ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΜΥΤΙΛΗΝΗ ΩΣ ΕΚΚΟΛΑΠΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ ΤΩΝ QUEER

Mε πρόσχημα τις «τρανσουμανιστικές εκδοχές της Τέχνης» υποκρύπτεται η εκπαίδευση των πραιτωριανών της Παγκοσμιοποίησης (δηλαδή των ΜΚΟ) στις έννοιες του μετανθρωπισμού, αλλά και στην εμπέδωση της εμμονής ότι πρέπει να εξαλειφθεί το είδος Homo Sapiens, μέσω στέρησης τροφής, ενέργειας, στέγασης, ιατρικής περίθαλψης και υγιεινής «πριν αυτό καταστρέψει τον πλανήτη».

Τον πλανήτη φυσικά τον καταστρέφουν οι διεφθαρμένες ελίτ και οι πολυεθνικές τους εταιρείες με τις άνομες πρακτικές τους εδώ και εκατονταετίες, ήδη από την εποχή του βρετανικού Imperium, και όχι οι φτωχοί άνθρωποι.

Επομένως, πρόκειται για άλλο ένα τέχνασμα της διεθνούς τραπεζοκρατίας και των σκοτεινών ελίτ της Συναρχίας προκειμένου να προκαλέσουν την εθελόδουλη συναίνεση του δυτικού κοπαδιού στη σφαγή του, πριν αντιληφθεί τη μεγαλύτερη υφαρπαγή πλούτου, ενέργειας, και εν τέλει ζωής, στην Ιστορία της ανθρωπότητας και εξεγερθεί εναντίον τους…

Oι εκδηλώσεις του Metahuman Futures Forum (Φόρουμ για τα Μετανθρώπινα Μέλλοντα) θα διεξαχθούν από 25 Σεπτεμβρίου έως 2 Οκτωβρίου του 2022 στη Μυτιλήνη, υπό την φιλοξενία του βαθύτατα ανθελληνικού Πανεπιστημίου Αιγαίου και υπό την επίβλεψη της καθηγήτριας Εύης Σαμπανίκου.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΔΩ 

Την όλη διοργάνωση συντονίζει ένα εντελώς άγνωστο στην Ελλάδα ινστιτούτο με την ονομασία Reverso & MΕΤABODY Institute –κάποιου επίσης παντελώς άγνωστου Ισπανού «μετακαλλιτέχνη» ονόματι Τζέιμι ντελ Βαλ 

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η REVERSO ΜΚΟ Η ΟΠΟΙΑ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ ;

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΑΥΤΟ ΑΝΑΦΕΡΕΙ 

Η REVERSO Transdisciplinary Association – είναι μια μη κερδοσκοπική ένωση που δημιουργήθηκε το 2006 από τη δραστηριότητα που πραγματοποιείται από το 2000 με την επωνυμία Reverso Project από έναν από τους ιδρυτές της, τον Jaime del Val.

Η Reverso είναι μια πρωτοποριακή οντότητα παραγωγής, έρευνας, εκπαίδευσης και διάδοσης στη σύγκλιση τεχνών, τεχνολογιών, κριτικής σκέψης και ακτιβισμού, προτείνοντας δημιουργικές πρακτικές στο σώμα, την τεχνολογία και την αντίληψη σε σχέση με τις νέες τεχνολογίες ελέγχου στον 21ο αιώνα.

Τα έργα του έχουν παρουσιαστεί σε περισσότερες από 100 παραστάσεις και εγκαταστάσεις σε φεστιβάλ, μουσεία και πανεπιστήμια σε περισσότερες από 50 πόλεις και 25 χώρες στην Ευρώπη, τη Βόρεια και Νότια Αμερική, καθώς και την Αφρική και την Ασία.

Οι διαδραστικές χορευτικές παραστάσεις του έχουν βραβευτεί στον Διεθνή Διαγωνισμό VIDA 6.0. Τέχνης και Τεχνητής Ζωής και με το Βραβείο Αναδυόμενων Τεχνολογιών στο Bilbao Ciberart International Congress 2004.

Από το 2013, συντονίζει το Metabody Project, στο οποίο έχει οργανώσει 25 Metabody Forums σε 27 πόλεις σε 18 χώρες με τη συμμετοχή περισσότερων από 2.000 επαγγελματιών από τις τέχνες, τις ανθρωπιστικές επιστήμες και τις τεχνολογίες και ένα κοινό άνω των 20.000 ατόμων. Το έργο Metabody έχει λάβει χρηματοδότηση από την ΕΕ από τον Ιούλιο του 2013 έως τον Ιανουάριο του 2016, έχοντας αναπτύξει σε αυτό το πλαίσιο περισσότερα από 60 ερευνητικά υποέργα που δημιουργήθηκαν σε συνεργασία με τους 12 Συνδιοργανωτές και τους 26 Συνεργάτες, με ένα δίκτυο 38 φορέων από 16 χώρες . Επί του παρόντος το έργο συνεχίζεται μέσω του Metabody Forum. Από το 2008 έως το 2010 η Reverso ήταν συνεργάτης του Ευρωπαϊκού έργου ETP.

Η Reverso εκδίδει τα περιοδικά Reverso και Metabody. 

ΔΗΛΩΣΗ

Η Reverso προωθεί κρίσιμα διεπιστημονικά έργα που ανοίγουν τις ευθυγραμμίσεις των κανονιστικών χώρων προς ένα πεδίο απροσδιοριστίας, ένα αντίστροφο εναλλακτικών και ανοιχτών πρακτικών.

Ξεκινώντας το 1999 ως η πρώτη δημοσίευση lgtb-queer μελετών στα ισπανικά, από το 2000 έχει γίνει ένα εργαστήριο του σώματος στη σύγκλιση τεχνών, τεχνολογιών, σκέψης και ακτιβισμού, εξερευνώντας νέες μορφές παρέμβασης σε σώματα και χώρους, από το περιεχόμενο (εκτελεστικός λόγος) στο πλαίσιο και τον επαναπροσδιορισμό των αντιληπτικών δομών, (μεταμορφοποίηση).

Η μοναδική πρόταση του Reverso συνίσταται στην υπεράσπιση ότι ο πιο ριζοσπαστικός τρόπος παρέμβασης στα σώματα είναι μεταμορφώνοντας την αντίληψή τους, αμφισβητώντας τα εκατονταετή πλαίσια προοπτικής που έχουν αναγάγει το σώμα σε κάτι υπολογίσιμο, μέσω της επιβολής άκαμπτων αισθητηριακών ιεραρχιών που οργανώνουν σώματα, χώρους, σχέσεις. . Αντί να αλλάξει το περιεχόμενο αφήνοντας το πλαίσιο ανέπαφο, η Reverso προτείνει να ανοίξει το πλαίσιο σε άλλες οικολογίες χωρίς επισήμανση, σε μια ευρύτερη αναστροφή κινήσεων, σε μια αντίστροφη απροσδιοριστία.

Η Reverso   εξερευνά υβριδικές μορφές απόδοσης και εγκατάστασης που ονομάζονται metaformance metamedia, δημιουργώντας μεταμέσα ή αντιληπτικές μετα-αρχιτεκτονικές με επίκεντρο την απροσδιοριστία, τη συνένωση σωματικών, χωρικών, χρονικών και αισθητηριακών πρακτικών, με ακτιβισμό και φιλοσοφία, πρακτικά εργαστήρια και οργάνωση δημιουργίας, έρευνας και εκδηλώσεις διάδοσης σε νέες μορφές, μέσω νομαδικών και διεπιστημονικών δικτύων.

Τα έργα διερευνούν τη σχέση μεταξύ χειρονομίας και αναδυόμενου χώρου, φωτός και βάθους, προσωρινότητας και απροσδιοριστίας, αναδυόμενων αντιλήψεων και άμορφων , από τα πρώτα έργα στη ζωγραφική και τη χαρακτική και παράλληλα στη μουσική σύνθεση, την ηλεκτροακουστική και τον χορό, μέσα από πειράματα με μακρά έκθεση και macro φωτογραφία, βίντεο και ζωντανή επεξεργασία, σε έργα χορού και performance με νέες τεχνολογίες που αναπτύσσω από το 2001 και ειδικά το 2003 όπου η κίνηση δημιουργεί καθηλωτικά περιβάλλοντα εικόνας και ήχου. 

Το 2007 σημειώθηκε μια νέα στροφή με το έργο Microsexos, μια στροφή προς τη Μεταμορφοποίηση, με έμφαση στην εσωτερική εμπειρία του μετασχηματισμού της αντίληψης, και έκτοτε έχει εξερευνήσει πολυάριθμες μορφές που εμπλέκουν το κοινό σε τέτοιες εμπειρίες, από αστικές παρεμβάσεις έως οικεία ατομική -ένας συναντά.

Τα δύο έργα, που εξελίσσονται παράλληλα από το 2003: το ένα σχετίζεται με μακροεικόνες του σώματος και το άλλο με ίχνη κίνησης που δημιουργούν έναν χώρο, συγκλίνουν το 2013 στο έργο METABODY, το οποίο προωθεί προηγούμενες εμπειρίες σε βίντεο, ψηφιακή αρχιτεκτονική, ηλεκτροακουστική, παράσταση, χορός και αστική παρέμβαση, δημιουργώντας δυναμικές φυσικές αρχιτεκτονικές, μετατοπίες ή μη καρτεσιανούς χώρους απροσδιοριστίας, καθώς και τεχνικές κίνησης για δυσανάγνωστες συμπεριφορές, γεννήτριες απροσδιόριστου χώρου, σε μια αυξανόμενη ανησυχία για ανταπόκριση στην εποχή του ψηφιακού υπερελέγχου.

Τα έργα ευνοούν μια απροσδιόριστη αντιληπτική εμπειρία, μακριά από τα θεαματικά και προοπτικά πλαίσια και οθόνες παρατήρησης, εξερευνώντας στενές και παράξενες σχέσεις, όπου τα σώματα παραμένουν στην άκρη του κατανοητού, οικειοποιώντας εκ νέου το σώμα στο επίπεδο της αντιληπτικής του δομής και μαζί του δημόσιο χώρο, προωθώντας μια ελευθερία από το άμορφο στην εποχή της πανταχού παρούσας επιτήρησης, μια επιτήρηση που λειτουργεί δημιουργώντας δυναμικά μοτίβα από τις συμπεριφορές μας.

Εξελισσόμενα σε μεγάλες χρονικές περιόδους, τα έργα της Reverso είναι περισσότερο όργανα παρά έργα: μεταμέσα, οικολογίες και μετα-αρχιτεκτονικές, κατανοητές ως αντιληπτικές αρχιτεκτονικές που μπορούν να ενημερώσουν άπειρα άλλα μέσα και τρόπους συσχέτισης σε όλα τα φάσματα του κοινωνικού, του ατομικού και του πλανητικού. Πρόκειται για την ανάκτηση μιας απροσδιόριστης αίσθησης κίνησης και σχέσεων στην εποχή του αλγοριθμικού ελέγχου.

Ακριβώς όπως η προοπτική της Αναγέννησης έχει δημιουργήσει έναν αλγοριθμικό τρόπο ζωής που διασχίζει όλα τα μέσα και τις εντολές, η Reverso προτείνει μια τέχνη μεταμέσων, μηχανών κατά της προοπτικής με τις οποίες μπορεί να επανεφεύρει την αντίληψη προς πιο ανοιχτούς τρόπους ζωής.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ

Επανεξετάστηκε το 2022, από τον Jaime del Val – (Δείτε παρακάτω για το Μανιφέστο του 2010)

Ο Μεταανθρωπισμός είναι μια φιλοσοφία και πραγματισμός των οποίων οι έννοιες και οι πρακτικές έχουν επεξεργαστεί από τον Jaime del Val από το 2002 και οι οποίες συμπυκνώθηκαν στη συγγραφή Metahuman το 2009 και αργότερα στο Metahumanist Manifesto (βλ. παρακάτω) από το 2010 που γράφτηκε από κοινού με τους Stefan Lorenz Sorg έννοιες που συνέχισαν να εξελίσσονται σε τεράστιο βαθμό από τότε στην πρόταση του Jaime del Val που παρουσιάζεται σε πλήρη κλίμακα στο βιβλίο Οι Ontohackers as a Radical Movement Philosophy. Για μια γενεαλογία των εννοιών του Μεταανθρωπιστικού μανιφέστου δείτε αυτό το κείμενο .

Ο μεταανθρωπισμός είναι μια φιλοσοφία και πραγματισμός που προτείνει μια ριζική κριτική και μια ριζική εναλλακτική στον ουμανισμό και στις αποτυχημένες πολιτισμικές διαδικασίες που δημιουργούν μια μαζική εξαφάνιση και μια αυτοκτονία ειδών τα τελευταία 10.000 περίπου. από τη γέννηση της γεωργίας (αλλά με ρίζες 3 εκατομμυρίων ετών στον διποδισμό). Αυτό συνεπάγεται μια ριζική κριτική όλων των μορφών ανθρώπινης εξαιρετικότητας και σουπρεματισμού, και την τρέχουσα εξέλιξή τους ως υπερανθρωπισμό/μεταανθρωπισμό/απορροφητικό ανθρωπισμό . Επίσης, αμφισβητεί τον τρόπο με τον οποίο τα περισσότερα κριτικά μεταανθρωπιστικά ρεύματα εξακολουθούν να διαιωνίζονται εν μέρει και είναι συνένοχοι με τον ουμανιστικό σουπρεματισμό, και προωθεί μια ριζική εναλλακτική για μια μετάλλαξη του είδουςπρος μια πλανητική αναγέννηση που πηγαίνει σε εκ διαμέτρου αντίθετη κατεύθυνση προς τον υπερανθρωπισμό. (Ο Jaime del Val αντιτίθεται στην ιδέα ότι ο μεταανθρωπισμός βρίσκεται «ενδιάμεσα» στον υπερ- και μετα-ανθρωπισμό ή συνδυάζει πτυχές αυτών, όπως προτείνεται για παράδειγμα από τον Sorgner).

Ο μεταανθρωπισμός είναι μια ριζοσπαστική φιλοσοφία/πολιτική του κινήματος που επιβεβαιώνει την απροσδιοριστία του κινήματος , μια σχεσιακή οντολογία του ανοιχτού . Αντιτίθεται σε λογισμούς ατομικής αυτονομίας και τεχνολογικού ελέγχου και κυριαρχίας όπως υπερασπίζεται ο ουμανιστικός σουπρεματισμός, συμπεριλαμβανομένων των διανθρωπιστικών ρευμάτων, των οποίων η τεχνοθετικιστική βούληση για έλεγχο και κυριαρχία παραμελεί τη ριζική καταστροφή πλανητικής κλίμακας στην οποία φαντασιώνεται αυτή η κυριαρχία και η αυτονομία και οι υποσχέσεις τους για ψευδή ελευθερία και πλουραλισμό βασίζονται.

Ο μεταανθρωπισμός βασίζεται στις πολλαπλές σημασίες του μετα -προθέματος στα ελληνικά, ένα πρόθεμα που χρησιμοποιείται σταθερά σε όλη τη φιλοσοφία και την πρακτική του Jaime del Val από το 2002, που υποδηλώνει και σχέση/συμβίωση και μετάλλαξη/γίγνεσθαι . Παρόμοια με το Υπεράνθρωπος του Νίτσε, ο Μεταάνθρωπος έχει να κάνει με τη δημιουργία μιας νέας ευαισθησίας που υπερνικά την αντιστροφή των αξιών της συμβιωτικής Φύσης που έχει γίνει κυρίαρχη τα τελευταία 10.000 χρόνια. Συνδέεται με την περιγραφή του Jaime del Val για τη μεταμορφοποίηση ως πραγματιστική για τον απροσδιορισμό της κίνησης-αντίληψης.

Ο μεταανθρωπισμός αντιτίθεται σε κάθε υπέρβαση, σε κάθε άρνηση κίνησης, στο σώμα και στη Γη, και σε κάθε μορφή κυριαρχίας, και αντιτίθεται στη συνεργασία του μετα-προθέματος από την εταιρεία Meta, το Metaverse ή τους μεταλλαγμένους υπερήρωες που ονομάζονται Metahumans: όλα αυτά είναι έκφραση μιας θέλησης για υπέρβαση, μιας μηδενιστικής βούλησης για κυριαρχία, ποσοτικοποίηση και άρνηση συμβιωτικής γίγνεσθαι. Ο μεταανθρωπισμός αντιτίθεται σε κάθε τάση ποσοτικοποίησης, καθώς συνεπάγεται μείωση και αποφασιστικότητα. Ο μεταανθρωπισμός διεκδικεί τον βασικό ρόλο της απροσδιοριστίας και της σχεσιακής απροσδιοριστίαςστη ζωή και στην εξέλιξη. Έτσι πηγαίνει σε αντίθετη κατεύθυνση με το «Metaman» του Gregory Stock, καθώς ο πλανητικός υπεροργανισμός αναδύεται καθώς οι άνθρωποι και τα συστήματά τους συνθέτουν έναν νέο υπερσυνδεδεμένο τύπο σώματος, ενώ αγνοεί τη μαζική εξαφάνιση που συνεπάγεται αυτή η διαδικασία. Η ζωή ήταν πάντα πλανητική, από την εμφάνιση των βακτηρίων πριν από 4 δισεκατομμύρια χρόνια, δημιουργώντας πλανητικούς ιστούς χωρίς προγραμματισμό βιοχημικής μετάλλαξης που κρύβεται πίσω από τη βιοποικιλότητα στην εξέλιξη, αυτό είναι το άνοιγμα που χρειαζόμαστε για να ανακτήσουμε.

Ο μεταανθρωπισμός εν μέρει αντηχεί μόνο με προτάσεις για έναν «Μεταάνθρωπο» όπως ο Ντιπάκ Τσόπρα ή ο Πωλ Σόλομον που από μια πιο μυστικιστική, πνευματική ή θεραπευτική προοπτική τονίζουν την ιδέα της απελευθέρωσης του άπειρου δυναμικού μας υπερβαίνοντας τους περιορισμούς που επιβάλλονται από έναν λογικό τύπο συνειδητού νου, ενώ ακόμα κρατώντας τις έννοιες της συνείδησης που υπονοούν ακόμη βαθμούς ανθρωποκεντρισμού.

Ο μεταανθρωπισμός συνεπάγεται τόσο το να πάψουμε να είναι η πανούκλα της Γης όσο και να αναπτύσσουμε το άπειρο δυναμικό που έχουμε: να ξεπεράσουμε τους περιορισμούς χιλιετιών πολιτισμικών παραδειγμάτων που δημιουργούν μια μαζική εξαφάνιση στην ίδια πράξη στην οποία ατροφούν σώματα και εξαθλιώνουν την εμπειρία και τις δυνατότητες. Τα ίδια καθεστώτα ή συστήματα που δημιουργούν μια μαζική εξαφάνιση και μια πλανητική κατάρρευση είναι εκείνα που περιορίζουν τις δυνατότητές μας ως σώματα σε κίνηση. Καμία ανθρώπινη φαντασίωση ελευθερίας δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή που να αγνοεί την καταστροφή πλανητικής κλίμακας που προκαλείται από τον ανθρώπινο σουπρεματισμό. Απαιτείται μια πλήρης αντιστροφή των αξιών και των αντιλήψεων: η βαθύτερη πρόκληση για την ανθρωπότητα ποτέ και η μεγαλύτερη εξελικτική πρόκλησηστην ιστορία της Γης. Αυτό είναι το αντίθετο των τεχνοφασιστικών υπερανθρωπιστικών ονείρων κυριαρχίας. Ο μεταανθρωπισμός συνεπάγεται το να παύεις να είσαι άνθρωπος, να μεταλλάσσεσαι ως είδος, να ανακτάς μια χαμένη ικανότητα παραλλαγής και συμβίωσης με τον κόσμο, και να το κάνεις μόνο μέσω της καλλιέργειας του cinamen : της ελάχιστης, συνεχιζόμενης και απροσδιόριστης παραλλαγής στην κίνηση : της υψηλότερης τεχνολογίας της φύσης. Σε αντίθεση με τους μεταανθρωπισμούς μεταξύ των ειδών, ο μεταανθρωπισμός αντιτίθεται σε μετασχηματισμούς που συνεπάγονται δαπανηρές τεχνολογίες που αναπαράγουν τη θέληση για έλεγχο, αντ’ αυτού προωθεί τη μετάλλαξη με παραλλαγή στην αντίληψη κίνησης, προς μεγαλύτερη απροσδιοριστία: συμβιωτική ανοιχτότητα.

Ο μεταανθρωπισμός είναι (όπως αναφέρθηκε προηγουμένως) η ανατροπή του υπερβολικά ανθρώπινου υπερ-/trans-/ σκουπιδο-ανθρωπισμού που είναι η πανούκλα και η ασθένεια της Γης. Αντίθετα, ο μεταανθρωπισμός ριζοσπαστικοποιεί μεγάλο μέρος του κριτικού μεταανθρωπισμού (ο οποίος συχνά εξακολουθεί να είναι υπερβολικά ουμανιστικός) και έχει απήχηση με πρόσφατες προτάσεις όπως ο αουμανισμός του MacCormack αλλά με ορισμένες διαφορές (δείτε την υποσημείωση εδώ για αυτό). Ο μεταανθρωπισμός επιδιώκει να ξεπεράσει τους περιορισμούς ενός κριτικού μεταανθρωπισμού (και ορισμένων κομποστιστών και χούμους) που, για παράδειγμα, υποθέτοντας μια διαφορά μεταξύ bios και zoe και την εξάρτηση της πολιτικής σε ένα βιογραφικό επενδυμένο με λόγο, επιβεβαιώνει και την ανθρωποκεντρική και λογοκεντρική περιγραφή του ανθρώπου, όπως ορίζεται από μια συγκεκριμένη φύση που βασίζεται στη λεκτική-ορθολογική σημειωτική και αφήγηση, επιβεβαιώνοντας έτσι και έναν ορισμένο ουσιοκρατισμό, έναν περιορισμό που πρέπει επειγόντως να ξεπεράσουμε με ένα μη λεκτικό , ιδιοδεκτικό r /εξέλιξη. Επιδιώκει επίσης να ξεπεράσει ορισμένες αντιανθρωπιστικές θέσεις όπως αυτή του Μισέλ Φουκώ που δηλώνουν εξίσου το αναπόφευκτο των δικτυακών δικτύων λόγου που βασίζονται σε κανόνες ως μοναδική πηγή για την πολιτική, της οποίας το εξωτερικό είναι νοητό μόνο μέσα από τα δίκτυα λόγου, επιβεβαιώνοντας έτσι μια ορισμένη ουσιοκρατική διάκριση μεταξύ ανθρώπου και μη. ο άνθρωπος. Αυτές οι στάσεις, αν και σημαντικές, βασίζονται σε παρανοήσεις χιλιετιών για την κίνηση και την απροσδιοριστία. Ο μεταανθρωπισμός παρέχει μια στροφή προς μια φιλοσοφία του Ριζοσπαστικού Κινήματοςπου επιδιώκει να ξεπεράσει αυτούς τους περιορισμούς, περιλαμβάνοντας μια ριζικά νευρο-ποικιλόμορφη και μεταείδη κίνηση στην πολιτική πέρα ​​από τον λογοκεντρισμό.

Ο ισχυρισμός του μεταανθρωπισμού για απροσδιοριστία υποδηλώνει περαιτέρω ότι ολόκληρο το κυρίαρχο μονοτεχνικό παράδειγμα ποσοτικοποίησης που αναδύεται από τη γέννηση της γεωργίας είναι εγγενώς αναγωγικό και καθοριστικό, εξ ου και η καταστροφική του επίδραση, επομένως ο μεταανθρωπισμός διεκδικεί την εφεύρεση ριζικά νέων τεχνολογικών παραδειγμάτων. απροσδιόριστες) τεχνολογίες της φύσης, προς, όχι μόνο μια τεχνοποικιλομορφία όπως προτείνεται από τον Yuk Hui, αλλά και έναν τεχνο-απροσδιορισμό.

Ο μεταανθρωπισμός ριζοσπαστικοποιεί και προχωρά περαιτέρω στους queer, crip, decolonial, vegan posthumanisms προτείνοντας ότι η πολιτισμική διαδικασία των περασμένων χιλιετιών και η συναφής κατασκευή του ικανού, νευροτυπικού, ορθολογικού, λογοκεντρικού, ετεροκανονικού, δυαδικού ανθρώπου, είναι μια κοσμική ανωμαλία και ριζική αποτυχία που πρέπει να ξεπεραστεί, αναλαμβάνοντας την κίνηση της παραλλαγής της μεταλλαγμένης Φύσης, μεταμορφώνοντας την αντίληψη.

ΜΕΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ ΜΕ ΛΟΓΙΑ

Ο μεταανθρωπισμός λαμβάνει τον κριτικό μεταανθρωπισμό προς την κατεύθυνση μιας σχεσιακής οντολογίας του γίγνεσθαι   που επιβεβαιώνει την απροσδιοριστία , την πολλαπλότητα, την υβριδικότητα, την ποικιλία, την κίνηση και το σώμα ενάντια στον έλεγχο και την κυριαρχία, εξουδετερώνοντας έτσι ριζικά τα κύρια ουμανιστικά και διανθρωπιστικά παραδείγματα.

Ο μεταανθρωπισμός είναι , σύμφωνα με τον Jaime del Val, μια φιλοσοφία και πραγματολογία που τονίζει τον βασικό ρόλο της απροσδιοριστίας και της ποικιλίας στην αντίληψη του κινήματος για την άνθηση της ζωής και της εξέλιξης και προτείνει μια ριζική κριτική στα καθεστώτα που περιόρισαν αυτό το άνοιγμα τις τελευταίες χιλιετίες . της ανθρώπινης υπεροχής στη Γη, εξαπολύοντας μια μαζική εξαφάνιση. Ο μεταανθρωπισμός προωθεί μια οντολογία-ηθική της σχεσιακής απροσδιοριστίας ανανεώνοντας την κατανόηση των πάντων ως σχέσεις κίνησης και προτείνει πραγματισμούς για την ανάκτηση του ανοίγματος στα σώματα και μαζί της την Πλανητική Υγεία.

Ο Μεταανθρωπισμός προτείνει τις ακόλουθες αρχικές αρχές ή Αρχές:

1. Σταματήστε να είστε η πανδημία του πλανήτη.
   1. Καταργήστε κάθε ανθρώπινη υπεροχή.
   2. Σταματήστε το πλανητικό ολοκαύτωμα.
   3. Να αναστείλουμε την ανθρώπινη αναπαραγωγή μας.
   4. Αγκαλιάστε έναν ριζοσπαστικό βιγκανισμό.
   5. Ποτέ μην επιβάλλετε κίνηση στους άλλους.
   6. Φροντίστε για αυτό το σώμα και αυτή τη γη τώρα.
   7. Ενεργοποιήστε τη συστημική αντίσταση.
2. Μεταλλάξτε επανεφεύροντας το κίνημά μας.
   8. Ξεδιπλώστε τις δυνατότητες των σωμάτων.
   9. Ανακτήστε την ικανότητα της αίσθησης.
   10. Καλλιεργήστε τη συμβιωτική μετάλλαξη.
   11. Κινηθείτε σε ελάχιστη παραλλαγή.
   12. Δημιουργήστε νευροδιαφορετικές εκφράσεις.
   13. Αναπτύξτε μη ορθολογική σκέψη.
   14. Αναπτύξτε μη λεκτικές σχέσεις.
   15. Αποσύνδεση από αναγωγικά πλαίσια.

Υπονοώντας μια τριπλή συνεχή διαδικασία:

• Μετάλλαξη, αποσύνδεση, αντίσταση.

Εκφράζοντας μια αρχή Enferance (pr) Indetermination-Variation:

• Enfer / make enferance: προωθεί την εσωτερική και σχεσιακή απροσδιόριστη παραλλαγή , διαρκή, ανθεκτική στις επιβαλλόμενες κινήσεις και απομάκρυνση από τις κυρίαρχες μειώσεις. ( Το Enferance είναι μια έννοια της Φιλοσοφίας του Ριζοσπαστικού Κινήματος που αναπτύχθηκε από τον Jaime del Val εδώ .)
  • ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ ΑΟΡΙΣΤΗ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ
  • ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΕ (ΑΠΟ) ΟΤΙ ΤΟ ΜΕΙΩΝΕΙ : ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ/ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ/ΑΝΟΙΞΤΕ