Χρόνος ανάγνωσης: 5 λεπτά
Τα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα του ΝΑΤΟ αποκαλύπτουν τη ρητή δέσμευση να μην παρέμβει στη γειτονιά της Ρωσίας
Τα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα του ΝΑΤΟ αποκαλύπτουν τη ρητή δέσμευση να μην παρέμβει στη γειτονιά της Ρωσίας

Τα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα του ΝΑΤΟ αποκαλύπτουν τη ρητή δέσμευση να μην παρέμβει στη γειτονιά της Ρωσίας

Το δυτικό μπλοκ έχει ένα μακρύ ιστορικό υποσχέσεων προς τη Ρωσία που δόθηκαν και αθετήθηκαν-από τη δέσμευση να μην επεκταθεί ανατολικά, έως τη δέσμευση να υποστηρίξει την ειρηνευτική συμφωνία του Μινσκ του 2015 για τον τερματισμό της ουκρανικής κρίσης.

Τώρα, ένα νέο σύνολο αρχείων αποκαλύπτει ότι το ΝΑΤΟ υποσχέθηκε να μην ανακατευτεί στην πίσω αυλή της Ρωσίας – μια δέσμευση που παραβιάστηκε τις επόμενες δεκαετίες μέσω των έγχρωμων επαναστάσεων.

Το Αρχείο Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ δημοσίευσε μια νέα σειρά εγγράφων αυτή την εβδομάδα σχετικά με προηγουμένως απόρρητες συνομιλίες μεταξύ ανώτατων Ρώσων αξιωματούχων και ομολόγων τους στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ κατά την περίοδο μεταξύ 1992 και 1995, που περιγράφουν λεπτομερώς αυτό που τότε φαινόταν σαν ρόδινες προοπτικές συνεργασίας και παρουσίαζε ένα βασική υπόσχεση που σχετίζεται με τις εσωτερικές υποθέσεις των νέων μετασοβιετικών δημοκρατιών.

Μια απομαγνητοφώνηση μιας συνάντησης μεταξύ του τότε προέδρου του ρωσικού κοινοβουλίου Ruslan Khasbulatov και του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ Manfred Woerner, στις 25 Φεβρουαρίου 1992, ακριβώς δύο μήνες αφότου ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ κήρυξε τη διάλυση της ΕΣΣΔ και παραιτήθηκε από το αξίωμα, παρουσιάζει μια αναμφισβήτητα ωμή δέσμευση του Woerner ότι η συμμαχία δεν θα ανακατευτεί στις εσωτερικές πολιτικές υποθέσεις της Ρωσίας και άλλων μελών της Κοινοπολιτείας Ανεξάρτητων Κρατών .

«Θα θέλαμε η Ρωσία και όλα τα άλλα μέλη της Κοινοπολιτείας Ανεξάρτητων Κρατών να ενταχθούν στο Συμβούλιο Συνεργασίας [υπό το ΝΑΤΟ, εκδ.]», είπε ο Βόερνερ κατά τη διάρκεια της συνομιλίας του με τον Κασμπουλάτοφ στη Μόσχα.

«Απ’ ό,τι ακούω, -και ο ίδιος μιλήσατε γι’ αυτό- ότι κάποιοι εξακολουθούν να αμφιβάλλουν για τις προθέσεις μας. Θα ήθελα να δηλώσω εδώ πολύ ξεκάθαρα ότι χρειαζόμαστε σταθερότητα ή κάποιου είδους σταθεροποιητικό στοιχείο για την ειρήνη. Δεν πρόκειται να ανακατευτούμε στις εσωτερικές υποθέσεις της Ρωσίας, καθώς και στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων κυρίαρχων κρατών μελών της ΚΑΚ.

Θα θέλαμε να δημιουργήσουμε τις πιο φιλικές σχέσεις με όλες τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες. Αυτό θα ανταποκρίνεται στα κοινά μας συμφέροντα και ως εκ τούτου θα είμαστε σε θέση να παρέχουμε πιο διαρκή σταθερότητα. Ως αποτέλεσμα θα είμαστε όλοι καλύτερα», διαβεβαίωσε ο αρχηγός του ΝΑΤΟ.<<<

«Θέλουμε να δούμε στενή συνεργασία μεταξύ κρατών σε μια Ευρώπη που αποτελείται από κυρίαρχα δημοκρατικά κράτη. Πώς μπορεί να επιτευχθεί αυτό; Θέλουμε να οικοδομήσουμε μια Ευρώπη που θα κατοικεί σε ένα νέο περιβάλλον ασφάλειας από [τα Ουράλια] μέχρι τον Ατλαντικό. Θα είναι μια ενοποιημένη ευρωατλαντική κοινότητα χτισμένη σε τρεις πυλώνες.

Το πρώτο είναι η διαδικασία του Ελσίνκι, το δεύτερο – η Ευρωπαϊκή Κοινότητα [προκάτοχος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εκδ.], που θα δημιουργήσει μια βάση για ένα σταθερό πολιτικό μέλλον για την κοινότητά μας και ο τρίτος πυλώνας είναι το ΝΑΤΟ», πρόσθεσε ο Woerner.

Η διεύρυνση του ΝΑΤΟ το 1999 έστειλε «σαφές μήνυμα στη Ρωσία» ότι ο Ψυχρός Πόλεμος δεν τελείωσε ποτέ

Ένα δεύτερο έγγραφο , με ημερομηνία 8 Μαρτίου 1994, και καταγράφει μια συνομιλία μεταξύ ανώτερων ηγετών της Ρωσικής Δούμας και του υπουργού Άμυνας της Κλίντον, Γουίλιαμ Πέρι, πρόσφερε ενδείξεις για την έκταση των ανησυχιών για την ασφάλεια που ένιωθαν ακόμη και τα μέλη της φιλελεύθερης, εξαιρετικά φιλοαμερικανικής κυβέρνησης Γέλτσιν σχετικά με τις ΗΠΑ. και την πολιτική του ΝΑΤΟ έναντι της Ρωσίας.

Μέχρι εκείνη τη στιγμή, η κυβέρνηση Κλίντον είχε δεσμευτεί σταθερά για την επέκταση της δυτικής συμμαχίας στην Ανατολική Ευρώπη, παρά τη θερμή (αλλά ανίκανη) αντίθεση του Γέλτσιν .

«Ως Πρόεδρος της Επιτροπής Άμυνας της Κρατικής Δούμας, με ενδιαφέρουν μια ολόκληρη σειρά θεμάτων», δήλωσε ο βουλευτής Σεργκέι Γιουσένκοφ. «Αυτά περιλαμβάνουν το στρατιωτικό δόγμα των ΗΠΑ… τις προοπτικές του ΝΑΤΟ σε σχέση με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, τα ζητήματα της συνεργασίας μας σε ειρηνευτικές δράσεις, συγκεκριμένες προσεγγίσεις για την εφαρμογή του προγράμματος Συνεργασία για την Ειρήνη (το οποίο θεωρώ ένα λεπτό πέπλο για την επέκταση του ΝΑΤΟ ) προοπτικές για την επικύρωση του START-2 και την εφαρμογή του START-1», είπε ο Γιουσένκοφ.

Ο Perry προσπάθησε να καθησυχάσει τους Ρώσους νομοθέτες όσο καλύτερα μπορούσε, διαβεβαιώνοντας ότι η πρωτοβουλία Partnership for Peace «στόχευε στη συνεργασία όλων των χωρών προς το συμφέρον της διατήρησης της ειρήνης» και ότι ειδικά για τη Ρωσία, θα διευκόλυνε «την αύξηση του ανοίγματος και την ενίσχυση των επαφών μεταξύ τις ένοπλες δυνάμεις των δύο χωρών».

Εκφράζοντας ανησυχίες για την κίνηση των ΗΠΑ και των συμμάχων τους να ενημερώσουν τη ρωσική πλευρά για τις αποφάσεις της στην τότε μαινόμενη κρίση της Βοσνίας στη Γιουγκοσλαβία «λίγο πολύ αργά», ο τότε πρεσβευτής του Γιέλτσιν στις ΗΠΑ Βλαντιμίρ Λούκιν πρότεινε ότι θα ήταν «πιο φυσικό ώστε οι εταίροι να διαβουλεύονται μεταξύ τους και να [προσπαθούν] να πείσουν ο ένας τον άλλον σχετικά με την ορθότητα των προτεινόμενων λύσεων και μόνο τότε να προχωρήσουν στην κοινή εφαρμογή».

Ο υπουργός Πέρι απέρριψε τις ανησυχίες του Λούκιν, διαβεβαιώνοντας ότι «ήθελε να ενημερώσει τη ρωσική πλευρά για την προτεινόμενη λύση πριν τη συζητήσει με το ΝΑΤΟ» και ότι «ο Πρόεδρος Μπιλ Κλίντον προσπάθησε να επικοινωνήσει τηλεφωνικά με τον Μπόρις Γέλτσιν».

«Ωστόσο, για άγνωστους σε μένα λόγους, δεν υπήρξε επικοινωνία για δύο ημέρες. Σχεδίαζα να καλέσω τον Πάβελ Γκράτσεφ στο ρωσικό Υπουργείο Άμυνας για αυτό το θέμα, αλλά αποφάσισα να μην το κάνω πριν από τη συνομιλία μεταξύ των δύο προέδρων. Η απώλεια δύο ημερών δημιούργησε παρεξήγηση», είπε ο Perry, υποσχόμενος να διορθώσει αυτή την παράβλεψη στο μέλλον.

Απαντώντας στις ανησυχίες των νομοθετών σχετικά με την υποτιθέμενη ταπείνωση της Ρωσίας στον απόηχο της διάλυσης της Σοβιετικής Ένωσης και τις αντιρρήσεις για την τυποποίηση των ρωσικών όπλων με αυτά του ΝΑΤΟ στο πλαίσιο του προγράμματος Partnership for Peace, ο Perry εξήγησε ότι «για το άμεσο μέλλον, η συζήτηση είναι κυρίως για την τυποποίηση των επικοινωνιών, ώστε οι ένοπλες δυνάμεις μας να μπορούν να επικοινωνούν μεταξύ τους», με «την τυποποίηση των όπλων μια μακροπρόθεσμη προοπτική».

Οι υποσχέσεις ……..

Λεπτομέρειες από τα έγγραφα, και ιδιαίτερα η δέσμευση του αρχηγού του ΝΑΤΟ Woerner να μην αναμειχθεί στις «εσωτερικές υποθέσεις» της Ρωσίας και άλλων μελών της ΚΑΚ, έρχονται σε πλήρη αντίθεση με αυτό που τελικά έκανε το δυτικό μπλοκ.

Από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 και μετά, οι έγχρωμες επαναστάσεις του δυτικού κράτους και των ΜΚΟ θα συγκλόνιζαν μισή ντουζίνα χώρες στον μετασοβιετικό χώρο. Σε περίπτωση αποτυχίας σε ορισμένες χώρες (Λευκορωσία και Ρωσία), τα έγχρωμα πραξικοπήματα θα πετύχουν σε άλλες (Γεωργία, Κιργιστάν, Ουκρανία), με αποκορύφωμα τις περιφερειακές κρίσεις ασφάλειας, κυρίως τον συνεχιζόμενο πόλεμο αντιπροσώπων ΝΑΤΟ-Ρωσίας που διεξάγεται τώρα στην Ουκρανία.

Περιττό να πούμε ότι η απόρριψη εγγράφων του Αρχείου Εθνικής Ασφάλειας δεν είναι η πρώτη που το ΝΑΤΟ θα εξαπατούσε τη Μόσχα σε θέματα εθνικής και διεθνούς ασφάλειας, με τον υπουργό Εξωτερικών Τζέιμς Μπέικερ να παίρνει το μπαλάκι το 1990 δεσμευόμενος στον Γκορμπατσόφ ότι η συμμαχία δεν θα κινηθεί «ένα ίντσα ανατολικά» πέρα ​​από μια επανενωμένη Γερμανία.

Μια δεύτερη δέσμευση, που έγινε το 1991, περιείχε κοινή δέσμευση ΗΠΑ, ΗΒ, Γαλλίας και Γερμανίας στη Μόσχα ότι το ΝΑΤΟ «δεν θα επεκταθεί πέρα ​​από τον Έλβα» ούτε θα ενσωματώσει πρώην μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας όπως η Πολωνία.

Αφού άρχισε η επέκταση το 1999 και η Ρωσία παρουσίασε ένα τετελεσμένο γεγονός, οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ συνέχισαν να εξαπατούν τη Μόσχα. Όταν το πραξικόπημα της Ουκρανίας τον Φεβρουάριο του 2014 πυροδότησε μια εμφύλια σύγκρουση στο Ντονμπάς, η Ρωσία, η Γερμανία, η Γαλλία και η Ουκρανία διαπραγματεύτηκαν τις Συμφωνίες του Μινσκ – μια ειρηνευτική συμφωνία του 2015 με στόχο τον τερματισμό της κρίσης του Ντονμπάς – υποσχόμενη στα αποσχισμένα εδάφη ευρεία αυτονομία με αντάλλαγμα την επανένταξη στην Ουκρανία.
Για επτά χρόνια, η κρίση παρέμεινε παγωμένη, με το Κίεβο να αρνείται να εφαρμόσει την ειρηνευτική συμφωνία. Αφού η Ρωσία ξεκίνησε τη στρατιωτική της επιχείρηση το 2022, όλα τα υπογράφοντα τις Συμφωνίες του Μινσκ εκτός από τη Ρωσία παραδέχθηκαν ότι η Ουκρανία δεν σχεδίαζε ποτέ να εφαρμόσει την ειρηνευτική συμφωνία και ότι ήταν απλώς ένα τέχνασμα για να δοθεί χρόνος στο Κίεβο να επανεξοπλίσει τις δυνάμεις του και να προετοιμαστεί για την επίλυση του Ντονμπάς. έκδοση με τη βία.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ:Εικόνα υποτελούς χώρας έδωσε ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης

ΕΠΙΣΗΣ>>Λαβρόφ: «Αν η Δύση θέλει να πολεμήσει για την Ουκρανία η Ρωσία είναι έτοιμη»