«Σ’ ευχαριστώ, πατέρα, μου έμαθες πόσο φτωχοί είμαστε!»
Ένας βαθύπλουτος πατέρας,
θέλοντας ο γιος του να μάθει τι σημαίνει να είσαι φτωχός,
τον πήρε να περάσουν μερικές μέρες στο εξοχικό τους στο χωριό.
Πέρασαν τρία μερόνυχτα στην πολυτελή εξοχική τους κατοικία.
Σε όλη την διαδρομή, τους ακολουθούσε ένα πουλμανάκι,
με όλο το απαραίτητο προσωπικό φροντίδας και ασφάλειας.
Στο αυτοκίνητο, επιστρέφοντας στην πόλη,
ο πατέρας φόρεσε εκείνο το ψωροπερήφανο υφάκι του και ρώτησε:
«Λοιπόν; Πως σου φάνηκε η εμπειρία;…
«Ωραία!», απάντησε ο γιος, κοιτάζοντας αφηρημένα μακριά.
«Και τι σου έμεινε;» επέμεινε ο πατέρας,
για να σιγουρευτεί ότι ο γιός του έμαθε τι σημαίνει φτώχεια.
Και ο γιος απάντησε:
1. Έχουμε ένα σκυλί και αυτοί έχουν ο καθένας όλα τα σκυλιά του χωριού.
2. Διαθέτουμε πισίνα με λιμνάζοντα νερά γεμάτα πνιγμένες μύγες,
κατσαρίδες και ούρα, που φτάνει μέχρι τη μέση του κήπου…
Και αυτοί έχουν ένα ατελείωτο ποτάμι, με κρυστάλλινα νερά,
όπου υπάρχουν μικρά ψάρια, και άλλες ομορφιές.
3. Εισάγουμε φωτιστικά από την Ευρώπη
για να φωτίσουμε τον κήπο μας…
Ενώ αυτοί φωτίζονται από τα αστέρια και το φεγγάρι.
4. Η αυλή μας φτάνει μέχρι το φράχτη…
Και η δική τους φτάνει στον ορίζοντα και ακόμη παραπέρα.
5. Αγοράζουμε το φαγητό μας.
Αυτοί σπέρνουν και θερίζουν τα δικά τους
και ό,τι τους περισσεύει μας το πουλάνε για να ζήσουμε κι εμείς.
6. Ακούμε μουσική που παράγεται ηλεκτρικά,
από πανάκριβα μηχανήματα που καθένα στοιχίζει μια περιουσία.
Ενώ αυτοί ακούν μια αέναη συμφωνία πουλιών, παπαγάλων, βατράχων, φρύνων, σκαθαριών και άλλων μικρών ζώων
και για αλλαγή, μαζεύονται και τραγουδάνε όλοι μαζί παρέα….
7. Μαγειρεύουμε σε ηλεκτρική κουζίνα,
ή παραγγέλνουμε το φαγητό μας να μας έρθει έτοιμο απ’ έξω.
Αυτοί, ό,τι τρώνε έχει αυτή την υπέροχη γεύση της ξυλόσομπας.
8. Για να προστατευτούμε, ζούμε μέσα σε ένα φρούριο,
με συναγερμούς, κάμερες, σιδεριές, φράκτες, υπηρεσίες ασφάλειας,
αραβαντινούς κ.α. που με κάνουν να νιώθω μόνιμα ανασφαλής.
Αυτοί ζουν με τις πόρτες τους ανοιχτές,
προστατευμένοι από τα σκυλιά του χωριού
και την φιλία των γειτόνων τους.
9. Για τρείς μέρες θυμήθηκα πως είναι να περπατάς,
πως είναι να μη χρειάζεσαι αυτοκίνητο για να πας στο περίπτερο.
10. Για τρείς μέρες χόρτασα καλημέρες από αγνώστους,
είπα κι εγώ καλημέρα σε αγνώστους, τους ένιωσα κοντά μου
και όλοι ενδιαφέρονταν αν ψάχνω ή άν χρειάζομαι κάτι.
Ποιός μας δίνει σημασία στην πόλη, πατέρα;
11. Ζούμε συνδεδεμένοι με κινητό, υπολογιστή, τηλεόραση…
και η ζωή μας έχει κατακλυστεί από τυπάκια που εξομολογούνται,
ότι μικροί φτιάχνονταν με αρχαία αντρικά αγάλματα.
Αυτοί, από την άλλη πλευρά, είναι «συνδεδεμένοι» με τη ζωή,
με τον ουρανό, με τον ήλιο, με το νερό, με το πράσινο του βουνού,
με τα ζώα, με τις καλλιέργειές τους, με την οικογένειά τους
και πάνω απ’ όλα είναι συνδεδεμένοι μεταξύ τους.
Εμείς, με ποιόν είμαστε συνδεδεμένοι πατέρα;
Ο πατέρας ήταν συγκλονισμένος με τις σκέψεις του γιου του…
Και τότε ο γιος τον αποτελείωσε:
«Σ’ ευχαριστώ, πατέρα, που μου έδειξες, πόσο φτωχοί είμαστε!»