Ντύθηκε η πόλη στα γιορτινά της…Πολύχρωμα λαμπιόνια,κρεμαστές φωτεινές γιρλάντες…
Όσο μεγαλύτερη η φτώχεια του απλού κοσμάκη, τόσο περισσότερα τα χρωματιστά λαμπάκια…Όσο μεγαλύτερη η στέρηση, τόσο πιο νωρίς ξεκίνησε ο στολισμός…
Λες και προσπαθούν οι άνθρωποι να αποτάξουν τη μιζέρια, την οποία δεν επέλεξαν, αλλά τους την έφεραν ως δώρο οι κυβερνήσεις που διοίκησαν και διοικούν ακόμα αυτόν τον τόπο.
Λες, πως για άλλη μια χρονιά θέλουν να κρύψουν τη θλίψη τους οι άνθρωποι,στο φως των στολιδιών και έστω και για λίγο να μην βλέπουν το άσχημο πρόσωπο της πραγματικότητας στην κοινωνία τους…
Σαν το «κοριτσάκι με τα σπίρτα»,που ξεγελούσε την πείνα, το κρύο, τη μοναξιά με το φως των αναμμένων σπίρτων και ονειρευόταν έναν κόσμο ανθρώπινο για αυτήν , έναν κόσμο που είχε κι έχασε αλλά έμειναν οι μνήμες να φτιάχνουν όνειρα.
Πάνω σε κορδέλες, γιορτινά χαρτιά περιτυλίγματος, καρτούλες, διαβάζεις ευχές.
Ευχές για αγάπη,υγεία, ευδαιμονία, πλούτο, ελπίδα…
Ευχές καλυμμένες με το πέπλο της υποκρισίας, μιας και όλοι όσοι τις γράφουν , όλοι όσοι τις δίνουν, γνωρίζουν βαθιά μέσα τους πως καμία δεν μπορεί να υλοποιηθεί στον κόσμο ετούτο.
Αγάπη…ποια αγάπη; Αυτήν που χαρακτηρίζει την αποξένωση; Την αδιαφορία; Την μοναξιά μας; Το συμφέρον μας;
Υγεία…για ποια υγεία μιλάς;;; Αυτήν που σου δίνουν τα μεταλλαγμένα; Τα ψεκασμένα με 10 ειδών δηλητήρια;Τα φάρμακα; Τα συμπληρώματα διατροφής; Ο μολυσμένος αέρας;
Ευδαιμονία…σε ποια ευδαιμονία αναφέρεσαι;;; Αυτήν των πεινασμένων παιδιών; Των κακοποιημένων ανθρώπων; Των απατεώνων και των κλεφτών; Πως να βρεις την ευδαιμονία , όταν ο κόσμος σου είναι τόσο άδικος;
Εύχεσαι πλούτο…ποιον πλούτο θες να αποκτήσεις; Αυτόν που σου ανήκει και σου έκλεψαν; Αυτόν που δεν θες με τίποτα να δεις πως υπάρχει και είναι δικός σου; Μα έχεις συνηθίσει τόσο πολύ στη μιζέρια και στη στέρηση ,που πλέον δε θες ούτε να μάθεις για τον δικό σου πλούτο, τον κληρονομικό, ούτε να τον διεκδικήσεις…Γιατί λοιπόν εύχεσαι πλούτο…
Και μιλάς για ελπίδα….Τί ελπίζεις;Να ζήσεις σε έναν καλύτερο κόσμο; Να εξαφανιστούν όλοι οι ψεύτες , οι κλέφτες , οι απατεώνες, οι παιδεραστές,όσοι σε δυναστεύουν ,να χαθούν με το άναμμα ενός σπίρτου; Ως δια μαγείας;
Δεν ζούμε σε παραμύθι αδερφέ μου…
Δεν γίνονται από μόνες τους μαγείες…
Εγώ δεν θα σου δώσω καμία από τις παραπάνω ευχές…
Θα σου ευχηθώ όμως να βρεις τη δύναμη και να τραβήξεις το πέπλο της υποκρισίας που σκεπάζει τα μάτια σου. Σου εύχομαι να τα ανοίξεις, να δεις και να συνειδητοποιήσεις το κακό και την ασχήμια που υπάρχει γύρω σου.Μα και να δεις από που πηγάζει και ποιοι σου το δημιουργούν.
Και μετά , σου εύχομαι να βρεις την ανδρεία στην ψυχή σου και να πολεμήσεις με όλα αυτά τα τέρατα που ως τώρα φοβόσουν να κοιτάξεις κατάματα .
Να πολεμήσεις για την υγεία σου και για την ευδαιμονία σου…
Για την αγάπη και την αφθονία σου…
Αν το θελήσεις πραγματικά, θα βρεις τον δρόμο και τον τρόπο για το πως να το κάνεις.
Ήδη ξέρεις πως όλοι βαθιά μέσα τους επιθυμούν αυτό που κι εσύ επιθυμείς…Ελευθερία!!!
Όσο περιμένεις το θαύμα των Χριστουγέννων και τον Αη Βασίλη να στα φέρει, τόσο ο χρόνος τρέχει εναντίον σου και θα σε φέρει μπροστά στο τέρμα…
Μόνο που τότε δεν θα μπορείς να γυρίσεις πίσω και να αγωνιστείς για την πραγματοποίηση των ευχών σου. Μπορείς όμως σήμερα, όσο έχεις ακόμα την ευκαιρία, να γίνεις εσύ το θαύμα…
Ένα θαύμα που θα φέρει στα παιδιά σου όλα τα δώρα που ευχήθηκες να αποκτήσουν….
Α.Κ.
