Τα μειονεκτήματα αιολικών και φωτοβολταϊκών…

Σήμερα θα ασχοληθούμε με το βιβλίο της έκτης δημοτικού, που σε μια σελίδα συγκρίνει διάφορες πηγές ενέργειας. Επειδή τα θέματα είναι πάρα πολλά, θα δούμε εδώ μόνο αυτά για τον ήλιο και τον άνεμο.

Καταρχήν ορθώς το βιβλίο αναφέρει στα μειονεκτήματα και των δύο ότι η ενέργειά τους «δεν είναι πάντοτε/σταθερά διαθέσιμη». Αυτό που έχω να προσθέσω είναι πως αυτό δεν είναι απλά ένα μειονεκτηματάκι, είναι τεράστιο θέμα που σίγουρα θα απασχολήσει αυτό το ιστολόγιο στο μέλλον, αλλά σήμερα δεν θα ασχοληθούμε περαιτέρω. Οι ανυπόμονοι μπορούν να διαβάσουν μια έκθεση που υποβάλαμε πριν 14 χρόνια στη διαβούλευση σχετικού νομοσχεδίου.

Εν αντιθέσει με το νερό, για το οποίο το βιβλίο αναφέρει στα μειονεκτήματα ότι η αξιοποίησή της ενέργειάς του «προκαλεί σημαντικές αλλοιώσεις στον βιότοπο της περιοχής», για τον ήλιο και τον άνεμο δεν αναφέρεται παρόμοιο μειονέκτημα.

Για να να δημιουργήσουμε ένα υδροηλεκτρικό έργο πρέπει πράγματι να προξενήσουμε καταστροφή, αλλά στη θέση της καταστροφής γεννιέται ένας νέος υπέροχος κόσμος, όπως γνωρίζει όποιος έχει επισκεφθεί τη λίμνη Πλαστήρα ή οποιαδήποτε άλλη τεχνητή λίμνη.

Αντίθετα, η καταστροφή που προκαλούν οι ανεμογεννήτριες και τα φωτοβολταϊκά είναι απλά καταστροφή. Εκεί που μπαίνουν οι ανεμογεννήτριες γίνεται κρανίου τόπος, ενώ τα φωτοβολταϊκά μπαίνουν εκεί που προηγουμένως υπήρχαν πράσινα χωράφια, και μάλιστα αυτή την αντικατάσταση πράσινου με μαύρο την ονομάζουν «πράσινη ανάπτυξη»!

Γράφει επίσης το βιβλίο ότι ήλιος και άνεμος «δεν [προκαλούν] καμία ρύπανση».

Ίσως στη φάση της λειτουργίας τους να μην προκαλούν ρύπανση, όμως μετά από 20 χρόνια, οι ανεμογεννήτριες είναι για πέταμα, και επαναχρησιμοποιούνται τα μέρη τους, εκτός από δύο: από τη γιγαντιαία θεμελίωση από μπετό, που μένει εκεί που είναι, ενώ παραδίπλα δημιουργείται μια καινούργια για να φιλοξενήσει την ανεμογεννήτρια που θα αντικαταστήσει την παλιά, και από τα φθαρμένα πτερύγια, που η μόνη λύση—εκτός από λίγα που κάποιοι καλλιτέχνες μετατρέπουν σε υπόστεγα και παγκάκια—είναι να θαφτούν.

Δεν το έχω ελέγξει, αλλά δεν διαβάζω καλά πράγματα για τη σύσταση αυτών των λεπίδων και την ασφάλειά τους για τους υδροφορείς.

Ακόμα χειρότερα πράγματα διαβάζω για τα χημικά που έχουν μέσα τους τα φωτοβολταϊκά που καταλήγουν τελικά στα σκουπίδια.

Το «καμία ρύπανση» δεν είναι λοιπόν ακριβές.