Εργοστάσιο πορσελάνης η  μεθοδευμένη αποβιομηχάνιση της Ελληνικής οικονομίας απο την μεταπολήστευση με εκτελεστή τις τράπεζες

Εργοστάσιο πορσελάνης η  μεθοδευμένη αποβιομηχάνιση της Ελληνικής οικονομίας απο την μεταπολήστευση με εκτελεστή τις τράπεζες

Στη Νέα Μάκρη χρόνια τώρα υπάρχει ερημωμένο ένα παλιό εργοστάσιο πορσελάνης. Χτίστηκε τη δεκαετία του 1950 (λειτούργησε το 1952), από τον Χαρίτωνα Τριανταφυλλόπουλο.

Κύρια παραγωγική διαδικασία ήταν τα προϊόντα πορσελάνης για ηλεκτρολογική χρήση και αργότερα και πυρότουβλων, ενώ ήταν και προμηθευτής της ΔΕΗ. Αυτή η σχέση βοήθησε αποφασιστικά και στην ευρύτερη ηλεκτροδότηση της περιοχής.

Τα ορυχεία του ιδιοκτήτη Τριανταφυλλόπουλου στη Μήλο, προμήθευαν το εργοστάσιο με τις αναγκαίες πρώτες ύλες.

Η έκτασή του είναι 38 στρέμματα και έχει σχεδόν 4.000 τ.μ. στεγασμένο χώρο, ενώ οι τίτλοι τέλους έπεσαν το 1969 λόγω αδυναμίας αποπληρωμής των τραπεζικών δανείων.

Το πέρασμα του χρόνου αλλά και οι συνηθισμένες σε αυτές τις περιπτώσεις παλιών βιομηχανικών κτηρίων, λεηλασίες, έκαναν πιο βαθιές τις πληγές στην άλλοτε κραταιά βιομηχανία.

Υπάρχουν σχέδια για την μετατροπή του παλαιού εγκαταλελειμμένου εργοστασίου σε Κέντρο Πολιτισμού.

Σύμφωνα με πρόσφατη σχετική ανακοίνωση η έκδοση της οικοδομικής άδειας για την μετατροπή του πρώην εργοστασίου της Porcelana στη Νέα Μάκρη σε Κέντρο Πολιτισμού, δρομολογεί την αντίστροφη μέτρηση για το μεγάλο αυτό έργο αξίας σχεδόν 17 εκατ.

Στην Ελλάδα καταστρώθηκε οργανωμένο σχέδιο εκβιομηχάνισης της χώρας, μετά τον πόλεμο και τον εμφύλιο που ακολούθησε.

Τότε θεσπίστηκαν αναπτυξιακοί νόμοι για την ενίσχυση της βιομηχανίας. Στις δεκαετίες του 1950 και I960 οι επενδύσεις στη βιομηχανία σημείωσαν κατακόρυφη άνοδο, χάρη στις οποίες κατασκευάστηκε και λειτούργησε μεγάλος αριθμός αξιόλογων βιομηχανιών, έστω και αν αυτές βασίζονταν στην κρατική πρωτοβουλία.

Η ανοδική πορεία της Ελληνικής βιομηχανίας ανακόπηκε μόνο μετά το 1973, όταν ξέσπασε η πρώτη πετρελαϊκή κρίση που οδήγησε σε κάμψη της βιομηχανικής παραγωγής παγκοσμίως, και ολοκληρώθηκε σταδιακά με την είσοδο της χώρας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα.

Η Ελληνική βιομηχανία σήμερα θεωρείται ένας σχετικά μικρός σε μέγεθος κλάδος στην Ελληνική οικονομία όπου κυριαρχούν οι υπηρεσίες, όπως ο Τουρισμός.

Η Ελληνική βιομηχανία σημείωσε τις καλύτερες επιδόσεις της τη δεκαετία του ‘70, όταν συμμετείχε στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) με ποσοστό περίπου 20% και με σχεδόν 400.000 εργαζόμενους ή 12% του συνόλου των απασχολουμένων.

Σήμερα, το ποσοστό συμμετοχής της μεταποίησης στο ΑΕΠ έχει περιοριστεί σε 5,4% με 168.000 θέσεις εργασίας ή 4,5% του συνόλου των απασχολουμένων.

Παλαιότερα υπήρχαν εργοστάσια κρατικά όπως η ΕΑΒ, τα ναυπηγεία , αλλά και ιδιωτικά όπως η Πειραϊκή-Πατραϊκή”, η “Αιγαίον”, η Eskimo, η Izola, η Pitsos κ.ά. Η Eskimo λ.δ το 1973 είχε 1.500 εργαζόμενους. Είχε το 27% της Ελληνικής αγοράς.

Σήμερα το μόνο που υπάρχει για να θυμίζει αυτές τις εποχές είναι κλειστά και ερειπωμένα εργοστάσια, όπως αυτό της πορσελάνης στην Νέα Μάκρη.

Παλαιότερα μέσω του πρωτογενούς τομέα αλλά και της βιοτεχνίας και βιομηχανίας η Ελλάδα διέθετε ένα ικανοποιητικό βαθμό αυτάρκειας στην παραγωγή προιόντων.

Σήμερα ακόμη και αγροτική παραγωγή μαζί με τους τομείς της δασοκομίας και της αλιείας δημιούργησε ακαθάριστη προστιθέμενη αξία μεγέθους €7,13 δισ.