ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΗΘΕΙΑ

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΣΥΝΗΘΕΙΑΣ  ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ…

Εύστοχα μπορεί να παρομοιαστεί η εποχή μας σαν ένα θέατρο το οποίο θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε:

« ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ»…

Σκηνές αλλοφροσύνης κι άπειρου παραλογισμού διαδραματίζονται καθημερινά στο θέατρό μας.

Πρωταγωνιστές είμαστε όλοι εμείς οι απλοί πολίτες ενώ οι σκέψεις και οι πράξεις μας, συνθέτουν το σενάριο της παράστασης.

Σκέψεις που χαρακτηρίζονται από ψήγματα λογικής και πράξεις που απέχουν έτη φωτός από τις σκέψεις.

Το λογικό θα ήταν να δημιουργούνται σκέψεις εκπορευόμενες από τις επιθυμίες μας , τους στόχους και τους σκοπούς μας, οι οποίες στη συνέχεια να μορφοποιούνται μεσα από τις πράξεις μας.

Στο θέατρο του παραλόγου όμως, η πράξη είναι άκρως αντίθετη με την σκέψη.

Λες και μια αόρατη δύναμη εξαφανίζει κάθε λογικό στοιχείο από την πράξη.

Κι έτσι….. απολαμβάνουμε ως θεατές τη χοντρή κυρία που δυσαρεστημένη από την εικόνα της στον καθρέφτη, σκέφτεται πως πρέπει να αρχίσει δίαιτα και να κόψει επιτέλους τα γλυκά που την αρρωσταίνουν.
Όμως… η δύναμη που αναφέραμε παραπάνω, σηκώνει το χέρι της εν λόγω χοντρής κυρίας για ν’απλωθεί στη σοκολατιέρα και σε λίγη ώρα να μην υπάρχει ούτε δείγμα από σοκολατάκι με λικέρ κεράσι…. κι έτσι, επαναλαμβάνοντας ξανά και ξανά το ρόλο της, τον έχει κάνει συνήθεια πλέον, επιβεβαιώνοντας τον παραλογισμό των παραστάσεων στο θέατρό μας.
Και ο πενηντάρης κύριος, που πριν λίγες μέρες μεταφέρθηκε στα επείγοντα περιστατικά, λόγω της υπέρτασης, διαπιστώνει για άλλη μια φορά πως το τσιγάρο τον βλάπτει ανεπανόρθωτα και σκέφτεται να το κόψει, αλλά η ίδια δύναμη της συνήθειας τον ωθεί χωρίς δεύτερη σκέψη να ανάψει ένα ακόμα τσιγάρο…

Και πλέον δεν πτοείται ούτε από τις μακάβριες εικόνες που
κοσμούν τα πακέτα των τσιγάρων και που οι καπνοβιομηχανίες ξέρουν καλά, πως ακόμα κι αν ο νους σκεφτεί το σωστό, η συνήθεια θα κάνει τη δουλειά της και ο καπνιστής θα προσπεράσει τις όποιες εικόνες και διδαχές και θα ξανακαπνίσει…

Κι αν οι παραπάνω αναφορές αφορούν τα άτομα σε προσωπικό επίπεδο και δεν βλάπτουν το σύνολο, ωστόσο υπάρχουν παραστάσεις στο «θέατρο του παραλόγου» , που δείχνουν πως μπορεί η συνήθεια να καταστρέψει έναν ολόκληρο λαό….

Βλέπουμε, λοιπόν, ενήλικες να σκέφτονται πως οι πολιτικοί είναι ψεύτες, απατεώνες και πως τα κόμματα είναι όλα το ίδιο προδοτικά ως προς το έθνος, και όλες οι κυβερνήσεις υπέγραψαν μνημόνια ,ξεπουλώντας την εθνική κυριαρχία και την ίδια στιγμή, το άτομο που τα σκέφτεται αυτά, να ψάχνει ποιο κόμμα θα ψηφίσει στις επόμενες εκλογές και ποιος πολιτικος είναι ο καλύτερος να αναλάβει την ηγεσία της χώρας…

Αυτό κι αν είναι παράλογη παράσταση ενηλίκων… και δυστυχώς, αυτός ο ρόλος, με την ηλιθιότητα που τον χαρακτηρίζει, οδηγεί στην καταστροφή, στον εξευτελισμό και στην εξαθλίωση τους πολίτες μιας ολόκληρης χώρας.

Πού μπορεί να οφείλεται αυτή η αλλοφροσύνη, όπου οι σκέψεις δεν μπορούν να συναντηθούν πουθενά με τις πράξεις, οι οποίες καθίστανται ως επικίνδυνα και φονικα εργαλεία, για την υγεία, την ασφάλεια, την επιβίωση, την ανέλιξη αλλά και την
ίδια την ελευθερία μας?

Οφείλεται στη δύναμη της συνήθειας, η οποία είναι η μη ελεγχόμενη επιθυμία να ζήσει το άτομο ξανά και ξανά το ίδιο βίωμα. Κι αυτή η επανάληψη, το κατεβάζει σκαλί σκαλί προς την ίδια την εξουδετέρωση του.

Η συνήθεια χαρακτηρίζεται από αδυναμία προς αντίσταση.

Ενώ το άτομο βλέπει καθαρά το λάθος, αντιλαμβάνεται τις παγίδες και παίρνει απόφαση να αλλάξει την κατάσταση ,ωστόσο δυσκολεύεται αφάνταστα να τηρήσει τις αποφάσεις που πήρε και ξανακυλάει στην ίδια γνώριμη κατάσταση , που ενώ του ειναι οδυνηρή και τον αρρωσταίνει , του είναι όμως και τόσο γνώριμη και οικεία που τον έλκει σα μαγνήτης .

Ο φόβος και η άγνοια είναι σύμμαχοι της συνήθειας.

Θέλει ο άνθρωπος να αντισταθεί , να αλλάξει την κατάσταση αλλά φοβάται…φοβάται να δοκιμάσει το καινούργιο 
που θα φέρει την αλλαγή στο περιβάλλον του .

Φοβάται το όποιο κόστος αναλογεί στον ίδιο αλλά και τις ευθύνες που θα επωμιστεί.

Κι ο φόβος πηγάζει από την άγνοια του για το ποιος είναι, ποια
είναι η καταγωγή του, ποιος είναι ο πλούτος του ,ποια τα δικαιώματά του .

Η γνώση είναι δύναμη και πολύτιμο εργαλείο για κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο που προβληματίζεται για την ποιότητα της ζωής του.

Που θέλει να ξεφύγει από τους φαύλους κύκλους των συνηθειών του και από τα δεσμά των φόβων του.

Η γνώση πρώτη απ’όλα θα σπάσει τα δεσμά του φόβου και θα
ενεργοποιήσει τη ΘΕΛΗΣΗ.

Γνώση και θέληση για αλλαγή ,δημιουργούν ένα ανίκητο δίδυμο.

Ο Οδυσσέας έφτασε στην Ιθάκη γιατί είχε θέληση ,σκοπό και στόχο.
Γιατί γνώριζε ποιά ακριβώς ήταν η Ιθάκη του και τί τον περίμενε εκεί.
Γνώριζε ποιός ηταν αυτός ο ίδιος και ποιά δύναμη είχε…..

Οι θεατές έχουν κουραστεί από τις επαναλαμβανόμενες παραστάσεις υπό τη δύναμη της συνήθειας, στο «θέατρο του παραλόγου» .

Και τώρα είναι ο κατάλληλος καιρός να τοποθετήσουμε μια τεράστια πινακίδα στην είσοδο του θεάτρου , που να γράφει:

«ΚΛΕΙΣΤΟΝ ΛΟΓΩ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗΣ»

Είναι ο καιρός οι ηθοποιοί του να λάβουν τη γνώση

για το ποιοι είναι ,να εντοπίσουν το στόχο τους και να βρουν τη

θεληση να σπάσουν τα δεσμά της συνήθειας ανακτώντας και

πάλι την ελευθερία τους.

ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΡΑΝΙΚΟΥ