Είναι γεγονός ότι τελευταίες δεκαετίες βρισκόμαστε σε μια μόνιμη διαρκώς επιδεινούμενη κρίση. Ίσως και φτιαχτή. Κρίση που απεκάλυψε τα αίτια της κατάντιας μας, σε όλα τα επίπεδα. Τι δεν καταλαβαίνεις;
Κρίση που εν πολλοίς οφείλεται στον τρόπο διαχείρισης της Ελλάδας, μετά τον Β΄παγκόσμιο πόλεμο. Το πολιτικά αδιάφορο(;) πλέον ερώτημα είναι από ποιόν. Από όλους είναι η απάντηση. Η Ελλάδα κατέπεσε μέσα από τις ΤΕΧΝΗΤΕΣ θέσεις και αντι(παρα)θέσεις που η ίδια (οι ίδιοι οι Έλληνες?) δημιούργησαν/εξέθρεψαν/κορύφωσαν στο πέρασμα αυτών των ετών, με ή χωρίς βοήθεια από το εξωτερικό.
Δυστυχώς δημιουργήσαμε και είμαστε οι (εκούσιοι ή ακούσιοι) εξάγγελοι ενός καστικού και όχι ενός εθνικού κράτους (με την συνακόλουθη κοινωνική διαμόρφωση), το οποίο ουσιαστικά κατέπεσε, καθώς εξαϋλώθηκαν αργά αλλά σταθερά οι κάστες επί των οποίων στηριζόταν (ή”νόμιζε” ότι δεν χρειαζόταν) ή οι οποίες εκάστοτε επελέγησαν προς σφαγή για να σωθεί το συναλλασσόμενο (στο εξωτερικό και εσωτερικό) καστικό σύστημα. Η συνειδητοποίηση του γεγονότος αυτού, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης είναι πρόκριμα περαιτέρω κατανόησης αυτών που ακολουθούν.
Με την έννοια “καστικό κράτος” και “καστική κοινωνία” νοείται το (οριζοντίως και καθέτως) κεχωρισμένο κράτος που αποτελείται (και αρκείται) σε ένα συνοθύλευμα – συνάθροιση των επιμέρους και εκάστοτε καστών που το απαρτίζουν, με την προεξάρχουσα και υπερισχύουσα κάθε φορά εξουσιάζουσα κάστα (π.χ. στρατιωτικών, πολιτικών, λογιστών, οικοδόμων, δικηγόρων, δικαστικών,οικονομολόγων, δημοσίων υπαλλήλων κ.ο.κ). ως αυτοπροσδιορίζεται.
Καστική κοινωνία είναι αυτή που συναποτελείται και αυτοπροσδιορίζεται με βάση την επαγγελματική της λειτουργία και τοποθέτηση των μελών της, η δε διαμόρφωση της κάστας βρίσκεται σε συνάρτηση με την τοποθέτησή της στην πυραμίδα εξουσίας του καστικού κράτους.
Η αντίθεση με το εθνικό κράτος (την Ελλάδα ως εθνικό κράτος και όχι ως καστικό κράτος) είναι προφανής. Πριν τον ατομικό προσδιορισμό καθενός προηγείται αυτονοήτως η λέξη “Ελληνας” ή “Ελληνίδα” ή “Ελληνικό”. π.χ. “Έλληνας” – “Ελληνίδα” Δικηγόρος – “Ελληνικό Δίκαιο” – “Ελληνική”Δικαιοσύνη, “Έλληνας – Ελληνίδα” Οικονομολόγος – Ελληνική Οικονομία, “Έλληνας – Ελληνίδα” στρατιώτης, αξιωματικός, στρατηγός – “Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις”, “Έλληνας – Ελληνίδα Βιομήχανος” – “Ελληνική Βιομηχανία”, “Έλληνας – Ελληνίδα αγρότης” – “Ελληνική Γεωργία”, “Έλληνας – Ελληνίδα κτηνοτρόφος” – Ελληνική Κτηνοτροφία”,” Έλληνας – Ελληνίδα ναύτης – πλοίαρχος – εφοπλιστής” – “Ελληνική Εμπορική Ναυτιλία” κ.ο.κ. Το επίθετο Ελληνικός/η σπανίως το θυμόμαστε, παρά μόνον όταν μας συμφέρει ή είναι βολικό. Όταν δηλαδή διακρίνεται μια ελληνική εθνική ομάδα, ή ένας αθλητής ατομικά, ή αναφερόμαστε με περισσό στόμφο και άγνοια στην λ.χ. “Ελληνική Ναυτιλία” που είναι Νο 1 στον κόσμο.
Στην καθημερινότητα το ξεχνούμε μάλλον, και ιδιαίτερα όταν δεν μας βολεύει. Η διαφορά μεταξύ εθνικού και καστικού κράτους είναι προφανής: όλη η δράση του εθνικού κράτους εξ-υπηρετεί το έθνος, ενώ το καστικό εξ-υπηρετεί τα συμφέροντα της κάστας (και των διεθνών και μη συνεργατών της) και μόνον, αδιαφορώντας για το έθνος.
Αυτή είναι και η ουσιώδης διαφορά. Ο Έλληνας στο πλαίσιο του Εθνικού Κράτους ενδιαφέρεται για όλα τα κοινά, το έθνος ολόκληρο. Ο “Έλληνας” στο πλαίσιο του καστικού κράτους, κοιτάει την τσέπη του (ή το πολύ πολύ την τσέπη της κάστας του). Κοινώς είναι ΙΔΙΩΤΗΣ (αγγλιστί= idiot για να μην ξεχνιόμαστε),και βέβαια (φυσικά!) δρά στο πλαίσιο της αστικής κοινοβουλευτικής (βολευτικής) δημοκρατίας. Όποιον νομικό και να ρωτήσετε θα σας πεί για τις πέντε αρχές που διέπουν την ψήφο (συγνώμη τη λευκή νομιμοποιητική επιταγή/εντολή ήθελα να πώ). Σαν αυτήν που πήρε ο “πρώτη φορά αριστερά” Τσίπρας για να μεταβάλει το ΟΧΙ σε ΝΑΙ εντός εβδομάδος μαζί με το 3ο μνημόνιο και το μετα-μνημόνιο (που κανείς δεν διάβασε!)
Σαν αυτή την ψήφο που πήραν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για να υπογράψουν και εφαρμόσουν/επιβάλουν το δεύτερο μνημόνιο.
Την ίδια που πήρε το παιδί μας, ο mind the GAP, που υπέγραψε το πρώτο μνημόνιο – σκλαβιά στο (ποιό άλλο;) Αγγλικό Δίκαιο, και τον οποίο (δικαίως ή αδίκως) σκυλόβριζε ο Σαρκοζί, διότι δήθεν έθεσε ζήτημα δημοψηφίσματος (το άλλοθι της προδοσίας…).
Ωρέ “παλληκάρια” ζουρλαθήκατε εντελώς (;;;;;). Τίθεται σε δημοψήφισμα η θέληση/βούληση του. Ρότσιλντ; (απλό ΡΗΤΟΡΙΚΌ ερώτημα θέτω, την απάντηση την ψυχανεμίζομαι). Κάτι σαν το σχόλιο για τα model T του Ford. “Οι πελάτες μπορούν να διαλέξουν όποιο χρώμα θέλουν αρκεί να είναι μαύρο”. Τέλος πάντων ένας πολύ καλός μου φίλος, είχε μια πινακίδα πάνω στο γραφείο του “εκ της διευθύνσεως” που έγραφε: “ουδεμία σχέση έχει το management με τη δημοκρατία”. Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.
Το διαφορά μεταξύ εθνικού και καστικού κράτους είναι τεράστια. Την έχουμε καταλάβει/αισθανθεί όλοι, όλο το ελληνικό έθνος από τη δολοφονία Καποδίστρια και μετά, καθώς άλλαξε την πορεία της χώρας.
Αρκεί να δεί κανείς τη διαφορά μεταξύ Ελβετίας και Ελλάδος. Μόνο που το Σύνταγμα της Ελβετίας το έγραψε ο Καποδίστριας, ενώ της Ελλάδος ο “συνταγματικός νομοθέτης” (ποιός αλήθεια;). Δηλώνω άγνοια, ρωτήστε συνταγματολόγους όπως ο κ. Βενιζέλος και ο κ. Αλιβιζάτος, να σας πουν. Σε μένα πάντως ως φοιτητή νομικής (30+ χρόνια πριν), ο δεύτερος δεν θυμάμαι να ανέφερε τίποτα για τη σύνταξη του ιερού κειμένου της κάστας των συνταγματολόγων.
Τα σημεία είναι ορατά παντού. Η δράση του καστικού κράτους “Ελλάδα” (ή μήπως της Hellenic Republic S.A.?},”είναι εμφανής παντού, στα μεγάλα και τα μικρά.
Για παράδειγμα προσπαθούν όλοι “οι καστικοί” του συστήματος να μας πείσουν ότι δεν μπορούμε να παράγουμε, να φτιάξουμε τίποτα. Έχει γεμίσει το διαδίκτυο με αναφορές στους κινητήρες “Μαλκότση” που έπαψαν να παράγονται όταν το ελληνικό (καστικό) κράτος έκλεισε την εταιρεία (μη πληρώνοντάς την) μόλις τόλμησε να παράγει ντιζελοκίνητα τρακτέρ (κάπως έτσι ξεκίνησε και η Lamborghini).
Στη ίδια περίπτωση υπάγεται η NAMCO (λέγε με ΠΟΝΥ) που δεν καταφέρνει να πάρει έγκριση τύπου.
Οι ρέπλικες της PORCHE, ο κινητήρας υδρογόνου, οι βόμβες λεϊζερ. Το ραντάρ και τόσες άλλες μέχρι να φτάσουμε πίσω στο 1910 στην ακύρωση της πρώτης προσπάθειας να κατασκευασθεί υψικάμινος ατσαλιού στη χώρα, χωρίς τις ευλογίες της τότε κραταιάς Αγγλίας.
Το δυστύχημα έγκειται στο γεγονός ότι μετά το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο στο καστικό ήδη κράτος προστέθηκαν και όσοι είχαν επιπλεύσει με διάφορους τρόπους και κατά την Γερμανική κατοχή. Σύμφωνα με έκθεση προς τον πρόεδρο της Αμερικής Harry Truman,το 1947 ”Η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει άλλη πολιτική εκτός από το να εκλιπαρεί για ξένη βοήθεια ,απαριθμώντας θορυβωδώς τις θυσίες της Ελλάδος… !!!!
Στόχος της είναι να χρησιμοποιήσει την ξένη βοήθεια για τη διαιώνιση των προνομιών μιας μικρης κλικας που εχει την εδρα της στην πλατεία Κολωνακίου !.
Υπογραφή Paul A. Porter -1947
Έτσι η συν-κυβερνώσα κάστα των τότε πολιτικών μπολιάστηκε (με το παραπάνω) με το μικρόβιο της προδοσίας. Γεμίσαμε ξαφνικά εθνάρχες, εθνοσωτήρες, ευεργέτες στα χαρτιά. Στην πραγματικότητα κανείς εξ όσων διαφημίζονται ως τέτοιοι δεν ήταν παρά προδότες με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Αναλογισθείτε μόνον τις ήττες του Ελληνισμού μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, ευτυχώς όχι οριστικές ακόμη. Κύπρος, Βόρειος Ήπειρος, Α. Ρωμυλία, Υφαλοκρηπίδα Αιγαίου, ΑΟΖ, σχεδόν ανύπαρκτη εκμεττάλευση υδρογονανθράκων. Σχεδόν ανύπακτη πλέον βιομηχανία, σακατεμένη γεωργία και κατεστραμένη κτηνοτροφία (λίγο πλαστικό τυρί Βρυξελλών παρακαλώ).
Όλα προς χάριν της εντάξεως της “Ελλάδας της Μεταπολίτευσης” στην ΕΟΚ υπό τον “εθνάρχη” Καραμανλή με την οποία έληξε η παραδοσιακή διαμάχη δύο διαφορετικών στην Ελλάδα καστών (των στρατιωτικών και των πολιτικών) με “νίκη” των δευτέρων έναντι των πρώτων.
Με νίκη των δυνάμεων που στήριζαν και εστηρίζοντο από την Ευρώπη (λεγε με Ζισκάρ-πολιτικοί) και ήττα των δυνάμεων που στήριζαν και εστηρίζοντο (στυμμένη λεμονόκουπα;) στη Αμερική (στρατιωτικοί). Το δεύτερο ημίχρονο ήταν όλο Αμερικανικό, καθώς οι Αμερικανοί είχαν πάρα-δώσε μέχρι και με το ΚΚΕ (και φυσικά με τον ΣΥΡΙΖΑ)! Η διαδοχή του Κ. Καραμανλή από τον Α.Παπανδρέου σήμανε με την εφαρμογή των Reaganomics, την ουσιαστική ακύρωση των όποιων τότε “οφέλων” ένταξης και την προετοιμασία για κάτι μεγαλύτερο (μεγαλύτερη κλοπή δηλαδή): την ένταξη της χώρας στο ευρώ, “ανδραγάθημα” του κ. Σημίτη (με την χορηγία της χαζάρικης Goldman-Sachs φυσικά) μετά το κατόρθωμα του “σκανδάλου” του χρηματιστηρίου.
Ακολούθησε η υπερχρέωση που ήδη είχε ξεκινήσει υπό τον Α. Παπανδρέου, αλλά και πάλι χρειάστηκαν οι πυρκαγιές (ως μορφή destabilization). Η παρέμβαση του Jeoffrey και των εν Ελλάδι untouchables για να φτάσουμε στα μνημόνια.
Ολοκληρώθηκε σχεδόν ο κύκλος του συστήματος της Μεταπολίτευσης, και της δράσης (ευτυχώς) της γενιάς της, (η πιό άχρηστη γενιά Ελλήνων, όλων των εποχών κατά τον Π.Τραϊανό). Τα αποτελέσματα τα γνωρίζουμε ήδη: χρέη υπέρογκα και ψεύτικα που άφησε στα τρισέγγονά μας μια γενιά που δεν εκοπίασε για τίποτε αλλά πούλησε τα πάντα. Το ίδιο το μέλλον των εγγονών μας, συρίκνωση της εθνικής κυριαρχίας, γκρίζες ζώνες παντού, τεράστια, απειλητική και επικίνδυνη για το έθνος υπογεννητικότητα.
Παραγωγική εξάρθρωση των πάντων και μια συρρίκνωση της ζήτησης των νοικοκυριών που αποτελούσε ανέκαθεν τον κινητήριο μοχλό της ελληνικής οικονομίας. Φυλακισμένοι στο ζουρλομανδύα του ευρώ, φορτωμένοι επιπλέον με το κόστος της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών (λέγε με ΦΠΑ), παραμένουμε θεατές ενός νέου επεισοδίου στην Ελληνική ιστορία και πορεία, αυτού της εισβολής λαθρομεταναστών στη χώρα που δεν έχει σύνορα (το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του!), με την πρόθεση παραμονής εδώ στο καστικό κράτος Ελλάδα. Τι δεν καταλαβαίνεις;
Να τους ενημερώσουμε λοιπόν ότι εισήλθαν σε ένα κράτος οπερετικό (Hellenic banana republic ή Hellenic Republic SA), καστικό και ανύπαρκτο όταν και όποτε το χρειαστούν.
Να τους εξηγήσουμε τα αγαθά και προνόμια της απόκτησης ελληνικού ΑΦΜ. Να τους υποδεχτούμε ανθρώπινα και να τους κάνουμε να αντιληφθούν το μέγεθος της καστικής ανικανότητας αυτού του “κράτους”. Μπροστά σε αυτήν ίσως το ξανασκεφτούν.
Η τρέχουσα κυβερνώσα κάστα πολιτικών και δημοσίων υπαλλήλων (παλαιό ΠΑΣΟΚ, νυν φέρον το όνομα ΣΥΡΙΖΑ), αναλλοίωτη από το 1947 ασχολείται με το θέμα, μόνο για να τους “χρησιμοποιήσει” ως νόμισμα στη συναλλαγή της με τους Ευρωπαίους, οι οποίοι “φρόντισαν” να ξεχάσουν συνθήκες Σένγκεν, ενιαίους χώρους, pacta sunt servanda (Σόϊμπλε) και άλλα παρόμοια που κρέμασαν ως άχρηστα και ΒΡΏΜΙΚΑ άπλυτα στους φράχτες που χτίζουν, φόντο για τους λεονταρισμούς του ήδη τέως ΥΠ.ΑΜ. (κατά)Καμμένου.. Λίγο δύσκολο μου φαίνεται, να συνεχίσει την παράσταση, το παρόν συνοθύλευμα – τουρλουμπούκι που αποκαλούμε “πρώτη φορά αριστερά”. Το ξέρει άλλωστε και το ίδιο.
Ήρθε η ώρα πλέον του εθνικού Φορέα, για ένα εθνικό και όχι πλέον καστικό κράτος άθλιων ιδιωτών και μεταπρατών των πάντων.
Ήρθε η ώρα της “Ελλήνων Συνέλευσις”. Ήρθε η ώρα το Ελληνικό Έθνος να αποκτήσει πια την πολιτική του εκπροσώπηση.
Ιωάννης Σίμος
Δικηγόρος – Μέλος Εννιαμελούς Συμβουλίου
https://www.e-synews.gr/wp/politiki/
