Oλόκληρη η ομιλία του JD Vance & μεταφρασμένη γιατι τα ΜΜΕ γράφουν διαφορετικά πράγματα από αυτά που είπε ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ
Επειδή είδα ότι οι δημοσιογράφοι γράφουν διαφορετικά πράγματα από αυτά που είπε χθες ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, παρακάτω ακολουθεί η ομιλία του μεταφρασμένη και ολόκληρη.
“Ένα από τα πράγματα για τα οποία ήθελα να μιλήσω σήμερα είναι, φυσικά, οι κοινές μας αξίες. Και, ξέρετε, είναι υπέροχο που βρίσκομαι ξανά στη Γερμανία. Όπως ακούσατε νωρίτερα, ήμουν εδώ πέρυσι ως γερουσιαστής των Ηνωμένων Πολιτειών. Είδα τον Υπουργό Εξωτερικών Ντέιβιντ Λάμυ και αστειεύτηκα ότι και οι δύο πέρυσι είχαμε διαφορετικές δουλειές από αυτές που έχουμε τώρα. Αλλά τώρα είναι η ώρα όλες οι χώρες μας, όλοι εμείς που είχαμε την τύχη να μας δοθεί πολιτική εξουσία από τους λαούς μας, να τη χρησιμοποιήσουμε σοφά για να βελτιώσουμε τις ζωές τους.
Θέλω να πω ότι ήμουν τυχερός που κατά τη διάρκεια της παραμονής μου εδώ πέρασα λίγο χρόνο έξω από τους τοίχους αυτής της διάσκεψης τις τελευταίες 24 ώρες και έχω εντυπωσιαστεί πολύ από τη φιλοξενία των ανθρώπων, ακόμα κι αν, φυσικά, προσπαθούν να συνέλθουν από τη χθεσινή φρικτή επίθεση. Την πρώτη φορά που ήμουν ποτέ στο Μόναχο ήταν με τη σύζυγό μου, που είναι σήμερα εδώ μαζί μου, σε ένα προσωπικό ταξίδι. Πάντα αγαπούσα την πόλη του Μονάχου και πάντα αγαπούσα τους ανθρώπους της.
Θέλω απλώς να πω ότι είμαστε βαθιά συγκινημένοι, και οι σκέψεις και οι προσευχές μας είναι με το Μόναχο και όλους όσοι επηρεάστηκαν από το κακό που προκλήθηκε σε αυτή την όμορφη κοινότητα. Σας σκεφτόμαστε, προσευχόμαστε για εσάς και σίγουρα θα σας στηρίζουμε τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες.
Συγκεντρωνόμαστε σε αυτή τη διάσκεψη, φυσικά, για να συζητήσουμε την ασφάλεια. Και συνήθως εννοούμε απειλές για την εξωτερική μας ασφάλεια. Βλέπω πολλούς σπουδαίους στρατιωτικούς ηγέτες εδώ σήμερα. Αλλά ενώ η κυβέρνηση Τραμπ ανησυχεί πολύ για την ασφάλεια της Ευρώπης και πιστεύει ότι μπορούμε να φτάσουμε σε μια λογική διευθέτηση μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας – και επίσης πιστεύουμε ότι είναι σημαντικό τα επόμενα χρόνια η Ευρώπη να αναλάβει έναν πιο σημαντικό ρόλο στην παροχή της δικής της άμυνας – η απειλή που με ανησυχεί περισσότερο σε σχέση με την Ευρώπη δεν είναι η Ρωσία, δεν είναι η Κίνα, ούτε κάποιος άλλος εξωτερικός παράγοντας. Αυτό που με ανησυχεί είναι η απειλή από μέσα. Η απομάκρυνση της Ευρώπης από μερικές από τις πιο θεμελιώδεις αξίες της. Αξίες που μοιράζεται με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Με εντυπωσίασε το γεγονός ότι ένας πρώην Ευρωπαίος Επίτροπος εμφανίστηκε πρόσφατα στην τηλεόραση και φαινόταν ενθουσιασμένος που η ρουμανική κυβέρνηση ακύρωσε ολόκληρη εκλογική διαδικασία. Προειδοποίησε ότι, αν τα πράγματα δεν πάνε όπως πρέπει, το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί και στη Γερμανία.
Τώρα, αυτές οι επιπόλαιες δηλώσεις σοκάρουν τα αμερικανικά αυτιά. Για χρόνια, μας έλεγαν ότι όλα όσα χρηματοδοτούμε και υποστηρίζουμε γίνονται στο όνομα των κοινών δημοκρατικών μας αξιών. Όλα, από την πολιτική μας για την Ουκρανία μέχρι τη λογοκρισία στο διαδίκτυο, παρουσιάζονται ως υπεράσπιση της δημοκρατίας. Αλλά όταν βλέπουμε ευρωπαϊκά δικαστήρια να ακυρώνουν εκλογές και υψηλόβαθμους αξιωματούχους ν’ απειλούν ν’ ακυρώσουν άλλες, πρέπει να αναρωτηθούμε αν τηρούμε οι ίδιοι υψηλά πρότυπα. Και λέω «εμείς» γιατί πιστεύω θεμελιωδώς ότι είμαστε στην ίδια ομάδα.
Πρέπει να κάνουμε περισσότερα από το να μιλάμε για δημοκρατικές αξίες. Πρέπει να τις ζούμε. Μέσα στη μνήμη πολλών από εσάς σε αυτή την αίθουσα, ο Ψυχρός Πόλεμος τοποθέτησε τους υπερασπιστές της δημοκρατίας απέναντι σε πολύ πιο τυραννικές δυνάμεις σε αυτή την ήπειρο. Και σκεφτείτε την πλευρά σε εκείνη τη μάχη που λογόκρινε αντιφρονούντες, έκλεινε εκκλησίες, ακύρωνε εκλογές. Ήταν οι καλοί; Σίγουρα όχι.
Και ευτυχώς, έχασαν τον Ψυχρό Πόλεμο. Έχασαν επειδή ούτε εκτιμούσαν ούτε σέβονταν όλες τις εξαιρετικές ευλογίες της ελευθερίας, την ελευθερία να εκπλήσσεις, να κάνεις λάθη, να εφευρίσκεις, να δημιουργείς. Όπως αποδεικνύεται, δεν μπορείς να επιβάλεις την καινοτομία ή τη δημιουργικότητα, όπως δεν μπορείς να εξαναγκάσεις τους ανθρώπους στο τι να σκέφτονται, τι να νιώθουν ή τι να πιστεύουν. Και πιστεύουμε ότι αυτά τα πράγματα συνδέονται σίγουρα. Δυστυχώς, όταν κοιτάζω την Ευρώπη σήμερα, μερικές φορές δεν είναι τόσο σαφές τι συνέβη σε κάποιους από τους νικητές του Ψυχρού Πολέμου.
Αν τρέμετε μπροστά στους ίδιους σας τους ψηφοφόρους, δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να κάνει η Αμερική για εσάς.
Κοιτάζω στις Βρυξέλλες, όπου οι κομισάριοι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προειδοποίησαν τους πολίτες ότι σκοπεύουν να κλείσουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε περιόδους κοινωνικής αναταραχής, τη στιγμή που θα εντοπίσουν αυτό που θα κρίνουν ως «εχθρικό περιεχόμενο». Ή σε αυτήν ακριβώς τη χώρα, όπου η αστυνομία διεξήγαγε εφόδους σε πολίτες που ήταν ύποπτοι για αναρτήσεις κατά του φεμινισμού στο διαδίκτυο, ως μέρος της «καταπολέμησης της μισογυνίας» στο διαδίκτυο.
Κοιτάζω στη Σουηδία, όπου πριν δύο εβδομάδες, η κυβέρνηση καταδίκασε έναν χριστιανό ακτιβιστή επειδή συμμετείχε σε καψίματα Κορανίου που οδήγησαν στη δολοφονία του φίλου του. Και όπως σημείωσε ανατριχιαστικά ο δικαστής στην υπόθεσή του, οι νόμοι της Σουηδίας για την υποτιθέμενη προστασία της ελευθερίας της έκφρασης δεν παρέχουν, στην πραγματικότητα – και παραθέτω – «ελεύθερη άδεια» να λες ή να κάνεις οτιδήποτε χωρίς να διακινδυνεύεις να προσβάλεις την ομάδα που κατέχει αυτή την πίστη.
Και ίσως πιο ανησυχητικά, κοιτάζω τους πολύ αγαπητούς μας φίλους, το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου η οπισθοδρόμηση από τα δικαιώματα της συνείδησης έχει θέσει τις βασικές ελευθερίες των θρησκευόμενων Βρετανών ιδιαίτερα στο στόχαστρο. Πριν λίγο περισσότερο από δύο χρόνια, η βρετανική κυβέρνηση κατηγόρησε τον Άνταμ Σμιθ Κόνερ, έναν 51χρονο φυσιοθεραπευτή και βετεράνο του στρατού, για το “ειδεχθές έγκλημα” να στέκεται 50 μέτρα από μια κλινική αμβλώσεων και να προσεύχεται σιωπηλά για τρία λεπτά, χωρίς να εμποδίζει κανέναν, χωρίς να αλληλεπιδρά με κανέναν, απλώς να προσεύχεται σιωπηλά μόνος του. Αφού η βρετανική αστυνομία τον εντόπισε και απαίτησε να μάθει για ποιον προσευχόταν, ο Άνταμ απάντησε απλά ότι ήταν για τον αγέννητο γιο του.
Αυτός και η πρώην φίλη του είχαν κάνει άμβλωση χρόνια πριν. Οι αξιωματικοί δεν συγκινήθηκαν. Ο Άνταμ κρίθηκε ένοχος για παραβίαση του νέου νόμου περί Ζωνών Προστασίας της κυβέρνησης, ο οποίος ποινικοποιεί τη σιωπηλή προσευχή και άλλες ενέργειες που θα μπορούσαν να επηρεάσουν την απόφαση ενός ατόμου εντός 200 μέτρων από μια κλινική αμβλώσεων. Καταδικάστηκε να πληρώσει χιλιάδες λίρες σε νομικά έξοδα στην εισαγγελία.
Τώρα, θα ήθελα να πω ότι αυτό ήταν μια εξαίρεση, ένα τυχαίο, τρελό παράδειγμα ενός κακώς γραμμένου νόμου που εφαρμόστηκε σε ένα μόνο άτομο. Αλλά όχι. Τον περασμένο Οκτώβριο, πριν λίγους μόλις μήνες, η σκωτσέζικη κυβέρνηση άρχισε να διανέμει επιστολές σε πολίτες των οποίων τα σπίτια βρίσκονταν εντός των λεγόμενων ζωνών ασφαλούς πρόσβασης, προειδοποιώντας τους ότι ακόμη και η ιδιωτική προσευχή μέσα στα σπίτια τους μπορεί ν’ αποτελεί παραβίαση του νόμου. Φυσικά, η κυβέρνηση παρότρυνε τους παραλήπτες ν’ αναφέρουν οποιονδήποτε συμπολίτη τους υποψιάζονταν ότι διέπραξε «έγκλημα σκέψης» στη Βρετανία και σε όλη την Ευρώπη.
Φοβάμαι ότι η ελευθερία του λόγου υποχωρεί και, προς χάριν της ειρωνείας, φίλοι μου, αλλά και προς χάριν της αλήθειας, θα παραδεχτώ ότι μερικές φορές οι πιο δυνατές φωνές υπέρ της λογοκρισίας δεν προέρχονταν από την Ευρώπη, αλλά από τη δική μου χώρα, όπου η προηγούμενη κυβέρνηση απειλούσε και εκφόβιζε τις εταιρείες κοινωνικής δικτύωσης να λογοκρίνουν την υποτιθέμενη παραπληροφόρηση. “Παραπληροφόρηση”, όπως για παράδειγμα, η ιδέα ότι ο κορωνοϊός πιθανότατα διέφυγε από ένα εργαστήριο στην Κίνα. Η δική μας κυβέρνηση ενθάρρυνε ιδιωτικές εταιρείες να φιμώσουν ανθρώπους που τόλμησαν να πουν κάτι που αποδείχθηκε μια προφανής αλήθεια.
Γι’ αυτό βρίσκομαι εδώ σήμερα, όχι μόνο με μια παρατήρηση, αλλά με μια πρόταση. Και όπως η κυβέρνηση Μπάιντεν φαινόταν απεγνωσμένη να φιμώσει τους ανθρώπους για όσα σκέφτονται, έτσι η κυβέρνηση Τραμπ θα κάνει ακριβώς το αντίθετο, και ελπίζω ότι μπορούμε να συνεργαστούμε σε αυτό.
Στην Ουάσινγκτον, υπάρχει ένας νέος «σερίφης» στην πόλη. Και υπό την ηγεσία του Ντόναλντ Τραμπ, μπορεί να διαφωνούμε με τις απόψεις σας, αλλά θα πολεμήσουμε για να υπερασπιστούμε το δικαίωμά σας να τις εκφράζετε δημόσια. Τώρα, βρισκόμαστε στο σημείο, φυσικά, όπου η κατάσταση έχει γίνει τόσο κακή που τον Δεκέμβριο, η Ρουμανία ακύρωσε ευθέως τα αποτελέσματα προεδρικών εκλογών βάσει των αδύναμων υποψιών μιας υπηρεσίας πληροφοριών και της τεράστιας πίεσης από τους ηπειρωτικούς γείτονές της.
Καθώς το καταλαβαίνω, η δικαιολογία ήταν ότι η ρωσική παραπληροφόρηση είχε μολύνει τις ρουμανικές εκλογές. Αλλά θα ζητούσα από τους Ευρωπαίους φίλους μου να έχουν λίγη προοπτική. Μπορείτε να πιστεύετε ότι είναι λάθος η Ρωσία να αγοράζει διαφημίσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να επηρεάσει τις εκλογές σας. Το πιστεύουμε κι εμείς. Μπορείτε ακόμη και να το καταδικάσετε στη διεθνή σκηνή. Αλλά αν η δημοκρατία σας μπορεί να καταστραφεί με μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια σε ψηφιακή διαφήμιση από μια ξένη χώρα, τότε δεν ήταν πολύ δυνατή εξαρχής.
Το καλό νέο είναι ότι τυχαίνει να πιστεύω πως οι δημοκρατίες σας είναι σημαντικά λιγότερο εύθραυστες απ’ όσο φοβούνται πολλοί. Το να πιστεύεις στη δημοκρατία σημαίνει να κατανοείς ότι κάθε πολίτης μας έχει σοφία και φωνή.
Πραγματικά πιστεύω ότι το να επιτρέπουμε στους πολίτες μας να εκφράζουν ελεύθερα τις απόψεις τους θα τους κάνει ακόμη πιο δυνατούς. Και, φυσικά, αυτό μας φέρνει πίσω στο Μόναχο, όπου οι διοργανωτές αυτής της διάσκεψης έχουν απαγορεύσει σε νομοθέτες που εκπροσωπούν “λαϊκιστικά κόμματα” τόσο από την αριστερά όσο και από τη δεξιά να συμμετέχουν σε αυτές τις συζητήσεις. Τώρα, ξανά, δεν χρειάζεται να συμφωνούμε με οτιδήποτε ή οτιδήποτε λένε οι άνθρωποι. Αλλά όταν πολιτικοί ηγέτες εκπροσωπούν μια σημαντική εκλογική βάση, οφείλουμε τουλάχιστον να συμμετέχουμε σε διάλογο μαζί τους.
Σε πολλούς από εμάς στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, φαίνεται όλο και περισσότερο σαν παλιές εδραιωμένες δυνάμεις που κρύβονται πίσω από άσχημες σοβιετικές λέξεις όπως «παραπληροφόρηση» και «ψευδείς πληροφορίες», που απλώς δεν τους αρέσει η ιδέα ότι κάποιος με μια εναλλακτική άποψη μπορεί να εκφράσει μια διαφορετική γνώμη ή, Θεός φυλάξοι, να ψηφίσει διαφορετικά, ή ακόμα χειρότερα, να κερδίσει μια εκλογή.
Αυτή είναι μια διάσκεψη για την ασφάλεια, και είμαι σίγουρος ότι όλοι ήρθατε εδώ προετοιμασμένοι να μιλήσετε για το πώς ακριβώς σκοπεύετε ν’ αυξήσετε τις δαπάνες άμυνας τα επόμενα χρόνια σύμφωνα με κάποιο νέο στόχο. Και αυτό είναι υπέροχο, επειδή όπως έκανε απολύτως σαφές ο Πρόεδρος Τραμπ, πιστεύει ότι οι Ευρωπαίοι φίλοι μας πρέπει να παίξουν μεγαλύτερο ρόλο στο μέλλον αυτής της ηπείρου. Δεν νομίζουμε ότι ακούτε συχνά τον όρο «κατανομή βαρών», αλλά πιστεύουμε ότι είναι ένα σημαντικό μέρος της κοινής μας συμμαχίας, το να αναλάβει η Ευρώπη περισσότερες ευθύνες ενώ η Αμερική επικεντρώνεται σε περιοχές του κόσμου που βρίσκονται σε μεγάλο κίνδυνο.
Αλλά επιτρέψτε μου επίσης να σας ρωτήσω, πώς θα αρχίσετε καν να σκέφτεστε τα είδη των ερωτήσεων σχετικά με τον προϋπολογισμό αν δεν ξέρουμε τι ακριβώς υπερασπιζόμαστε εξαρχής; Έχω ακούσει ήδη πολλά στις συζητήσεις μου, και είχα πολλές, πολλές υπέροχες συνομιλίες με πολλούς ανθρώπους που βρίσκονται εδώ σε αυτή την αίθουσα. Έχω ακούσει πολλά για το από τι χρειάζεται να προστατευτείτε, και φυσικά αυτό είναι σημαντικό. Αλλά αυτό που μου έχει φανεί λίγο λιγότερο σαφές, και σίγουρα νομίζω και σε πολλούς πολίτες της Ευρώπης, είναι τι ακριβώς υπερασπιζόμαστε. Ποιο είναι το θετικό όραμα που κινεί αυτό το κοινό πλαίσιο ασφάλειας που όλοι πιστεύουμε ότι είναι τόσο σημαντικό;
Πιστεύω βαθιά ότι δεν υπάρχει ασφάλεια αν φοβάστε τις φωνές, τις απόψεις και τη συνείδηση που καθοδηγούν τον ίδιο σας τον λαό. Η Ευρώπη αντιμετωπίζει πολλές προκλήσεις. Αλλά η κρίση που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή η ήπειρος αυτή, η κρίση που πιστεύω ότι όλοι αντιμετωπίζουμε μαζί, είναι μια κρίση δικής μας δημιουργίας. Αν τρέχετε από φόβο μπροστά στους ίδιους σας τους ψηφοφόρους, δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να κάνει η Αμερική για εσάς. Ούτε, για να είμαστε ειλικρινείς, υπάρχει κάτι που μπορείτε να κάνετε για τον αμερικανικό λαό που εξέλεξε εμένα και τον Πρόεδρο Τραμπ. Χρειάζεστε δημοκρατικές εντολές για να επιτύχετε οτιδήποτε αξιόλογο τα επόμενα χρόνια.
Δεν έχουμε μάθει τίποτα απ’ το ότι οι αδύναμες εντολές παράγουν ασταθή αποτελέσματα; Αλλά υπάρχει τόσο μεγάλη αξία που μπορεί να επιτευχθεί με το είδος της δημοκρατικής εντολής που πιστεύω ότι θα προκύψει από το να είμαστε πιο ανταποκριτικοί στις φωνές των πολιτών σας. Αν θέλετε ν’ απολαμβάνετε ανταγωνιστικές οικονομίες, αν θέλετε ν’ απολαμβάνετε προσιτή ενέργεια και ασφαλείς αλυσίδες εφοδιασμού, τότε χρειάζεστε εντολές για να κυβερνήσετε, γιατί πρέπει να κάνετε δύσκολες επιλογές για ν’ απολαμβάνετε όλα αυτά τα πράγματα.
Και φυσικά, το ξέρουμε πολύ καλά. Στην Αμερική, δεν μπορείς να κερδίσεις μια δημοκρατική εντολή φιμώνοντας τους αντιπάλους σου ή βάζοντάς τους στη φυλακή. Είτε πρόκειται για τον αρχηγό της αντιπολίτευσης, είτε για μια ταπεινή χριστιανή που προσεύχεται στο σπίτι της, είτε για έναν δημοσιογράφο που προσπαθεί να μεταδώσει τις ειδήσεις. Ούτε μπορείς να κερδίσεις μια εντολή αγνοώντας το βασικό εκλογικό σώμα σου σε θέματα όπως το ποιοι μπορούν να είναι μέρος της κοινής μας κοινωνίας.
Και από όλες τις πιεστικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα έθνη που εκπροσωπούνται εδώ, πιστεύω ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο επείγον από τη μαζική μετανάστευση. Σήμερα, σχεδόν ένας στους πέντε ανθρώπους που ζουν σε αυτή τη χώρα μετακόμισε εδώ από το εξωτερικό. Αυτό είναι, φυσικά, ένα ιστορικό υψηλό. Είναι ένας παρόμοιος αριθμός, παρεμπιπτόντως, και στις Ηνωμένες Πολιτείες, επίσης ένα ιστορικό υψηλό. Ο αριθμός των μεταναστών που εισήλθαν στην ΕΕ από μη κράτη-μέλη της ΕΕ διπλασιάστηκε μεταξύ 2021 και 2022. Και φυσικά, έχει αυξηθεί πολύ περισσότερο έκτοτε.
Ξέρουμε την κατάσταση. Δεν προέκυψε απ’ το πουθενά. Είναι το αποτέλεσμα μιας σειράς συνειδητών αποφάσεων που ελήφθησαν από πολιτικούς σε όλη την ήπειρο, και άλλους σε όλον τον κόσμο, μέσα σε μια δεκαετία. Είδαμε τις φρίκες που προκάλεσαν αυτές οι αποφάσεις χθες, σε αυτή την πόλη. Και φυσικά, δεν μπορώ να μην το αναφέρω ξανά χωρίς να σκεφτώ τα τρομερά θύματα που είχαν μια όμορφη χειμωνιάτικη μέρα στο Μόναχο καταστραμμένη. Οι σκέψεις και οι προσευχές μας είναι μαζί τους και θα παραμείνουν μαζί τους. Αλλά γιατί συνέβη αυτό εξαρχής;
Είναι μια τρομερή ιστορία, αλλά είναι μια που έχουμε ακούσει πάρα πολλές φορές στην Ευρώπη, και δυστυχώς πάρα πολλές φορές και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ένας αιτών άσυλο, συχνά ένας νέος άνδρας στα μέσα της δεκαετίας των 20, ήδη γνωστός στην αστυνομία, πέφτει με ένα αυτοκίνητο πάνω σε πλήθος και διαλύει μια κοινότητα. Πόσες φορές πρέπει να υποστούμε αυτά τα φρικτά πλήγματα πριν αλλάξουμε πορεία και οδηγήσουμε τον κοινό μας πολιτισμό σε μια νέα κατεύθυνση;
Κανένας ψηφοφόρος σε αυτή την ήπειρο δεν πήγε στην κάλπη για ν’ ανοίξει τις πύλες σε εκατομμύρια ανεξέλεγκτους μετανάστες. Αλλά ξέρετε τι ψήφισαν; Στην Αγγλία, ψήφισαν υπέρ του Brexit. Και είτε συμφωνείτε είτε διαφωνείτε, το ψήφισαν. Και όλο και περισσότερο σε όλη την Ευρώπη, ψηφίζουν πολιτικούς ηγέτες που υπόσχονται να βάλουν τέλος στη ανεξέλεγκτη μετανάστευση. Τυχαίνει να συμφωνώ με πολλές από αυτές τις ανησυχίες, αλλά δεν χρειάζεται να συμφωνήσετε μαζί μου.
Απλώς νομίζω ότι οι άνθρωποι νοιάζονται για τα σπίτια τους. Νοιάζονται για τα όνειρά τους. Νοιάζονται για την ασφάλειά τους και την ικανότητά τους να φροντίζουν τον εαυτό τους και τα παιδιά τους.
Και είναι έξυπνοι. Νομίζω ότι αυτό είναι ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που έμαθα στη σύντομη πολιτική μου καριέρα. Αντίθετα με ό,τι μπορεί ν’ ακούσετε, λίγα βουνά παραπέρα στο Νταβός, οι πολίτες όλων των εθνών μας δεν σκέφτονται γενικά τον εαυτό τους ως εκπαιδευμένα ζώα ή ως εναλλάξιμα γρανάζια μιας παγκόσμιας οικονομίας. Και δεν είναι καθόλου περίεργο που δεν θέλουν να τους μεταχειρίζονται σαν πιόνια ή να τους αγνοούν αδιάκοπα οι ηγέτες τους. Και είναι δουλειά της δημοκρατίας να κρίνει αυτές τις μεγάλες ερωτήσεις στην κάλπη.
Αγκαλιάστε αυτό που σας λέει ο λαός σας, ακόμα κι όταν είναι απρόσμενο, ακόμα κι όταν δεν συμφωνείτε.
Πιστεύω ότι το ν’ απορρίπτεις τους ανθρώπους, ν’ απορρίπτεις τις ανησυχίες τους ή, ακόμα χειρότερα, να κλείνεις μέσα ενημέρωσης, να ακυρώνεις εκλογές ή ν’ αποκλείεις ανθρώπους από την πολιτική διαδικασία δεν προστατεύει τίποτα. Στην πραγματικότητα, είναι ο πιο σίγουρος τρόπος για να καταστρέψεις τη δημοκρατία. Το να μιλάς και να εκφράζεις απόψεις δεν είναι παρέμβαση στις εκλογές. Ακόμα κι όταν άνθρωποι εκφράζουν απόψεις εκτός της χώρας σας, και ακόμα κι όταν αυτοί οι άνθρωποι είναι πολύ επιδραστικοί – και εμπιστευτείτε με, το λέω με χιούμορ – αν η αμερικανική δημοκρατία μπορεί να επιβιώσει δέκα χρόνια την κριτική της Γκρέτα Τούνμπεργκ, μπορείτε κι εσείς να επιβιώσετε λίγους μήνες την κριτική του Ίλον Μασκ.
Αλλά από αυτό που καμία δημοκρατία, αμερικανική, γερμανική ή ευρωπαϊκή, δεν θα επιβιώσει, είναι να λέει σε εκατομμύρια ψηφοφόρους ότι οι σκέψεις και οι ανησυχίες τους, οι φιλοδοξίες τους, οι εκκλήσεις τους για ανακούφιση, είναι άκυρες ή ανάξιες καν να ληφθούν υπόψη.
Η δημοκρατία βασίζεται στην ιερή αρχή ότι η φωνή του λαού μετράει. Δεν υπάρχει χώρος για φραγμούς. Είτε τηρείς αυτή την αρχή είτε όχι. Ευρωπαίοι, ο λαός έχει φωνή. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν επιλογή. Και η ισχυρή μου πεποίθηση είναι ότι δεν χρειάζεται να φοβόμαστε το μέλλον.
Αγκαλιάστε αυτό που σας λέει ο λαός σας, ακόμα κι όταν είναι απρόσμενο, ακόμα κι όταν δεν συμφωνείτε. Και αν το κάνετε, μπορείτε ν’ αντιμετωπίσετε το μέλλον με βεβαιότητα και μ’ εμπιστοσύνη, γνωρίζοντας ότι το έθνος σας στηρίζει. Και αυτό, για μένα, είναι η μεγάλη μαγεία της δημοκρατίας. Δεν βρίσκεται σε αυτά τα πέτρινα κτίρια ή τα όμορφα ξενοδοχεία. Δεν βρίσκεται καν στους μεγάλους θεσμούς που χτίσαμε μαζί ως κοινή κοινωνία.
Το να πιστεύεις στη δημοκρατία σημαίνει να κατανοείς ότι κάθε πολίτης μας έχει σοφία και φωνή. Και αν αρνηθούμε ν’ ακούσουμε αυτή τη φωνή, ακόμα και οι πιο επιτυχημένες μάχες μας θα εξασφαλίσουν ελάχιστα. Όπως είπε κάποτε ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β’, κατά τη γνώμη μου, ένας από τους πιο εξαιρετικούς υπερασπιστές της δημοκρατίας σε αυτή την ήπειρο ή οπουδήποτε αλλού, «μη φοβάστε». Δεν πρέπει να φοβόμαστε τον λαό μας, ακόμα κι όταν εκφράζει απόψεις που διαφωνούν με την ηγεσία μας. Σας ευχαριστώ όλους. Καλή τύχη σε όλους σας. Ο Θεός να σας ευλογεί.”
AΠO ΙΑΜΒΟΣ
