ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ ΑΔΕΡΦΕ ΜΟΥ….
Aδερφέ μου ‘Eλληνα….
Σου στέλνω αυτήν την επιστολή από το δικό μου μακρινό σύμπαν.
Αν κι απέχουν οι κόσμοι μας έτη φωτός,ωστόσο,κατά έναν παράξενο τρόπο,μπορώ και σε βλέπω.
Παρακολουθώ τη ζωή σου και με λυπεί η κατάσταση στην οποία βρεθήκατε παγιδευμένοι εσύ και τα άλλα αδέλφια μας.
Κάπως,δεν ξέρω πώς γίνεται,ακούω και τις σκέψεις σου…και κλαίω μαζί σου,ενώ εσύ δεν με αντιλαμβάνεσαι.
Σ’ έχω δει να κοιτάς τα μικρά παιδιά σου και να βυθίζεσαι σε βαθιά απόγνωση. Σκέφτεσαι …τί θα απογίνουν στους καιρούς που έρχονται;
Παρακαλάς να έχουν υγεία,μα ξέρεις καλά πως κι εσύ κι αυτά ζείτε σε ένα μολυσμένο περιβάλλον.
Τρώτε και πίνετε δηλητήρια …
Φοβάσαι και τρέμεις στη ιδέα πως οι αρρώστιες των καιρών μας μπορεί να χτυπήσουν και τη δική σου πόρτα.Ούτε και ο Νίκος απέναντι φαντάστηκε πως θα έχανε τον γιο του από λευχαιμία.
Κοιτάζεις τα παιδιά σου και τρέμεις για τον έφηβο γιο ,μην μπλέξει με ναρκωτικά μα και για την κόρη σου, που άργησε να γυρίσει σήμερα και τρελάθηκες από την αγωνία σου. Τόσοι ξένοι τριγύρω…Εσύ στα χρόνια της δεν είχες να φοβηθείς κανέναν. Δεν κλείδωνες και δεν σε απειλούσε κανένας κίνδυνος.
Νιώθω πόσο ταραγμένη είναι η ψυχή σου με όλες αυτές τις σκέψεις.
Ίσως το χωριό των γονιών σου να είναι μια λύση αλλά…πως θα μεγαλώσουν τα παιδιά εκεί; Σχολείο δεν υπάρχει πλέον αλλά ούτε και δουλειά. Τα χωράφια δεν ξέρεις να τα δουλεύεις και δεν έχεις ούτε μηχανήματα γεωργικά. Και τα μεγάλα παιδιά δεν θα ακολουθήσουν με τίποτα.
Ανοίγεις το πορτοφόλι και μετράς το μισθό σου. Οι λογαριασμοί περιμένουν. Δεν είναι δυνατόν…αν πληρώσεις ΔΕΗ και τηλέφωνο …είναι και το νερό που περιμένει..και το ΕΝΦΙΑ, ο μικρός χρειάζεται οδοντίατρο και τα παπούτσια της Μαρίας τρύπησαν. Να ψωνίσεις κι από το κρεοπωλείο…Κι αύριο; τί θα μαγειρέψεις αύριο για τα παιδιά; Και το φροντιστήριο του Μιχάλη είναι απλήρωτο από τον προηγούμενο μήνα….Δε φτάνουν με τίποτα…
Νιώθω την μέγγενη που σε πνίγει…αδερφέ μου…και βλέπεις όλες τις πόρτες κλειστές.
Ανοίγεις την τηλεόραση για να ξεχαστείς στον όμορφο, παραμυθένιο κόσμο της. Εκεί οι άνθρωποι δεν έχουν προβλήματα, χαμογελούν οι τηλεπαρουσιαστές των τηλεοπτικών παιχνιδιών…Μοιράζουν αβέρτα το χρήμα και χαίρονται οι νικητές,χοροπηδάνε από τη χαρά τους.
Θα ήθελες κι εσύ να αποδράσεις από την τραγική σου πραγματικότητα και να ήσουν ένας από αυτούς.
Νιώθω το θυμό σου, για όποιον είχε την ευθύνη να σε κάνει δυνατό αλλά δεν σε προετοίμασε για αυτά τα δύσκολα. Και τώρα; Πως θα τα βγάλεις πέρα;
Βγαίνεις στο μπαλκόνι μπας και φύγουν οι σκέψεις μακριά και χαλαρώσεις για να μπορέσεις να κοιμηθείς λιγάκι.
Από απέναντι ακούγονται γέλια και φωνές. Είναι το γραφείο της Ελλήνων Συνέλευσις με ένα τεράστιο πανό στον τοίχο που γράφει οριστικό ξεχρέωμα.
Αδερφέ μου…δεν τόλμησες ποτέ να μπεις μέσα. Είσαι τόσο σίγουρος πως κανείς δεν θα έδινε τόσα λεφτά σε μια χώρα. Δεν υπάρχουν πλέον ευεργέτες. Το ξέγραψες πριν καν μάθεις,ούτε που μπήκες στον κόπο να ψάξεις. Τον έπιασαν επιτέλους ,σκέφτεσαι,μα δεν ξέρεις καν τις κατηγορίες ούτε το γιατί.
Αλλά η επιμονή όλων αυτών των ανθρώπων σου κινεί το ενδιαφέρον.
Ζηλεύεις την αφοσίωση τους και την ηρεμία τους.
Αυτοί δε θα μπουν ποτέ στη «φυλακή» που οι πολιτικοί, οι τραπεζίτες, οι δικαστές και οι ιερωμένοι έστησαν για κάθε Έλληνα.
Αδερφέ μου, να μπορούσα να καταργήσω αυτό το κενό που μας χωρίζει και να σου φωνάξω…
ΠΗΓΑΙΝΕ…ΕΝΩΣΟΥ ΚΙ ΕΣΥ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ …ΠΑΝΤΑ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΝΩΝΟΤΑΝ….ΤΩΡΑ ΕΣΥ ΤΙ ΕΠΑΘΕΣ;;; ΓΙΑΤΙ ΑΠΕΧΕΙΣ;;;;ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ….Η ΕΝΩΣΗ ΣΑΣ ΘΑ ΓΚΡΕΜΙΣΕΙ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΗ ΚΑΙ ΘΑ ΔΙΩΞΕΙ ΤΗ ΜΙΖΕΡΙΑ ΠΟΥ ΣΟΥ ΦΥΤΕΨΑΝ ΜΑΚΡΙΑ. ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΟΥ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΣΗΜΕΡΑ …ΠΗΓΑΙΝΕ ..ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ..ΜΗΝ ΑΡΓΕΙΣ..
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΡΑΝΙΚΟΥ
