ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ

Καλλιτεχνική κι ευαίσθητη φύση ο Νικόλας, το ταλέντο του φάνηκε από τα σχολικά ακόμη χρόνια.

Πρώτος στην ηθοποιία, ιδιαίτερη η φωνή του στο τραγούδι, μα και στο λόγο του ξεχώριζες έναν παράξενο τρόπο έκφρασης.
Καυτηρίαζε με χιούμορ αλλά και με μια απίστευτη σοβαρότητα μαζί, κάθε γεγονός που το χαρακτήριζε η αδικία, η απληστία, η αισχροκέρδεια, η απάτη κι ο δόλος.

Γεννήθηκε σε χρόνια που η ευαισθησία της ψυχής του δεν άντεχε την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο,την κακοποίηση των ζώων,την καταστροφή της φύσης...

Ένιωθες τον πόνο της ψυχής του όταν τραγούδαγε το «ΒΑΡΕΘΗΚΑ» του Άσιμου...

Δεν ήταν ο Νικόλας για την κοινωνία ετούτη…Όλους τους θεωρούσε ίσους και με όλους αντάλλασσε την καλημέρα του.

Αυτός, που τον λάτρευαν οι θαυμαστές του στην σκηνή και χανόταν στην ερμηνεία των τραγουδιών του…. Που γελούσαν μετά δακρύων στα πετυχημένα ανέκδοτα του, αυτός ο ίδιος έψαχνε τρόπο να αλλάξει την κοινωνία και αν γινόταν να σβήσει με μιας, όπως το σφουγγάρι την κιμωλία, κάθε αδικία και κάθε πόνο πάνω στον πλανήτη.

Όταν χανόταν στη γλυκιά μέθη του ποτού, έβλεπε σε οράματα ανθρώπους ευτυχισμένους,ήρεμους να τραγουδάνε παρέα του και να χορεύουν, ενώ οι άρχοντες της πόλης να καμαρώνουν, γιατί οδήγησαν στην ευημερία τους πολίτες τους, με τα δίκαια μέτρα και τους νόμους που εφάρμοσαν.

Μα όταν συνερχόταν από τη ζαλάδα και τα οράματα σβηνόταν, είχε πάλι να παλέψει με όλα τα θηρία και τα κτήνη, που καθημερινά και με θράσος έδειχναν τα δόντια τους σε κάθε αθώο πολίτη.

Πολλές φορές, ξυπνούσε μέσα του εκείνη η μεριά του εαυτού του, που ο Νικόλας απέφευγε να ψάξει και να την βγάλει στην επιφάνεια.

Φοβόταν τον πολεμιστή που υπήρχε μέσα του και που μπροστά σε κάθε αδικία , ξυπνούσε και με Ανδρεία ζητούσε να φανερωθεί  το άδικο και να κατατροπωθεί.

Έτσι,  καταχώνιαζε τον πολεμιστή, βαθιά στην ψυχή του, τον ζάλιζε και με το αλκοόλ ή τον εκτόνωνε σε κάποια εκδήλωση του ΠΑΜΕ,  νομίζοντας έτσι πως έκανε την επανάσταση του ενάντια στο κατεστημένο.

Ώσπου ήρθε η στιγμή…

Ο πολεμιστής δεν μπορούσε άλλο να ησυχάζει μέσα του και το κάλεσμα της Ελλήνων Συνέλευσις τον μαγνήτιζε μη μπορώντας να αντισταθεί.

Οι προδοσίες ξετυλίχτηκαν σαν κουβάρι μπροστά στα μάτια του και ο πολεμιστής ένιωθε πως η ώρα του είχε φτάσει.

Η αρχαία υπόσχεση της ψυχής του να ξαναγυρίσει και να συναντήσει όλες τις

πολεμίστριες ψυχές, ήταν αναπόφευκτη. Το ραντεβού στο χρόνο εκπληρωνόταν και οι ψυχές των πολεμιστών ενωνόταν για να πολεμήσουν το σκότος και όλα τα έκτροπα που το ακολουθούσαν.

Ο Νικόλας συνειδητοποίησε αμέσως πως…η Ελλήνων Συνέλευσις ήταν το σημείο αναφοράς για το ραντεβού των ψυχών των πολεμιστών.

Ένωνε και προμήθευε γνώση για να θυμηθούν όλοι ποιοι ήταν και για ποιο σκοπό ξαναγύρισαν.

Ενθουσιασμένος, έτρεξε να το ανακοινώσει και στους φίλους του, να το δείξει και στους θαυμαστές του.

Ήταν σίγουρος πως όλοι θα έμπαιναν στον χορό της ένωσης των ανθρώπων για να διεκδικήσουν πίσω τα δικά τους και τα δίκαια τους.

Σίγουρα δεν περίμενε τους απατεώνες πολιτικούς, τους ψεύτες δημοσιογράφους και τους δειλούς δικαστές και όσους είχαν πλουτίσει από παρανομίες και απάτες.

Μα ο απλός κόσμος;;;

Οι απλοί άνθρωποι που δεινοπαθούν, που είναι στην απόγνωση ,που πεινάνε ,που αρρωσταίνουν και δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, που κλαίνε για τα παιδιά τους που έφυγαν στο εξωτερικό προς αναζήτηση εργασίας….

Αυτοί θα καταλάβαιναν….

Θα έτρεχαν όπως ο διψασμένος στο άκουσμα του τρεχούμενου νερού.

Δεν θα είχαν λόγο να μην ενωθούν.

Ενθουσιασμένος άρχισε να μιλάει για τον τρόπο που οι άνθρωποι θα έσπαζαν τα δεσμά τους με τη δική τους δύναμη…

Που το σκότος θα συρρικνωνόταν μπροστά στη λάμψη του φωτός και που ο Ελεύθερος Άνθρωπος θα ξαναγεννιόταν από τις στάχτες του.

Όλοι τον κοιτούσαν ανέκφραστοι κι έκπληκτοι…

Δεμένοι χειροπόδαρα με τις αλυσίδες της χειραγώγησης της τηλεόρασης και πιασμένοι από κοινωνικούς γάντζους, σκυμμένοι με υποταγή και τρόμο μπροστά στον φόβο μην τους χαρακτηρίσουν «φασίστες» ή «ρατσιστές»

και μπροστά στο φόβο της εκδίκησης του Θεού και την απειλή της κολάσεως.

Αυτοί που πιασμένοι από τα πλοκάμια του σαθρού κατεστημένου που χρόνια τώρα απλωνόταν μέσω των κομμάτων και των ιδεολογιών περί “φιλανθρωπίας” και τους τύλιγε σχηματίζοντας κόμπους γύρω τους…

Αυτοί που ενώ κλειδομανταλώνουν τα σπίτια τους θέλουν τη χώρα αφύλαχτη στην εισβολή κάθε παράνομου μετανάστη.

Αυτοί, γύρισαν την πλάτη τους στον Νικόλα, σταμάτησαν να θαυμάζουν την υπέροχη φωνή του και να γελάνε με τα ανέκδοτα του.

Τους ένοιαζε η φήμη τους,  μην τους βάλουν  “στάμπα”, μην στιγματιστούν, και χάσουν την ευυποληψία τους…

ΟΙ  ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΧΑΜΕΝΟΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΧΑΜΕΝΟΥΣ…

ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΔΟΥΛΟΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΥΠΟΔΟΥΛΩΜΕΝΟΥΣ…

ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΑΠΑΤΗΜΕΝΟΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΕΞΑΠΑΤΗΜΕΝΟΥΣ….

ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΟΡΟΪΔΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΞΕΓΕΛΑΣΜΕΝΟΥΣ…

ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΥΛΗΜΕΝΟΥΣ….

Πώς να χάσουν τέτοια υπόληψη….τέτοια σπουδαία φήμη…

Κι ο Νικόλας κοίταξε τη μέχρι τώρα ζωή του και είδε τη μιζέρια μέσα από τη μιζέρια των φίλων του ,  την υποδούλωση πάνω από τα σκυμμένα κεφάλια τους.

Το φόβο και τη δειλία μέσα από κάθε βλέμμα, σκέψη και πράξη τους.

Τα βήματα του τον οδήγησαν στο μόνο μέρος όπου ένιωθε Ελεύθερος, στις αδερφές ψυχές που ήξεραν το λόγο και τον σκοπό της ύπαρξης τους.

Ένα νέο κεφάλαιο ξεκινούσε στη ζωή του, γεμάτο περιπέτεια, δράση και ατελείωτη γνώση.

Οι χαμένοι φίλοι του ήταν ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ…

Ήξερε πως θα ερχόταν κάποια στιγμή στο μέλλον που όλοι τους θα τον έψαχναν και θα περνούσαν το κατώφλι της Ελλήνων Συνέλευσις…

Όμως οι ψυχές δε θα συναντιόταν ποτέ, παρά μόνον τα σώματα…

Μα ο πολεμιστής έχει τη Μεγαλοπρέπεια μέσα του και η αγκαλιά του Νικόλα θα είναι ανοιχτή για όλους και θα τους διασκεδάζει ξανά με τα ανέκδοτα και τα τραγούδια του, χωρίς να υπάρχει κανένα ίχνος εκδικητικότητας μέσα του.

Α.Κ.