Οικογένεια:H «κινητήριος» δύναμη πίσω από κάθε αντίσταση- είναι και ο κεντρικός στόχος της «παγκόσμιας ελίτ»της γενοκτονίας και της μείωσης του πληθυσμού.

 Οικογένεια:H «κινητήριος» δύναμη πίσω από κάθε αντίσταση- είναι και ο κεντρικός στόχος της «παγκόσμιας ελίτ»της γενοκτονίας και της μείωσης του πληθυσμού.

Πέντε χρόνια μετά την πιο βίαιη καταστολή που γνώρισε ο δυτικός κόσμος σε καιρό ειρήνης, το 2020, ο ελληνικός λαός βγήκε επιτέλους στους δρόμους για να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του και να διαμαρτυρηθεί ενάντια στη συνθήκη της επιβολής της παγκόσμιας διακυβέρνησης, την οποία είχε επιβάλει η «Στρατιωτική Επιχείρηση COVID-19».

Η περίοδος αυτή χαρακτηρίστηκε από μια σειρά από καταστάσεις και γεγονότα που έφεραν στην επιφάνεια τις σκοτεινές πτυχές της κοινωνίας, αποκαλύπτοντας τις βαθιές διαρθρωτικές ανισότητες και τις προθέσεις των ισχυρών που επιδιώκουν τη μείωση του πληθυσμού και τον πλήρη έλεγχο των πολιτών.

Πέντε χρόνια μετά την επιβολή αυτής της στρατηγικής ελέγχου, με τον τίτλο «COVID-19», η οποία, σύμφωνα με τις καταγγελίες των αντιφρονούντων, είχε στόχο τον έλεγχο και τη μείωση του πληθυσμού παγκοσμίως, οι Έλληνες είχαν πλέον φτάσει στα όρια της υπομονής τους.

Την εποχή εκείνη, η Ελλάδα και οι πολίτες της βίωναν την πιο αυστηρή και παράλογη καταστολή των τελευταίων δεκαετιών, υπό την καθοδήγηση όχι μόνο της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά και των διεθνών οργανισμών όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η στρατηγική που ακολουθήθηκε δεν περιοριζόταν μόνο στις αυστηρές περιοριστικές οδηγίες και τα περιοριστικά μέτρα, αλλά περιλάμβανε και την καταναγκαστική επιβολή εμβολιασμών και την επιβολή μιας σειράς άλλων εξαναγκαστικών μέτρων, τα οποία αποσκοπούσαν στον εκφοβισμό και στην αποδοχή του καθεστώτος φόβου και αβεβαιότητας.

Κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων, υπήρχε μια διάχυτη απορία στην κοινωνία: Πώς είναι δυνατόν αυτός ο λαός, που έχει ζήσει τόσες θυσίες και αγώνες για την ελευθερία και την αξιοπρέπειά του, να υπομένει τόσες ταπεινώσεις και τόσους θανάτους χωρίς αντίδραση; Ο κόσμος έβλεπε τις κοινωνίες να στέκονται αμέτοχες μπροστά σε μια τεράστια τραγωδία, να καταπίνουν τις αδικίες και να επιτρέπουν την επιβολή μιας στυγνής διακυβέρνησης που κατέληγε σε μια ακραία καταστολή των δικαιωμάτων τους

Το ερώτημα αυτό δεν περιοριζόταν μόνο στους απλούς πολίτες, αλλά είχε και πολύ πιο έντονο αντίκτυπο σε εκείνους που βρέθηκαν να υποστηρίζουν τις κυβερνητικές επιλογές και τη στρατηγική των μέτρων. Εκείνοι οι πολίτες, είτε φοβισμένοι από την αβεβαιότητα, είτε υποταγμένοι στην εξουσία, αναρωτιούνταν πώς η κοινωνία τους είχε φτάσει σε αυτό το σημείο, χωρίς να αντιδράσει δυναμικά.

Η εξήγηση που συχνά δινόταν ήταν ότι οι κυβερνήσεις είχαν καταφέρει να ελέγξουν την κοινή γνώμη με τη βοήθεια των μέσων ενημέρωσης και των φορέων της πολιτικής ελίτ, οι οποίοι ήταν έτοιμοι να επικυρώσουν οποιαδήποτε απόφαση με το πρόσχημα της «δημόσιας υγείας».

Ο Πλεύρης, ο Κικίλιας και η ομάδα των «ειδικών» (στην πραγματικότητα, μια ομάδα προσωπικοτήτων που προέρχονταν από τον ακαδημαϊκό και ιατρικό χώρο, αλλά που συχνά εμφανίζονταν να υπακούν στα συμφέροντα των κυβερνώντων) συνέπαιρναν το κοινό με δηλώσεις υπέρ της πλήρους υποταγής και της αποδοχής του εμβολιαστικού προγράμματος, ενώ, ταυτόχρονα, επιδείκνυαν μια έντονα αρνητική στάση απέναντι σε όσους αντιστέκονταν ή αμφισβητούσαν την αποτελεσματικότητα των μέτρων.

Ο στόχος των κυβερνώντων και των υποστηρικτών τους ήταν σαφής: η επιβολή ενός απολυταρχικού καθεστώτος που θα εξασφάλιζε τον πλήρη έλεγχο των πολιτών, περιορίζοντας τις ατομικές ελευθερίες και καθιστώντας την κοινωνία εξαρτημένη από το κράτος και τις μεγάλες διεθνείς δυνάμεις. Οι πολίτες που αντιστέκονταν, που αρνούνταν τον εμβολιασμό ή την αποδοχή των αυστηρών μέτρων, χαρακτηρίζονταν ως «ψεκασμένοι» ή ακόμα και ως «τρομοκράτες», ενώ τα ΜΜΕ χρησιμοποιούνταν ως όργανα προπαγάνδας για να καταστήσουν αυτή την αντίσταση αδύνατη και ανεπιθύμητη στην κοινή γνώμη.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι, στην επιχείρηση αυτή, δεν υπήρξε κάποια έντονη αντίδραση από τα πολιτικά κόμματα της αντιπολίτευσης. Οι πολιτικές ηγεσίες από όλα τα μεγάλα κόμματα, είτε αριστερά είτε δεξιά, προσαρμόστηκαν πλήρως στην επιβολή των κυβερνητικών μέτρων, χωρίς να αμφισβητήσουν ουσιαστικά τη νομιμότητα των πολιτικών αποφάσεων ή τις αρνητικές συνέπειες αυτών των μέτρων για την κοινωνία.

Ο Τσίπρας και ο Σύριζα, για παράδειγμα, ενώ κατηγορούσαν την κυβέρνηση για κακή διαχείριση, δεν προέβαλαν κάποια ουσιαστική αντίσταση στις βασικές επιλογές που έθεταν σε εφαρμογή τα μέτρα.

Και με το κράτος ταυτίσθηκαν όλες οι κατάπτυστες κομματικές σέχτες. Το ΠΑΣΟΚ του μπεσεμεζέ, δανδή Ανδρουλάκη, ο Σύριζα (του κλακαδόρου του Soros) Τσίπρα, ο διασκεδαστής της elite Koυτσούμπας, η καυγατζού Κωνσταντοπούλου που έστειλε τον Ρώσο πακέτο στις ΗΠΑ, ο MKO Bαρουφάκης και φυσικά η πλέον δυστοπική πρόεδρος Δημοκρατίας που γνώρισε η μεταπολίτευση. Ενδεχομένως, η πανδημία να αποτέλεσε μια ευκαιρία για τη διατήρηση του πολιτικού status quo και την αποδοχή της παγκόσμιας στρατηγικής για μείωση του πληθυσμού και κοινωνικό έλεγχο.

Τα μέτρα που επιβλήθηκαν, από την υποχρεωτική χρήση μάσκας μέχρι τους περιορισμούς στις μετακινήσεις και την επιβολή του εμβολιασμού, ήταν μόνο η αρχή μιας μακράς σειράς από κατασταλτικά μέτρα που απέβλεπαν στην πλήρη υποταγή των πολιτών. Οι κοινωνίες διαβιούσαν σε καθεστώς συνεχούς φόβου και αβεβαιότητας, με τον θρόισμα του «Κινδύνου» να κυριαρχεί καθημερινά στις ζωές τους.

Η «απάντηση» στους πολίτες που αντιδρούσαν ήταν η πλήρης περιθωριοποίηση και η επιβολή διαρκών πιέσεων μέσω του κοινωνικού στιγματισμού και των κυρώσεων. Τα πολιτικά κόμματα που υποστήριζαν το καθεστώς των περιοριστικών μέτρων και της επιβολής των εμβολιασμών έγιναν εντελώς αποδεκτά, ενώ εκείνοι που αντιδρούσαν κατηγορούνταν για ανεύθυνους και επικίνδυνους για την κοινωνία.

Ωστόσο, υπήρξαν άνθρωποι και οικογένειες που αντέδρασαν στην καταστολή αυτή. Κάποιοι από αυτούς ήταν οι συγγενείς των θυμάτων της τραγωδίας των Τεμπών, οι οποίοι, αντί να αποδεχθούν παθητικά την κατάσταση, αποφάσισαν να αντισταθούν και να αποκαλύψουν τις αλήθειες που κρύβονταν πίσω από την καταστολή και τον έλεγχο της κοινωνίας.

Η ενέργεια και η γενναιότητα αυτών των ανθρώπων, όπως η Καρυστιανού, ο Ασλανίδης και ο Πλακιάς, αποτέλεσαν το ερέθισμα για τη συγκρότηση ενός ευρύτερου κινήματος αντίστασης, το οποίο δεν περιορίστηκε μόνο στους δρόμους, αλλά αναζωογόνησε και την ελπίδα για την ανατροπή του καταπιεστικού καθεστώτος.

Αυτό που οι αντιφρονούντες κατάφεραν να αποδείξουν ήταν η δύναμη της οικογένειας. Η οικογένεια, η οποία αποτέλεσε τον πυρήνα της κοινωνίας και την κινητήριο δύναμη πίσω από κάθε αντίσταση, είναι επίσης ο στόχος της παγκόσμιας ατζέντας για τη μείωση του πληθυσμού.

Την Παρασκευή που πέρασε, με εκατομμύρια Έλληνες στους δρόμους, η νίκη ανήκει στην οικογένεια. Η οικογένεια, η οποία ήταν το πρώτο «αντίδοτο» στην παρακμή που ήθελαν να επιβάλουν οι διαταραγμένοι εργολάβοι της παγκόσμιας ελίτ, αποδεικνύει πως ακόμη και στο πιο σκοτεινό σημείο της ιστορίας, η ανθρωπιά και η δύναμη των ανθρώπων παραμένουν ανίκητες.

>>ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΓΡΑΠΤΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΕΧΕΙ ΜΟΝΟ Η ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ ΚΑΤΑΤΕΘΕΙΜΕΝΕΣ ΣΤΟΝ ΑΡΕΙΟ ΠΑΓΟ , ΑΛΛΑ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΤΗΝ ΒΛΕΠΕΙ, ΔΕΝ ΤΗΝ ΚΟΙΤΑ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΕΙΣ, ΠΙΘΑΝΟΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΙΣ ΠΑΡΑΝΟΜΙΕΣ- ΤΗΝ ΔΙΑΠΛΟΚΗ -ΤΗΝ ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΟΣΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΑΝ.

#ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ #ΕΛΙΤ #ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ #ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ #ΚΑΘΕΣΤΩΣ #ΚΟΜΜΑΤΑ #ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ #ΒΟΥΛΗ #ΚΟΒΙΝΤ #ΤΕΜΠΗ #ΚΑΡΥΣΤΙΣΝΟΥ #ΠΛΑΚΙΑΣ #ΤΡΕΝΟ #ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ #ΣΥΝΤΑΓΜΑ #ΠΟΛΙΤΕΣ