Λενε πως ετρωγαν αλογα, σκυλια, γατες και ποντικια για να επιβιωσουν. Λενε πως οι μανες εσφαζαν τα μωρα τους για να μη πεσουν στα χερια του οχτρου και μετα αυτοκτονουσαν με το ιδιο ματωμενο μαχαιρι.
Λενε πως ενας Τουρκος πηγε να σκυλεψει το αψυχο κορμι ενος παιδιου και η μανα, αφου εβγαλε το μαχαιρι που ειχε χωσει πριν λιγο στο στηθος της, τον εσφαξε.
Λενε πως ο ηχος της εκρηξης απο την ανατιναξη τρανταξε τον Αδη και ταραξε τον Χαρο. Γιατι ο Χαρος ακουσε την εκρηξη και περιμενε τους Μεσολογγιτες, μα πιοτεροι Τουρκοι κατρακυλησαν κατω εκει θαρρω.
Λενε πως η Φρουρα του Μεσολογγιου αριθμουσε 3.500 αντρες Ρουμελιωτες και Σουλιωτες χωρισμενους σε τρεις ομαδες με ομαδαρχες τους Κιτσο Τζαβελα, Νοτη Μποτσαρη και Δημητρη Μακρη.
Λενε πως δυο ξενοι αιχμαλωτοι που ειχαν αποδρασει προδωσαν την ΕΞΟΔΟ. Λενε πως στην ΕΞΟΔΟ οι γυναικες θα ντυνονταν με αντρικα ρουχα και θα επαιρναν στην πλατη τα μωρα τους. Οι αντρες θα ανοιγαν τον δρομο με το σπαθι στο χερι.
Λενε πως τελειωναν οι οβιδες κι ενας Μεσολογγιτης εφραξε με το κορμι του τη μπουκα του κανονιου και το πυροδοτησε. Λενε πως τη νυχτα του Λαζαρου το Μεσολογγι ανεστησε την Ελλαδα.
Λενε πως τα βολια και οι οβιδες που χαλασαν οι οχτροι μπορουσαν να καλυψουν τη γη ολακερη τρεις φορες, μα παλι το Μεσολογγι δεν επεφτε. Λενε πως τις νυχτες οι Μεσολογγιτισες τραγουδουσαν τραγουδια θαρρους για τους αντρες τους.
Λενε πως οι γενναιοι εβγαιναν απο τα τειχη και κοροϊδευαν τους απεκει για να τους εκνευρισουν. Λενε πως οι Τουρκαλβανοι επιαναν κουβεντα με τη Μεσολογγιτικη φρουρα… – Ε ωρε καταραμενοι, δεν γροικαμε πια τα γαϊδουρια σας. Τα φαγατε κι αυτα; Κοντα σιμα ειναι ο χαμος σας. – Κοπιαστε να σας σφαξουμε κι εσας. Εμεις πειναμε και Τουρκαλαδες τρωμε με χαρα. Κι αν ψαχνετε για τα κλειδια της Πολης, θα τα βρειτε στα κανονια.
Λενε πως ο Βυρωνας αγαπησε τοσο πολυ το Μεσολογγι που εδω αφησε την τελευταια του ανασα. Γιατι εδω θεωρησε πως ειναι η πατριδα του πλεον. Λενε πως μετα την ΕΞΟΔΟ θεριεψε το φιλελληνικο κινημα. Λενε πως απο τους 11.000 περιπου Μεσολογγιτες που ηταν μεσα απο τα τειχη, οι 3.500 μπορουσαν να πολεμησουν. Κι ομως φανταζαν μυριαδες.
Λενε πως καθε μερα πεθαιναν 150 απο τους δικους μας. Ο,τι και να λενε, ο,τι και να ισχυει, τουτο μονο κρατηστε. Η ΕΞΟΔΟΣ του Μεσολογγιου αποτελει, ισως, την κορυφαια και την πλεον συγκινητικη στιγμη του Αγωνα του Εθνους μας για λευτερια. Συγκαταλεγεται δε, στις σημαντικοτερες στιγμες της παγκοσμιας ιστοριας. Ολα αυτα εγιναν τη νυχτα στις 10 του Απριλη του 1826, ξημερωματα Κυριακη των Βαϊων.
Ο πατερας αντικρυζε για τελευταια φορα τη θυγατερα. Ο αδελφος αγκαλιαζε για τελευταια φορα την αδελφη. Η μανα θηλαζε για τελευταια φορα το μωρο. Ο γιος φιλουσε για τελευταια φορα το χερι του πατερα. – Καλη ανταμωση στον αλλο κοσμο! Στη μπαρουταποθηκη κατω απο τον προμαχωνα του Μαρκου Μποτσαρη, ο Χρηστος Καψαλης (Ελληνας προυχοντας και πολεμιστης) συγκεντρωσε 400 ψυχες (γυναικες, παιδια, ασθενεις και γηραιους). Αποφασισαν να μην παραδοθουν, αλλα να θυσιαστουν.
Ολη τη νυχτα εψελναν νεκρικες ακολουθιες. Ο Καψαλης κρατουσε σφιχτα στο χερι ενα αναμμενο δαδι. Τα χαραματα, οταν οι Τουρκοι μπηκαν στην Ιερη Πολη, ο Καψαλης αναφωνησε ”Μνησθητι μου Κυριε” και αφησε το δαδι πανω στα βαρελια με το μπαρουτι…… Και η φωτια εσμιξε τη γη με τον ουρανο. Κι εφτιαξε μονοπατι να διαβουν οι ηρωες στην αιωνιοτητα. Και μπηκαν στην Ιερη Πολη οι Τουρκοαιγυπτιοι και οι Τουρκαλβανοι. Και εσφαζαν. Εσφαζαν. Εσφαζαν. Η φρικη ηταν ανειπωτη.
Το αιμα ετρεχε γοργα σε ολα τα σοκακια και συναντησε τη θαλασσα. Εκοκκινησε κι αυτη. Οχι απο ντροπη μα απο φρικη. Κι ομως, οι Μεσολογγιτες πολεμανε με λυσσα. Μπαρουτι, λεπιδι και αιμα. Τα ματια των οχτρων γουρλωμενα απο τρομο και δεος. Τα ματια των δικων μας γουρλωμενα απο διψα για λευτερια και προσμονη για τιμιο θανατο. Ο Κιουταχης θωρει αποσβωλομενος κι ο Ιμπραημ δαγκωνει τα χειλια του απο οργη. Η κολαση ειναι εδω στη γη. Η κολαση ειναι στο Μεσολογγι του Απριλη του 1826.
Η κολαση. ”Σε πηρα μπρε Μεσολογγι, μα με νικησες”, αναφωνησε ο Κιουταχης μολις μπηκε στην Ιερη Πολη. Η απελευθερωση του Μεσολογγιου υπογραφηκε στις 2 Μαϊου του 1829. Το 1937 ανακηρυχθηκε ως Ιερη Πολη. Μια τιμητικη και ενδοξη διακριση που καμια αλλη πολη στον κοσμο δεν φερει. Κι ο Διονυσιος Σολωμος αγναντευοντας απο τη Ζακυνθο την ανταρα και το δεος του Μεσολογγιου εγραψε τον Υμνο εις την Ελευθερια.
Οι Μεσολογγιτες πεθαινουν μα δεν προσκυνανε. Και η πομπη του Σαββατου, η αναπαρασταση της ανατιναξης και η πομπη της Κυριακης, δεν ειναι γιορτες. Ειναι μνημοσυνα. Ο αγωνας ηταν ανισος. Ηταν ανισος για τους οχτρους. Γιατι εκεινοι ηταν πολυ ”λιγοι” σε σχεση με εμας. Πολυ ”λιγοι”. Και η ιστορια το εγραψε. Και ολακερος ο ντουνιας το εμαθε. Και η γης ηπιε το αιμα των νεκρων. Και οι νεκροι δοξαστηκαν ως Ελληνες. Γιατι αν εισαι τετοιος Ελληνας εισαι και ηρωας. Μα καλυτερα απ’ ολους το ειπε ο Εθνικος μας ποιητης.
”Τα ματια μου δεν ειδαν τοπον ενδοξοτερον απο τουτο το αλωνακι”. Λαμπρος Λιαπης (10/4/2012).
Η πολιορκία και η έξοδος
Το 1825 ο Κιουταχής συγκέντρωσε μεγάλο στρατό στη Λάρισα και κατευθύνθηκε στο Μεσολόγγι. Στα τέλη Απριλίου 1825 στρατοπέδευσε στην περιοχή και ξεκίνησε την πολιορκία του Μεσολογγίου. Όλες οι επιθέσεις που επιχείρησε ο Κιουταχής εναντίον της πόλης απέτυχαν, όπως και η προσπάθεια του να αποκλείσει τον ανεφοδιασμό της πόλης από στεριά και θάλασσα. Οι πολιορκημένοι ήρθαν σε συνεννόηση με τον Καραϊσκάκη, ο οποίος διεξήγαγε πόλεμο φθοράς στα νώτα του στρατεύματος του Κιουταχή, αναγκάζοντάς τον να περάσει σε θέση άμυνας, τον Οκτώβριο του 1825.
Εν τω μεταξύ, ο Σουλτάνος προβλέποντας ορθά ότι η πολιορκία θα ήταν χρονοβόρα και βάσει του ότι οι Ευρωπαϊκές Αυλές, πιεζόμενες από το φιλελληνικό κίνημα των λαών τους, είχαν αρχίσει να αναγνωρίζουν την ύπαρξη ελληνικού ζητήματος, θέλησε να ενισχύσει τον αποκλεισμό της πόλης με επιπλέον δυνάμεις και του Ιμπραήμ, παρά το ότι κάτι τέτοιο δεν προβλεπόταν στην αρχική του συμφωνία με τον Αιγύπτιο στρατάρχη.
Στις αρχές του Οκτώβριου 1825 κατέπλευσαν στην Αλεξάνδρεια ναυτικές μοίρες όλων των Οθωμανών συμμάχων, συνολικής δύναμης 145 πλοίων, που αποτελούνταν από τούρκικα, αιγυπτιακά, αλγερινά, τριπολίτικα μεταγωγικά και πολεμικά σκάφη, ενώ υπήρχαν και αρκετά υπό διάφορες ευρωπαϊκές σημαίες. Παράλληλα, στην πόλη αυτή συγκεντρώθηκαν 8.000 Άραβες πεζοί, 1.200 ιππείς καθώς και περίπου 800 άτακτοι τούρκοι που εκγυμνάζονταν υπό την επίβλεψη Γάλλων στρατηγών, ενώ μεγάλες ποσότητες τροφίμων και πολεμοφοδίων είχαν επίσης φτάσει από τους Γαλλικούς λιμένες. Με όλες αυτές τις δυνάμεις, ο Ιμπραήμ σκόπευε τόσο στην καθυπόταξη ολόκληρης της Πελοποννήσου όσο και στην άλωση του Μεσολογγίου[3].
Με την άφιξη του νέου ισχυρού στρατεύματος η πολιορκία ξανάρχισε σφοδρότερη. Παρόλα αυτά μέχρι τον Φεβρουάριο του 1826 οι Τούρκοι δεν είχαν σημειώσει καμία επιτυχία. Ο Ανδρέας Μιαούλης με τον στόλο του κατάφερνε να ανεφοδιάζει το Μεσολόγγι και η άμυνα των πολιορκημένων παρέμενε ισχυρή.
Από τον Μάρτιο όμως η κατάσταση άρχισε να αλλάζει με κατάληψη από τους Τούρκους στρατηγικών νησίδων της λιμνοθάλασσας, όπως το Βασιλάδι και ο Ντολμάς. Οι Έλληνες κατάφεραν να διατηρήσουν τον έλεγχο της νησίδας Κλείσοβα μετά από μία σφοδρή μάχη, στην οποία τα στρατεύματα του Ιμπραήμ είχαν πολύ βαριές απώλειες.
Όμως η δυνατότητα του ελληνικού στόλου να ανεφοδιάσει την πόλη είχε καταστεί αδύνατη, με αποτέλεσμα οι αμυνόμενοι να βρεθούν σε δυσχερέστατη θέση. Η κατάσταση στην πόλη έγινε δραματική και η πείνα άρχισε να θερίζει τους κατοίκους. Μπροστά σε αυτή την κατάσταση το συμβούλιο των οπλαρχηγών και προκρίτων της πόλης πήρε την απόφαση για την έξοδο των κατοίκων από το Μεσολόγγι.
Η έξοδος ορίστηκε για την νύχτα του Σαββάτου του Λαζάρου με ξημερώματα Κυριακής των Βαΐων, μεταξύ 10ης και 11ης Απριλίου 1826. Το σχέδιο της εξόδου πιθανότατα προδόθηκε, μάλλον από αυτόμολο ξένο[4], με αποτέλεσμα οι τουρκοαιγύπτιοι να απαντήσουν με σφοδρή επίθεση που συνοδεύτηκε από σφαγή. Χιλιάδες Έλληνες σφαγιάστηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν και μόνο 1.500 κατάφεραν να διασωθούν.
ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ
ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ
Ε.ΣΥ. – ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ
ΠΟΛΗ: ΛΑΡΙΣΑ, ΟΔΟΣ: ΧΡΥΣΟΧΟΟΥ 3-5,
Τ.Κ. 41221, ΕΛΛΑΣ
ΤΗΛ. 2411 103182 EMAIL : kpd.thes.ke@gmail.com
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ_ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΠΑΝΟΣ
Διαδίκτυο, κάνε τη δουλειά σου.
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ: