« ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ » ΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ 02

« ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ » ΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ 02.

Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΟΣ ΘΕΟΥ ΑΦΕΝΤΗ

Από την αρχή οι άνθρωποι είχαν μέσα τους το θεϊκό στοιχείο και το σεβασμό προς τη δημιουργία, αλλά αυτό έπρεπε να αλλάξει γιατί ήταν εμπόδιο στα σχέδια της υποδούλωσης που τα απόκοσμα όντα είχαν κατά νου για την ανθρωπότητα.

Έπρεπε οι άνθρωποι να γίνουν δούλοι και να υποταχθούν στις δυνάμεις του σκότους κι αυτό ήταν αδύνατον να συμβεί όσο θυμόταν, σεβόταν και λάτρευαν τους δικούς τους Θεούς.
Οι δυνάμεις που δημιούργησαν τον άνθρωπο ερχόταν από πολύ πολύ παλιά και τον έφτιαξαν έτσι, ώστε να είναι ελεύθερος και να ζει με τις Αξίες που ζείτε εσείς σήμερα.

Όσο θα σεβόταν ο ένας τον άλλον, όσο θα λειτουργούσαν με δικαιοσύνη και αλήθεια και όσο η ανδρεία θα αποτελούσε αναπόσπαστο κομμάτι της ύπαρξης τους, θα ήταν τρομερά δύσκολο να τους υποτάξουν…
Έπρεπε λοιπόν να ξεχάσουν τους Θεούς Δημιουργούς τους, να πιστέψουν και να λατρέψουν έναν άλλον θεό που ως τότε δεν υπήρχε καν, αλλά θα τον επινοούσαν αντιγράφοντας σε πολλά σημεία την ιστορία των Ελλήνων.
Έπλασαν λοιπόν έναν θεό, που στην όψη οι άνθρωποι θα έμοιαζαν με εκείνον. Έναν θεό, που το όνομα του έπρεπε να μείνει κρυφό κι έτσι απλά σαν θεός να υποτάξει όλους τους ανθρώπους και να τους κάνει δούλους του.

Και ο θεός αυτός χώρισε και παρουσίασε τον εαυτό του σε πολλούς θεούς και τους έδωσε ονόματα και διαφορετικές ιδιότητες.
Κάθε θεός και μια θρησκεία.

Διαίρεσε τους ανύποπτους ανθρώπους σε οπαδούς αυτών των θρησκειών και τους έκανε να νομίζουν πως ο καθένας τους λάτρευε και υπηρετούσε τον σωστό θεό, τον έναν και μοναδικό και πως έπρεπε να είναι πάντα σε ετοιμότητα να θυσιάσει τη ζωή του και να αγωνιστεί στο όνομα αυτού του θεού.

Και η υποταγή της ανθρωπότητας θα συνέβαινε πιο γρήγορα αν το ιερατείο μαζί με τους άρχοντες – κυβερνήτες και τους δικαστές, θα ήταν σε συνεργασία.

Όρισαν λοιπόν κυβερνήτες της αρεσκείας τους και δικαστές διεφθαρμένους που θα εκτελούσαν τις εντολές των ιερατείων και των κυβερνήσεων.

Η διαίρεση των ανθρώπων είχε ξεκινήσει.

Διαφορετικοί άρχοντες, διαφορετικοί θεοί και θρησκείες που ζητούσαν τη θυσία των ανθρώπων για την επικράτηση τους στη γη, μάχες και πόλεμοι και το αίμα να ρέει άφθονο στο όνομα του θεού τους, το μίσος να κατακλύζει τις ψυχές, ο φόβος να απλώνεται σαν μαύρο πέπλο πάνω απ’ τα κεφάλια τους και να σκιάζει το φως.

Υπήρξε λοιπόν τότε, ένας αυτοκράτορας που τον έλεγαν Κωνσταντίνο.
Έχοντας στο στόχαστρο το θρόνο, ετοίμασε έναν στρατό με χιλιάδες στρατιώτες.
Το βράδυ, είδε σε όραμα έναν πύρινο σταυρό και μια φωνή του έδωσε την εντολή: « Εν τούτω νίκα ».
Στο όνομα του θεού που λεγόταν Χριστός και που η χριστιανική θρησκεία βρισκόταν ακόμη στα σπάργανα, ο αυτοκράτορας υποσχέθηκε στον εαυτό του πως αν κέρδιζε τη μάχη και κατακτούσε το θρόνο, θα ασπαζόταν και τη χριστιανική θρησκεία…
Διέταξε λοιπόν τους στρατιώτες του να ζωγραφίσουν έναν σταυρό πάνω στις ασπίδες τους.

Η αιματηρή μάχη ξεκίνησε και το αίμα που χύθηκε, ευχαρίστησε τόσο πολύ τον αιμοδιψή πατέρα θεό που χάρισε τη νίκη στον Κωνσταντίνο…
Κι εκείνος, κρατώντας την υπόσχεση του, ασπάστηκε το χριστιανισμό και τον όρισε ως κύρια θρησκεία.

Σύντομα αυτή απλώθηκε και κατέκτησε όλο το δυτικό κόσμο. Στα χρόνια που ο Κωνσταντίνος ήταν στο θρόνο, δε δίστασε να δολοφονήσει τη γυναίκα του η οποία πέθανε μαρτυρικά, ούτε και τον μικρό ανιψιό του που τον σκότωσε μπροστά στα μάτια της αδερφής του.
Η εξουσία ήταν πάνω απ’ όλα και η πίστη του στην Ορθοδοξία του έδωσε τον τίτλο του αγίου.

Στα χρόνια που εγώ έζησα πάνω στον πλανήτη, βαφτίζαμε τα παιδιά μας με το όνομα αυτού του αγίου, υπήρχαν παντού εκκλησίες αφιερωμένες σε αυτόν.

Ενας εν ψυχρώ δολοφόνος, ένας που πούλησε ψυχή και συνείδηση με αντάλλαγμα τη γήινη εξουσία κι έναν θρόνο, τιμήθηκε στα σκοτεινά χρόνια ως άγιος…

Κι ακολούθησαν πολλοί ακόμα αυτοκράτορες που στο όνομα του Χριστιανισμού έκαναν φοβερά εγκλήματα και κατέστρεψαν μνημεία και ναούς ανεκτίμητης αξίας.
Οι άνθρωποι που η συνείδηση τους και η ψυχή τους δεν τους άφηνε να σκύψουν και να υποταχθούν ως δούλοι, σφαγιάστηκαν ή βασανίστηκαν ανελέητα κι απάνθρωπα με τρόπους φριχτούς.

Η Σκυθόπολη θα έμενε στην ιστορία ως τόπος βασανιστηρίων και εκατομμύρια Ελληνες άνθρωποι θα έχαναν τη ζωή τους με τρόπους τόσο βάναυσους που μόνον αρρωστημένα μυαλά θα επινοούσαν…

Οι ναοί των Ελλήνων, αληθινά κομψοτεχνήματα, μνημεία πολιτισμού και πνεύματος, χτισμένοι από μύστες πάνω σε τόπους με ιδιαίτερη ενέργεια ώστε να αποτελούν θεραπευτήρια ψυχής και σώματος, καταστράφηκαν από το μένος και την οργή των πρώτων χριστιανών.

Έκαναν θρύψαλα και σκόνη ακόμη και τις πέτρες και στη θέση τους έχτισαν ναούς αφιερωμένους στον αιμοδιψή “θεό αφέντη” που εξουσίαζε πλέον την ανθρωπότητα.

Έπρεπε, οι ναοί των θεών δημιουργών, να μην ξαναβγούν ποτέ στην επιφάνεια και μόνον εκεί , κάτω από τα θεμέλια των χριστιανικών εκκλησιών, θα υπήρχε σιγουριά για την αφάνεια τους.
Τα αγάλματα των Ελλήνων Θεών, ακρωτηριάστηκαν, βεβηλώθηκαν, αλλά τους ήταν χρήσιμα γιατί ακόμη κι ακρωτηριασμένα θα λειτουργούσαν ως εκθέματα σε μουσεία που θα έφτιαχναν εκτός της Ελλάδας και θα πλούτιζαν μέσα από αυτά.

Η φιλόσοφος και μαθηματικός Υπατία, βασανίστηκε, γδάρθηκε ζωντανή και δολοφονήθηκε δημόσια, με σκοπό να φιμωθούν και οι τελευταίες ελεύθερες φωνές, να τρομάξουν οι ψυχές των γενναίων ελεύθερων Ελλήνων και να σκύψουν στη γη…

Αλίμονο στους ανθρώπους που έζησαν στον τότε δυτικό κόσμο, παιδιά μου, στα σκοτεινά χρόνια της ιερά εξέτασης.

Κάθε ελεύθερο πνεύμα, κάθε ανοιχτό και σκεπτόμενο μυαλό, κάθε άνθρωπος που έλεγε αλήθειες θα κυνηγιόταν από την ιερά εξέταση χαρακτηριζόμενος αιρετικός ή μάγισσα και θα τελείωνε στην πυρά ή σε κάποιο φριχτό όργανο βασανιστηρίων…

Εκατοντάδες χρόνια μετά από τα φριχτά βασανιστήρια, στα χρόνια τα δικά μου στον πλανήτη,θα στηνόταν μουσείο όπου θα εξέθεταν ανακατασκευασμένα τα όργανα των βασανιστηρίων και τις τεχνικές τους με πλήρη λεπτομέρεια. Μουσείο που θα έδειχνε με ποιον τρόπο και με ποια δύναμη, επέβαλλε ο θεός αυτός τη νέα θρησκεία του χριστιανισμού, με ποιον τρόπο λύγισε και γονάτισε τα μυαλά των ανθρώπων, τύφλωσε και φίμωσε το ελεύθερο πνεύμα τους….
Με ποιον τρόπο αποδέχτηκαν τη δουλεία και υποτάχθηκαν οι ελεύθεροι των ανθρώπων….

Αυτά που ένωναν τους Έλληνες στις παλιές εποχές, ο σεβασμός στο γένος, στους κοινούς θεούς και στην κοινή γλώσσα, τώρα είχαν χαθεί και τα πολλά πρόσωπα του νέου θεού κρατούσαν σε διχόνοια τους Έλληνες μεταξύ τους.
Κάπως έτσι, παιδιά μου, μέσα από φόβο, τρόμο και πολλές αιματοχυσίες, άλλαξε σιγά σιγά η συνειδητότητα των ανθρώπων.
Φοβόταν οι κακομοίρηδες ακόμη και το γένος τους να δηλώσουν και να πουν πως είναι Έλληνες… επί 1500 χρονια αν έλεγες οτι ήσουν ΕΛΛΗΝΑΣ η ποινη ηταν ΘΑΝΑΤΟΣ…
Σταμάτησαν να μιλάνε για τους δικούς τους Θεούς, έσκυψαν το κεφάλι και υποτάχθηκαν…
Το τέρας είχε νικήσει …Έτσι τουλάχιστον νόμιζε.
(συνεχίζεται…)

ΠΟΛΙΤΙΚΗ            ΕΙΔΗΣΕΙΣ – ΤΑ ΝΕΑ ΜΑΣ

ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ – ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ – ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΕΣ