Βιοόπλα σχεδιασμένα να σκοτώνουν μόνο άτομα συγκεκριμένης φυλής!

*Το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ προειδοποιεί ότι ο κόσμος πρέπει να προετοιμαστεί για βιολογικά όπλα που στοχεύουν εθνοτικές ομάδες με βάση τη γενετική

Οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να ανησυχούν μήπως εξαφανιστούν από ένα φονικό παθογόνο που έχει σχεδιαστεί ειδικά για να σκοτώνει ανθρώπους μιας συγκεκριμένης φυλής, με βάση το γενετικό τους υλικό/Δεοξυριβονουκλεϊκό οξύ (DNA).

Μια νέα έκθεση από το Κέντρο Μελέτης Υπαρξιακού Κινδύνου του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ λέει ότι οι παγκόσμιες κυβερνήσεις έχουν αποτύχει όταν πρόκειται να προετοιμαστούν ενάντια σε απειλές όπως τα φουτουριστικά βιοόπλα που τροφοδοτούνται από την Τεχνητή Νοημοσύνη (AI) και τη γενετική χειραγώγηση. Τέτοια όπλα θα έπρεπε να έχουν δύναμη για να στοχεύουν συγκεκριμένο DNA και να σκοτώνουν ορισμένες φυλές ανθρώπων αφήνοντας άλλα τμήματα του πληθυσμού αβλαβή.

Φανταστείτε να ψεκάζεται με τη μορφή της συνωμοσίας του αλουμινόχαρτου καπέλου των chemtrails και να εξαφανίζει ορισμένα τμήματα του πληθυσμού. Οι συγγραφείς προειδοποιούν: «Η τεχνολογία γίνεται ολοένα και πιο εξελιγμένη σε όλο και φθηνότερες τιμές, εκδημοκρατίζοντας την ικανότητα να βλάπτεις πιο γρήγορα και θανατηφόρα. Σε μια ιδιαίτερα κακή περίπτωση, θα μπορούσε να κατασκευαστεί ένα βιο-όπλο για να στοχεύσει μια συγκεκριμένη εθνοτική ομάδα με βάση το γονιδιωματικό της προφίλ».

Βιολογικό όπλο είναι κάθε μολυσματικός παράγοντας, όπως βακτήρια, ιοί ή τοξίνες, που χρησιμοποιείται σκόπιμα για να προκαλέσει σωματική βλάβη σε ανθρώπους, ζώα ή φύση. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να προκαλέσουν τεράστιες απώλειες, κοινωνική αναστάτωση, οικονομικές απώλειες και περιβαλλοντικά προβλήματα ως μέσο πολέμου ή τρομοκρατίας. Ο χειρισμός των βιολογικών όπλων είναι δύσκολος μετά την απελευθέρωση επειδή είναι μολυσματικοί παράγοντες που εξαπλώνονται ανεξέλεγκτα πέρα ​​από την περιοχή στόχο.

Οι ραγδαίες επιστημονικές εξελίξεις και οι πιθανές κακές χρήσεις των επιστημονικών επιτευγμάτων για τη δημιουργία βιολογικών όπλων καθιστούν αυτόν τον τομέα αυξανόμενης ανησυχίας για την κοινότητα του αφοπλισμού.

Η μόνη σημαντική επιβεβαιωμένη χρήση βιο-όπλων ήταν η ιαπωνική επίθεση στη Μαντζουρία τη δεκαετία του 1930. Ωστόσο, ο αριθμός των κρατών με προγράμματα βιολογικού πολέμου έχει υπολογιστεί ότι κυμαίνεται από 16 έως 20. Ο αριθμός των κρατών με ικανότητα κατασκευής βιολογικών όπλων είναι πάνω από 100.

Λόγω της μυστικότητας με την οποία διεξάγονται τέτοια προγράμματα και το γεγονός ότι οι εγκαταστάσεις παραγωγής βιολογικών όπλων είναι πιο εύκολο να κρυφτούν από αυτές για τα πυρηνικά και τα χημικά όπλα, είναι δύσκολο να γνωρίζουμε ακριβώς πόσα κράτη διαθέτουν βιολογικά όπλα ή να ανιχνεύσουμε βιολογικά όπλα προγράμματα. Ένα επιπλέον πρόβλημα είναι η φύση διπλής χρήσης πολλών εγκαταστάσεων. είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις τις αμυντικές από τις επιθετικές χρήσεις.

Τα βιολογικά όπλα είναι σημαντικά φθηνότερα από τα πυρηνικά και τα χημικά όπλα και έχουν μεγάλη αναλογία επίδρασης προς ποσότητα. Με άλλα λόγια, μια σχετικά μικρή ποσότητα βιολογικού παράγοντα μπορεί να προκαλέσει σχετικά μεγάλο αριθμό θανάτων – ισοδύναμο, σε ορισμένες εκτιμήσεις, με αυτούς που προκύπτουν από πυρηνική χρήση. Δεν απαιτούν πολύπλοκα συστήματα παράδοσης και η ευκολία κατασκευής τους αυξάνεται με την πρόοδο της επιστήμης.

Δεδομένης της σχετικής προσιτότητας, της αποτελεσματικότητας και της ευελιξίας τους, τα βιολογικά όπλα θεωρούνται όλο και περισσότερο ως ελκυστική επιλογή από μη κρατικούς φορείς, καθιστώντας τη βιοτρομοκρατία μία από τις σημαντικότερες απειλές σχετικά με αυτό το είδος όπλου. Η χρήση βιολογικών παραγόντων για την εξαναγκασμό της εξάλειψης της παραγωγής ναρκωτικών οι καλλιέργειες προωθούνται από τις ΗΠΑ, ιδίως στην Κολομβία.

Οι ΗΠΑ αναπτύσσουν μολυσματικούς παράγοντες που σκοτώνουν φυτά ναρκωτικών. Αυτή η αμφιλεγόμενη στρατηγική εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους υπονόμευσης των διεθνών απαγορεύσεων για βιολογικά όπλα, παρουσιάζοντας κινδύνους για την ανθρώπινη υγεία και κινδύνους για το περιβάλλον. Το Πρωτόκολλο της Γενεύης του 1925 απαγόρευσε τη χρήση βιολογικών όπλων καθώς και χημικών. Ωστόσο, περιέχει σοβαρούς περιορισμούς: δεν απαγορεύει την ανάπτυξη, την παραγωγή και την αποθήκευση βιολογικών όπλων, και ορισμένες χώρες διεκδικούν το δικαίωμα να αντεπιτίθενται σε περίπτωση επίθεσης με βιολογικά όπλα.

Η Σύμβαση για τα βιολογικά και τοξικά όπλα (BTWC), η οποία τέθηκε σε ισχύ το 1975, συμπλήρωσε το Πρωτόκολλο της Γενεύης. Ήταν η πρώτη πολυμερής συνθήκη αφοπλισμού που απαγόρευε την παραγωγή και χρήση μιας ολόκληρης κατηγορίας όπλων. Το BTWC έχει επί του παρόντος 165 Συμβαλλόμενα Κράτη και 12 υπογράφοντες. Στοχεύει στην απαγόρευση της ανάπτυξης, παραγωγής, αποθήκευσης, απόκτησης, διατήρησης, μεταφοράς και χρήσης βιολογικών όπλων από οποιονδήποτε.

Ωστόσο, σε αντίθεση με τη Σύμβαση για τα Χημικά Όπλα, η Συνθήκη στερείται διαδικασιών επαλήθευσης και συμμόρφωσης και δεν υπάρχει εκτελεστικός φορέας που να παρακολουθεί την τήρηση. Το 1991 έγινε προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα σύστημα επαλήθευσης, αλλά οι συνομιλίες κατέρρευσαν λόγω ουσιαστικά της απόσυρσης της συνεργασίας από τις ΗΠΑ. Αρκετές εξελίξεις στη δεκαετία του 1990 αποκάλυψαν ότι το BTWC δεν εμποδίζει τα κράτη να διεξάγουν προγράμματα βιολογικών όπλων (παράδειγμα: Ρωσία και Ιράκ, και οι δύο υπογράφοντες τη Σύμβαση είχαν πραγματοποιήσει μυστικά προγράμματα βιοόπλων) δείχνοντας ότι το τρέχον καθεστώς είναι ανεπαρκές.

Η αποτελεσματική αντιμετώπιση της απειλής από βιολογικά όπλα απαιτεί μια σειρά αλληλοενισχυόμενων ενεργειών, συμπεριλαμβανομένου ενός ενισχυμένου απαγορευτικού καθεστώτος και ενισχυμένης πολιτικής βούλησης. Με την πάροδο του χρόνου, θα αυξήσει τη διαφάνεια και θα ενισχύσει την εμπιστοσύνη ότι όλα τα Κράτη Μέρη συμμορφώνονται με τη Σύμβαση, καθώς και θα αποτρέψει τους επίδοξους παραβάτες. Αλλά για να επιτευχθεί αυτό, χρειάζεται μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση του κοινού και πίεση στις κυβερνήσεις να σκληρύνουν το καθεστώς.

Του Chukwuma Muanya 20 Αυγούστου 2019