Περίεργες συμπτώσεις στον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων

Ακριβώς εννέα ημέρες πριν από τις αρχαιρεσίες στον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων για τις εκλογές νέου Δ.Σ. την ερχόμενη Παρασκευή (22/9), την περασμένη Τετάρτη (13/9) δηλαδή, συνέβησαν συμπτωματικά δύο γεγονότα:

• Εννέα προϊστάμενοι Εφορειών Αρχαιοτήτων που από ορισμένους συναδέλφους τους καταχωρίζονται στην «ομάδα» των φιλικά προσκείμενων προς την παρούσα ηγεσία του ΥΠΠΟ, χωρίς να περιμένουν τις εσωτερικές τους εκλογές, ανακοίνωσαν την απόσυρσή τους ως μελών του ΣΕΑ γιατί αυτός «έχει παύσει να λειτουργεί ως συνδικαλιστικό όργανο των υπηρετούντων στην Αρχαιολογική Υπηρεσία μελών του και έχει μετατραπεί σε εργαλείο κομματικών τακτικισμών».

● Την ίδια ημέρα -όπως κατήγγειλε αργότερα ο ΣΕΑ σε ανακοίνωσή του με τίτλο «Δεν θα επιτρέψουμε τη διάλυση της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας»- η υπουργός Πολιτισμού, σε συνάντηση με όλους τους προϊσταμένους των Εφορειών Αρχαιοτήτων, ανακοίνωσε, μεταξύ άλλων, ότι στις προθέσεις της είναι: η κατάργηση της αυτεπιστασίας, η ανάθεση των ανασκαφών και των αρχαιολογικών έργων σε εργολαβικές εταιρείες, η ιδιωτικοποίηση λειτουργιών των Υπηρεσιών, ακόμη και της φύλαξης αρχαιοτήτων, η αλλαγή του Οργανισμού του ΥΠΠΟ μέσα στο 2024 στην κατεύθυνση της κατάργησης-συγχώνευσης της Γενικής Διεύθυνσης Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς με τη Γενική Διεύθυνση Αναστήλωσης, Μουσείων και Τεχνικών Εργων, την κατάργηση των Τοπικών Συμβουλίων Μνημείων, με την ταυτόχρονη δημιουργία 9 περιφερειακών γενικών διευθυντών (και ισάριθμων Περιφερειακών Συμβουλίων Μνημείων), που θα προΐστανται σε «ενιαίες υπηρεσίες» προστασίας. Αυτοί οι 9 -προφανώς- θα διοριστούν από την πολιτική ηγεσία και θα αναφέρονται απευθείας σε αυτήν.

Μία ημέρα πριν η κ. Μενδώνη, ανοίγοντας διαδικτυακά τις εργασίες της ΙΣΤ’ Γενικής Συνέλευσης του Σωματείου «Διάζωμα», εξήρε την περίπτωση της Ηπείρου που «αποτελεί ασφαλώς ένα απτό δείγμα για το πόσο θετικό αντίκτυπο μπορεί να έχει μια τέτοια αναπτυξιακή στρατηγική, αλλά και το πώς ο διάλογος και ο κοινός σχεδιασμός, σε διεπιστημονικό επίπεδο, μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν τη βάση της συνεργασίας των συναρμόδιων κρατικών φορέων με τις τοπικές κοινωνίες, αλλά και την “κοινωνία των πολιτών”, που, υπό την ευρεία έννοια, εκπροσωπεί το “Διάζωμα”».

Πώς συνδέονται όλα αυτά μεταξύ τους και γιατί ενοχλεί τόσο ο ΣΕΑ, ας κρίνει καθένας μόνος του.