήδη «ενημερωθεί» για την επικαιρότητα από τα προηγηθέντα θέματα. Η προσοχή είναι πλέον χαλαρή όταν ο παρουσιαστής ξεκινά να περιγράφει τα επόμενα θέματα, αρχίζοντας από το Α΄ θέμα μετά το Β΄ θέμα και τελειώνοντας με την περιγραφή του Γ΄ θέματος. Οι λογικά σκεπτόμενοι θα περιμένανε μια αντίστοιχη εικονική παρουσίαση με τη σειρά των θεμάτων όπως περιγράφηκε λίγο πριν. Αντί όμως να παρουσιαστούν τα θέματα με τη ίδια σειρά που περιγράφηκαν, ως πρώτη εικόνα παρουσιάζεται αυτή που αφορά το θέμα Β΄, ύστερα παρουσιάζεται αυτή που αφορά το θέμα Α’ και, τέλος, η εικόνα που αντιστοιχεί στο Γ΄ θέμα. Αυτός ο αναντίστοιχος τρόπος σύνδεσης λεκτικών περιγραφών και εικονικών παρουσιάσεων έχει ως σκοπό, τον οποίο μάλιστα εύκολα καταφέρνει, να καταστρέψει της δομή της σκέψεως του θεατή (ή αναγνώστη).

Η διάνοια δουλεύει με μια ορισμένη δομή, κάνει αναγωγές, χρησιμοποιεί τη μετάθεση της σκέψης σε πολλαπλά επίπεδα, και καταφέρνει νοητικές επαγωγές, θέτει δεδομένα και περιμένει, κατόπιν επεξεργασίας πάντοτε, λογικά συμπεράσματα. Η διάνοια, όταν σκέπτεται ορθά, δηλαδή λογικά, δουλεύει με την ακρίβεια του μαθηματικού τρόπου.  Όταν όμως, αντιθέτως, βομβαρδίζεται καθημερινά με μοτίβα που αποσυντονίζουν τον τρόπο που αυτή από φύσεως εργάζεται, τότε τίθεται σε αδράνεια και αχρηστεύεται η δομή της. Αργά αλλά σταθερά παύει να δουλεύει με τον μαθηματικό τρόπο που την συνδέει με την συμπαντική λογική, παύει δηλαδή να εργάζεται ορθά, και είτε παρεκτρέπεται σε άλογες διαδικασίες σκέψης (η  θρησκευτική  δεισιδαιμονία  είναι μια από αυτές) είτε παραιτείται και καταστρέφεται.  Όταν η αλληλουχία θεματικών ενοτήτων ήχου και εικόνας, λεκτικών εννοιών και εικόνων, είναι μπερδεμένη και ομιχλώδης οδηγεί την διάνοια στη σύγχυση.. Το δύσκολο, το ακανθώδες και το δύσβατο το οποίο απαιτείται για την σύνθετη και κριτική σκέψη, εγκαταλείπεται χάριν της ευκολίας της έτοιμης εικόνας της ασαφούς σύγχυσης. Συνέπεια όλων αυτών είναι να αντικατασταθεί το νοητικό από το αισθητικό, το οποίο τρέφεται κατά κανόνα με εικόνες, τις οποίες κάποιοι άλλοι έχουν ωστόσο πολύ εντέχνως κατασκευάσει. Είναι πλέον η σειρά του επόμενου μοτίβου να αρχίσει να δρα. Πρόκειται για εκείνο της πώλησης της συγκρότησης.

Η ΠΩΛΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ

Για να πωληθεί ένα προϊόν, είτε αυτό είναι απορρυπαντικό, είτε ασφαλιστική κάλυψη, είτε.. θρησκευτική σωτηρολογία, απαιτείται η δημιουργία μιας πλαστής ανάγκης η οποία θα καθιστά το προϊόν αυτό «ωφέλιμο», «αναγκαίο» ή «σωτήριο». Η ψεύτικη αυτή ανάγκη, οφείλει συνεπώς να διαμορφώνεται σε μία «απειλητική» για την καθαριότητά μας, την ασφάλειά μας ή την θρησκεία μας, πραγματικότητα. Με τις επιλογές ήδη προεπιλεγμένες, το Μέσον έχει φροντίσει να προβάλλει ως τάχα υπαρκτό περιβάλλον το αντίθετο από εκείνο που υπόσχονται τα προϊόντα που θέλει να πουλήσει. Η πλήρως κατεστραμμένη από τη σύγχυση διάνοια, βρίσκει τον λόγο που θα αναιρέσει την καταστροφή της, όχι στην απελευθέρωση και ενθάρρυνση του λόγου του Δαίμονα Εαυτού, αλλά στην κατανάλωση των προϊόντων που προβάλλονται ως «συγκροτημένα». Το απορρυπαντικό το οποίο είναι σε ταμπλέτες (έχει δηλαδή προκαθορισμένη δόση), το ασφαλιστικό πακέτο που ταιριάζει στα μέτρα σου (έχει προετοιμαστεί για τον δικό σου τύπο ανθρώπου), ο κυριακάτικος εκκλησιασμός (που παρέχει τον δρόμο προς την.. «σωτηρία της ψυχής»), είναι προκαθορισμένα έτσι ώστε ν΄ αντισταθμίζουν την εντέχνως προκληθείσα σύγχυση. Το Μέσον προκαλεί ανασφάλεια για να διοχετεύει αστυνόμευση, διογκώνει σε «θρησκευτική παρεκτροπή» την εγκληματική συμπεριφορά για να πουλά θρησκευτική σωτηρολογία, προκαλεί πραγματική σύγχυση για να πουλά σαθρή συγκρότηση

ΤΟ ΜΕΣΟΝ ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΤΡΟΠΟ

Ο αρθρωτός τρόπος με τον οποίο παρουσιάζεται ένα γεγονός, επιτρέπει στο μέσον να προκαταβάλλει τις τυχόν ερωτήσεις που θα δημιουργηθούν στους ακροατές (ή αναγνώστες). Όταν η τηλεόραση δείχνει οπαδούς διαφόρων ομάδων να σπάνε και να καταστρέφουν, ή να παίζουν πετροπόλεμο με την αστυνομία, και αμέσως μετά δείχνει δηλώσεις που καταδικάζουν αυτά τα γεγονότα, δίνει χρόνο στον ακροατή ν΄ αγανακτήσει και ν΄ απορεί με την απάθεια του κράτους μπροστά στις καταστροφές: «μα γιατί δεν τους πιάνουν;» Αφού λοιπόν το ερώτημα έχει ήδη τεθεί από τους ακροατές, οι δηλώσεις σταματούν και στην οθόνη επανέρχονται οι εικόνες καταστροφής. Μόνο τότε αναφέρεται ότι έγιναν και 10 – 20 συλλήψεις και δείχνονται και τα αντίστοιχα πλάνα προς επιβεβαίωση των λεγομένων. Η μέθοδος που ακολουθεί το Μέσον είναι η ακόλουθη: Πρώτα παρουσιάζει εικόνες καταστροφής ώστε να οδηγεί τους ακροατές στην αγανάκτηση, έπειτα τους δίνει χρόνο να διατυπώσουν το ερώτημα που μέμφεται την απουσία της προστασίας και τέλος έρχεται ν΄ απαντήσει σε μια ερώτηση που το ίδιο έχει δημιουργήσει, δίνοντας όμως τελικά τη δική του απάντηση. Αυτή η μέθοδος δεν εφαρμόζεται αποκλειστικά στην αναφερόμενη εδώ στενή περίπτωση, αλλά βρίσκει εφαρμογή σε οποιοδήποτε θέμα χρειάζεται τη συναίνεση του ακροατή. Με αυτόν τον τρόπο, το Μέσον οδηγεί την υπόδουλη συνείδηση κυριολεκτικά στο να κοιμάται ήσυχη. Με την συνεχή εφαρμογή αυτού του μοτίβου το Μέσον οδηγεί τον ακροατή στην πλήρη παραίτηση, σε κάποιο σημείο και εφόσον οι ανησυχίες έχουν καμφθεί, η νόηση σταματά να θέτει ερωτήματα, και οδηγείται  στη μη συμμετοχή, («εφόσον υπάρχει κάποιος ειδικός περιττεύει η δική μου συμμετοχή»). Η  απουσία  συμμετοχής  απλώνεται και επεκτείνεται σε όλες τις σφαίρες του δημόσιου βίου, δημιουργώντας έτσι μια μάζα περιφερόμενης απάθειας που πνίγει, λόγω του όγκου της, την όποια προσπάθεια για συμμετοχή στην διαμόρφωση της ατομικής, κοινωνικής και πολιτικής καθημερινότητας.

Εχθρός του Μέσου και των ελεγχόντων τους νόες δεν είναι κάποια συγκεκριμένη ιδεολογία ή πολιτική θέση. Αν το Μέσον παρουσίαζε συγκροτημένα την όποια ιδεολογία πιστεύει, αυτόματα θα δημιουργούσε στην διάνοια μια, αντανακλαστική ίσως, αντίρροπη τάση σκέψης εξίσου συγκροτημένη, για να κρίνει να αποδεχθεί ή να απορρίψει την παρουσιαζόμενη ιδεολογία. Και στις δύο περιπτώσεις, τόσο σε εκείνη της αποδοχής όσο και σε εκείνη της απόρριψης, το Μέσον θα είχε ηττηθεί. Εχθρός του Μέσου είναι η συγκρότηση της διάνοιας αυτή καθεαυτή, και όχι κάποια χ ή ψ ιδεολογία. Το Μέσον θέλει να καταστρέψει το μυαλό, θέλει να καταργήσει την δομική λειτουργία της Λογικής. Θέλει να λειτουργεί παρά φύσιν η λογική, λαμβάνοντας ερεθίσματα μόνον από το αισθητικό και μέσω αυτού να ενεργεί. Το Μέσον θέλει ν΄ αποφασίζει το ένστικτο και όχι ο Ορθός Λόγος για αυτό αείποτε θα καλλιεργεί και θα διαφημίζει το θυμοειδές και τον υπερσυναισθηματισμό.

ΑΥΤΗ  Η  ΔΥΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ  ΚΑΙ  ΑΠΑΞΙΩΤΙΚΗ  ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ  ΠΟΥ  ΕΧΕΙ  ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ   ΣΤΟΥΣ  ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΘΑ  ΛΑΒΕΙ ΤΕΛΟΣ ΜΟΝΟΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΝΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ   ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΦΥΤΟ ΜΕ ΤΗΝ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ   ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΠΟΥ  ΕΙΝΑΙ ΔΟΜΗΜΕΝΗ  ΜΕ   ΤΙΣ   ΠΑΝΑΡΧΑΙΕΣ ΕΛΛΑΝΙΕΣ ΑΞΙΕΣ – ΑΡΧΕΣ ΚΑ  ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ, ΤΗΝ  ΕΛΛΗΝΩΝ   ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΚΑΙ ΠΟΥ ΓΙ’ ΑΥΤΗΝ  ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ Η ΕΛΛΗΝΩΝ  ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ, ΕΝΩΝΟΝΤΑΣ   ΣΤΑΔΙΑΚΑ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΣΚΟΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΕ  ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ.