Ποια είναι η Χαμάς;

Ποια είναι η Χαμάς;

Αν ανατρέξουμε πίσω στο παρελθόν και συγκεκριμένα στο 2002, θα δούμε πως η Παλαιστίνη είχε κατηγορήσει το Ισραήλ ότι εδώ και καιρό  δημιουργεί «ψεύτικες» τρομοκρατικές ομάδες της Αλ Κάιντα  για να δικαιολογήσει τις επιθέσεις του προς τον παλαιστινιακό λαό.

Ο παλαιστίνιος ηγέτης Γιάσερ Αραφάτ είπε ότι το Ισραήλ είχε δημιουργήσει αυτές τις ψεύτικες τρομοκρατικές ομάδες για να δικαιολογήσει τις επιθέσεις σε παλαιστινιακές περιοχές. Πράγματι η Χαμάς είναι το ακριβώς αντίθετο της Φατάχ. Είναι μια ακραία ισλαμική αντικομμουνιστική οργάνωση που κάνει τυφλές επιθέσεις σε αμάχους – ενέργειες που ποτέ δεν είχε κάνει στο παρελθόν η Φατάχ και η PLO (Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης).

Έχοντας αυτό κατά νου, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ο εχθρός του Ισραήλ, η Χαμάς, δημιουργήθηκε από το ίδιο το Ισραήλ με σκοπό τη διάσπαση της Φατάχ, την ηγετική ομάδα του παλαιστινιακού κινήματος ελευθερίας και αντίστασης αλλα και της PLO.

Ο Ρόμπερτ Ντρέιφους, ένας βετεράνος δημοσιογράφος είχε γράψει μάλιστα ότι:

«τις δεκαετίες πριν από την 11η Σεπτεμβρίου, οι σκληροπυρηνικοί ακτιβιστές και οι οργανώσεις των μουσουλμάνων φονταμενταλιστών της ακροδεξιάς θεωρούνταν συχνά σύμμαχοι για δύο λόγους, επειδή θεωρούνταν σκληροί αντικομμουνιστές και επειδή αντίπαλοι εθνικιστές, στους Γκαμάλ Αμπντέλ της Αιγύπτου. Νάσερ, ο Μοχάμεντ Μοσαντέκ του Ιράν

Στη Συρία, οι Ηνωμένες Πολιτείες, το Ισραήλ και η Ιορδανία υποστήριξαν τη Μουσουλμανική Αδελφότητα σε έναν εμφύλιο πόλεμο εναντίον της Συρίας. Και… το Ισραήλ υποστήριξε αθόρυβα τον Αχμέντ Γιασίν και τη Μουσουλμανική Αδελφότητα στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα, οδηγώντας στην ίδρυση της Χαμάς»

Ένας άλλος γνωστός δημοσιογράφος και συγγραφέας ο Justin Raimondo του AntiWar.com είχε αναφέρει σε άρθρο του το 2006 με τίτλο «Hamas, Son of Israel», και τόνισε ο Richard Sale σε ένα άρθρο για το UPI:

«Το Ισραήλ και η Χαμάς μπορεί αυτή τη στιγμή μπορεί να έχουν μεταξύ τους σε θανάσιμες μάχες, αλλά, σύμφωνα με αρκετούς νυν και πρώην αξιωματούχους των υπηρεσιών πληροφοριών των ΗΠΑ, από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, το Τελ Αβίβ παρείχε άμεση και έμμεση οικονομική βοήθεια στη Χαμάς για μια περίοδο πολλών ετών. Το Ισραήλ βοηθούσε άμεσα τη Χαμάς – οι Ισραηλινοί ήθελαν να το χρησιμοποιήσουν ως αντίβαρο στην PLO (Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης), είπε ο Τόνι Κόρντεσμαν, αναλυτής Μέσης Ανατολής για το Κέντρο Στρατηγικών [και Διεθνών] Μελετών. Η υποστήριξη του Ισραήλ στη Χαμάς «ήταν άμεση προσπάθεια διχασμού και μείωσης της υποστήριξης για μια ισχυρή, κοσμική PLO που γινόταν συμπαθής στον περισσότερο δυτικό κόσμο», δήλωσε ένας πρώην ανώτερος αξιωματούχος της CIA.

Ο αναλυτής της Μέσης Ανατολής Ray Hanania συμφωνεί:

«Εκτός από την ελπίδα να απομακρύνει τις παλαιστινιακές μάζες από τον Αραφάτ και την PLO, η ηγεσία του Λικούντ πίστευε ότι θα μπορούσε να επιτύχει μια εφαρμόσιμη συμμαχία με τις ισλαμικές δυνάμεις κατά του Αραφάτ που θα επεκτείνει επίσης τον έλεγχο του Ισραήλ στα κατεχόμενα εδάφη.

Σε μια συνειδητή προσπάθεια να υπονομεύσει την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης και την ηγεσία του Γιασέρ Αραφάτ, το 1978 η κυβέρνηση του τότε πρωθυπουργού Menachem Begin ενέκρινε την αίτηση του σεΐχη Ahmad Yassin να ιδρύσει μια «ανθρωπιστική» οργάνωση γνωστή ως Ισλαμική Ένωση ή Mujama. . Οι ρίζες αυτής της ισλαμιστικής ομάδας ήταν στη φονταμενταλιστική Μουσουλμανική Αδελφότητα, και αυτός ήταν ο σπόρος που τελικά αναπτύχθηκε η Χαμάς – αλλά αυτό που ακολούθησε με τη Χαμάς σε μεγάλο βαθμό ήταν η ισραηλινή χρηματοδότηση και η πολιτική υποστήριξη».

το Ισραήλ έκανε πολλά για να εκτοξεύσει τη Χαμάς ως κυρίαρχη δύναμη στα κατεχόμενα εδάφη.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί εδώ ότι η Μουσουλμανική Αδελφότητα, εκτός από αυτή τη στενή σχέση με τον προκάτοχο της Χαμάς και συνεπώς τη Μοσάντ και άλλες μορφές ισραηλινών πληροφοριών, έχει επίσης στενούς και ιστορικούς δεσμούς με τη δυτική υπηρεσία πληροφοριών, κυρίως με τη βρετανική και την αμερικανική.

Έχοντας αυτό υπόψη, το άρθρο του Raimondo συνεχίζει δηλώνοντας ότι,

«Ο Begin και ο διάδοχός του, Yitzhak Shamir, ξεκίνησαν μαζί μια προσπάθεια να υπονομεύσουν την PLO, δημιουργώντας τις λεγόμενες Village Leagues, αποτελούμενες από τοπικά συμβούλια επιλεγμένων Παλαιστινίων που ήταν πρόθυμοι να συνεργαστούν με το Ισραήλ – και, σε αντάλλαγμα, χρηματοδοτήθηκαν απο το Ισραήλ. Αυτή η τακτική συμμαχία μεταξύ του Γιασίν και των Ισραηλινών βασίστηκε σε μια κοινή αντιπάθεια για τη μαχητική κοσμική και αριστερή PLO: Οι Ισραηλινοί επέτρεψαν στην ομάδα του Γιασίν να εκδώσει μια εφημερίδα και να δημιουργήσει ένα εκτεταμένο δίκτυο φιλανθρωπικών οργανώσεων, οι οποίες συγκέντρωναν κεφάλαια όχι μόνο από τους Ισραηλινούς αλλά επίσης από αραβικά κράτη που αντιτίθενται επίσης στον Αραφάτ για τις αριστερές του πεποιθήσεις.

Η Ami Isseroff, γράφοντας στο MideastWeb, δείχνει πώς οι Ισραηλινοί προώθησαν σκόπιμα τους ισλαμιστές της Χαμάς βοηθώντας τους να μετατρέψουν το Ισλαμικό Πανεπιστήμιο της Γάζας από την οποία η ομάδα στρατολόγησε ακτιβιστές – και τους βομβιστές αυτοκτονίας του αύριο. Ως η μόνη εγκατάσταση τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στη λωρίδα της Γάζας και το μόνο τέτοιο ίδρυμα ανοιχτό για τους Παλαιστινίους από τότε που ο Ανουάρ Σαντάτ έκλεισε τα αιγυπτιακά κολέγια, η IUG περιείχε στο χώρο της τους σπόρους του μελλοντικού παλαιστινιακού κράτους. Όταν, ωστόσο, προέκυψε μια σύγκρουση για θρησκευτικά ζητήματα, οι ισραηλινές αρχές τάχθηκαν στο πλευρό των ακραίων ισλαμιστών ενάντια στους αριστερούς του κυρίαρχου ρεύματος Fatah-PLO. 

Όπως αναφέρει ο Isseroff, οι ισλαμιστές ενθάρρυναν τις ισραηλινές αρχές να απορρίψουν τους αντιπάλους τους στην επιτροπή τον Φεβρουάριο του 1981, με αποτέλεσμα τον επακόλουθο εξισλαμισμό της πολιτικής και του προσωπικού της IUG (συμπεριλαμβανομένης της υποχρέωσης των γυναικών να φορούν χιτζάμπ και θόμπ και ξεχωριστές εισόδους για άνδρες και γυναίκες) με επιβολή της βίας και εξοστρακισμός των διαφωνούντων. Η σιωπηρή συνενοχή τόσο από τις πανεπιστημιακές όσο και από τις ισραηλινές αρχές επέτρεψε στον Μουτζάμα να κρατήσει μια κρύπτη όπλων για να την χρησιμοποιήσει εναντίον των κοσμικών αριστερών. Στα μέσα της δεκαετίας του 1980, ήταν το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο στα κατεχόμενα με 4.500 φοιτητές.

Και πάλι, το κίνητρο ήταν να αντισταθμιστεί η επιρροή του Αραφάτ και να διχάσουν τους Παλαιστίνιους. Βραχυπρόθεσμα, αυτό μπορεί να λειτούργησε σε κάποιο βαθμό. μακροπρόθεσμα, ωστόσο, απέτυχε άσχημα – όπως αποδεικνύεται από τα αποτελέσματα των πρόσφατων παλαιστινιακών εκλογών

Η Wall Street Journal συμφώνησε με την ανάλυση του Raimondo σε ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε το 2009. Σε αυτό το άρθρο, με τίτλο « Πώς το Ισραήλ βοήθησε να γεννηθεί η Χαμάς », έγραψε ο Andrew Higgins,

«Η Χαμάς, προς μεγάλη μου λύπη, είναι δημιούργημα του Ισραήλ», λέει ο κ. Κοέν, Τυνήσιος Εβραίος που εργάστηκε στη Γάζα για περισσότερες από δύο δεκαετίες. Υπεύθυνος για τις θρησκευτικές υποθέσεις στην περιοχή μέχρι το 1994, ο κ. Κοέν παρακολούθησε το ισλαμιστικό κίνημα να διαμορφώνεται, να παραμερίζει τους κοσμικούς Παλαιστίνιους αντιπάλους και στη συνέχεια να μεταμορφώνεται σε αυτό που είναι η σημερινή Χαμάς, μια ακραία ισλαμιστική ομάδα που έχει ορκιστεί στην καταστροφή του Ισραήλ.

Αντί να προσπαθεί εξαρχής να περιορίσει τους ισλαμιστές της Γάζας, λέει ο κ. Κοέν, το Ισραήλ για χρόνια ανεχόταν και, σε ορισμένες περιπτώσεις, τους ενθάρρυνε ως αντίβαρο στους κοσμικούς εθνικιστές της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης και της κυρίαρχης φατρίας της, της Φατάχ του Γιασέρ Αραφάτ. Το Ισραήλ συνεργάστηκε με έναν ανάπηρο, ημιτυφλό κληρικό που ονομαζόταν Σεΐχης Αχμέντ Γιασίν, ακόμη και όταν έβαζε τα θεμέλια για αυτό που θα γινόταν η Χαμάς. Ο Σεΐχης Γιασίν συνεχίζει να εμπνέει τους αγωνιστές σήμερα. κατά τη διάρκεια του πρόσφατου πολέμου στη Γάζα, οι μαχητές της Χαμάς αντιμετώπισαν τα ισραηλινά στρατεύματα με πρωτόγονες πυραυλικές χειροβομβίδες που ονομάστηκαν «Γιασίν» προς τιμήν του κληρικού.

***

Τις δεκαετίες του 1970 και του ’80, φαινόταν επικεντρωμένος στη μελέτη του Κορανίου και όχι στην αντιπαράθεση με το Ισραήλ. Η ισραηλινή κυβέρνηση αναγνώρισε επίσημα έναν πρόδρομο της Χαμάς που ονομάζεται Mujama Al-Islamiya, καταχωρώντας την ομάδα ως φιλανθρωπικό ίδρυμα… Επέτρεψε στα μέλη του Μουτζάμα να ιδρύσουν ένα ισλαμικό πανεπιστήμιο και να χτίσουν τζαμιά, κλαμπ και σχολεία. Το κρίσιμο είναι ότι το Ισραήλ συχνά στεκόταν στην άκρη όταν οι ακραίοι ισλαμιστές μάχονταν τους κοσμικούς αριστερούς παλαιστίνιους βίαια, για επιρροή τόσο στη Γάζα όσο και στη Δυτική Όχθη.

***

Η ομάδα τελικά κατατρόπωσε τους κοσμικούς αντιπάλους της, ιδίως τη Φατάχ, σε εκλογές του 2006 που υποστηρίχθηκαν από τον κύριο σύμμαχο του Ισραήλ, τις ΗΠΑ. Στη Γάζα, το Ισραήλ κυνήγησε μέλη της Φατάχ και άλλων κοσμικών φατριών της PLO, αλλά απέσυρε τους σκληρούς περιορισμούς που είχαν επιβληθεί στους ισλαμιστές ακτιβιστές από τους προηγούμενους Αιγύπτιους ηγέτες της περιοχής.

***

Η Μουσουλμανική Αδελφότητα, με επικεφαλής στη Γάζα από τον Σεΐχη Γιασίν, ήταν ελεύθερη να διαδώσει το μήνυμά της ανοιχτά. Εκτός από την έναρξη διαφόρων φιλανθρωπικών προγραμμάτων, ο Σεΐχης Γιασίν συγκέντρωσε χρήματα για να ανατυπώσει τα γραπτά του Σαγίντ Κουτμπ, ενός Αιγύπτιου μέλους της Αδελφότητας που, πριν από την εκτέλεσή του από τον Πρόεδρο Νάσερ, υποστήριζε την παγκόσμια τζιχάντ. Τώρα θεωρείται ένας από τους ιδρυτικούς ιδεολόγους του μαχητικού πολιτικού Ισλάμ.

Ο κ. Κοέν, ο οποίος εργαζόταν τότε για το τμήμα θρησκευτικών υποθέσεων της ισραηλινής κυβέρνησης στη Γάζα, λέει ότι άρχισε να ακούει ανησυχητικές αναφορές στα μέσα της δεκαετίας του 1970 για τον Σεΐχη Γιασίν από παραδοσιακούς ισλαμιστές κληρικούς. Λέει ότι προειδοποίησαν ότι ο σεΐχης δεν είχε επίσημη ισλαμική εκπαίδευση και τελικά ενδιαφερόταν περισσότερο για την πολιτική παρά για την πίστη. «Είπαν: «Μείνετε μακριά από τον Γιασίν. Είναι μεγάλος κίνδυνος», θυμάται ο κ. Κοέν.

Αντίθετα, η διοίκηση του Ισραήλ στη Γάζα κοίταξε ευνοϊκά τον παραπληγικό κληρικό, ο οποίος δημιούργησε ένα ευρύ δίκτυο σχολείων, κλινικών, βιβλιοθήκης και νηπιαγωγείων με χρηματοδότηση πάντα του Ιραήλ. Ο Σεΐχης Γιασίν δημιούργησε την ισλαμιστική ομάδα Mujama al-Islamiya, η οποία αναγνωρίστηκε επίσημα από το Ισραήλ ως φιλανθρωπικό ίδρυμα και στη συνέχεια, το 1979, ως ένωση. Το Ισραήλ ενέκρινε επίσης την ίδρυση του Ισλαμικού Πανεπιστημίου της Γάζας, το οποίο τώρα θεωρεί εστία τρομοκρατίας.

***

Ο στρατηγός Yitzhak Segev, ο οποίος ανέλαβε κυβερνήτης στη Γάζα στα τέλη του 1979, ως πρώην στρατιωτικός ακόλουθος του Ισραήλ στο Ιράν, είχε πει, «ο κύριος εχθρός μας ήταν η Φατάχ» και ο κληρικός «ήταν 100% ειρηνικός» απέναντι στο Ισραήλ. Ο Segev λέει ότι είχε τακτική επαφή με τον Σεΐχη Γιασίν, εν μέρει για να τον παρακολουθεί. Επισκέφτηκε το τζαμί του και συνάντησε τον ιερέα καμιά δεκαριά φορές. Ήταν παράνομο εκείνη την εποχή για τους Ισραηλινούς να συναντούν οποιονδήποτε από την PLO. Ο Segev αργότερα κανόνισε να μεταφερθεί ο κληρικός στο Ισραήλ για νοσηλεία. «Δεν είχαμε κανένα πρόβλημα μαζί του».

Στην πραγματικότητα, ο κληρικός και το Ισραήλ είχαν έναν κοινό εχθρό: Τους αριστερούς Παλαιστίνιους ακτιβιστές. Μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια στη Γάζα να τους εκδιώξει από την ηγεσία της Παλαιστινιακής Ερυθράς Ημισελήνου, της μουσουλμανικής εκδοχής του Ερυθρού Σταυρού, ο Μουτζάμα οργάνωσε μια βίαιη διαδήλωση, εισβάλλοντας στο κτίριο της Ερυθράς Ημισελήνου. Οι ισλαμιστές επιτέθηκαν επίσης σε καταστήματα που πωλούν οινοπνευματώδη ποτά και κινηματογράφους. Ο ισραηλινός στρατός στάθηκε κυρίως στο περιθώριο.

Ένα χρόνο αργότερα, το 1984, ο ισραηλινός στρατός έλαβε μια πληροφορία από υποστηρικτές της Φατάχ ότι οι ισλαμιστές της Γάζας του Σεΐχη Γιασίν μάζευαν όπλα, σύμφωνα με Ισραηλινούς αξιωματούχους στη Γάζα εκείνη την εποχή. Ισραηλινά στρατεύματα εισέβαλαν σε τζαμί και βρήκαν κρύπτη όπλων. Ο Σεΐχης Γιασίν φυλακίστηκε. Είπε στους Ισραηλινούς ανακριτές ότι τα όπλα προορίζονταν για χρήση εναντίον αριστερών αντίπαλων Παλαιστινίων και όχι εναντίον του Ισραήλ, σύμφωνα με τον κ. Hacham, ειδικό σε στρατιωτικές υποθέσεις που λέει ότι μιλούσε συχνά με φυλακισμένους ισλαμιστές. Ο κληρικός αφέθηκε τότε ελεύθερος και συνέχισε να επεκτείνει την εμβέλεια του Μουτζάμα σε όλη τη Γάζα.

Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι το Ισραήλ έχει παράσχει στρατιωτική και ιατρική υποστήριξη στους πιο αιμοδιψείς και βάναυσους ισλαμιστές εξτρεμιστές τρομοκράτες στον κόσμο και το γεγονός ότι δημιούργησε τη Χαμάς από την αρχή, η απάντηση στο ερώτημα «Γιατί οι οργανώσεις όπως η Νούσρα, η Αλ Κάιντα και το ISIS δεν επιτίθενται στο Ισραήλ;». είναι πολύ απλό – γιατί το Ισραήλ είναι υπεύθυνο για τη χρηματοδότηση και την καθοδήγησή τους.

Το Ισραήλ έχει δημιουργήσει τους δικούς του εχθρούς λόγω της αποικιακής φύσης του, της εξωτερικής και εσωτερικής του πολιτικής, ακόμη και μέσω της άμεσης οργάνωσης και χρηματοδότησης. Επομένως, είναι απολύτως ακριβές να πούμε ότι οι εχθροί του Ισραήλ είναι κυριολεκτικά αυτοί που δημιούργησε το Ισραήλ.

Είναι όμως πραγματικά εχθροί;

Το σενάριο που παίζεται σε όλη τη Μέση Ανατολή και στον υπόλοιπο κόσμο σκηνοθετείται σαφώς από μια δύναμη που δεν έχει δει η συντριπτική πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού.

Ωστόσο, οι παίκτες υποδύονται τους ρόλους τους σύμφωνα με την προκαθορισμένη αφήγηση που τους παρέχεται, παρά το γεγονός ότι δεν έχουν ιδέα ότι στην πραγματικότητα υποδύονται τη θέληση ενός σκιερού «άλλου» που δεν έχει κατά βάθος τα καλύτερα συμφέροντά τους.

Σε αυτό το παιχνίδι, σχεδόν όλοι όσοι παίζουν τα μέρη τους στο έδαφος είναι απλώς πιόνια που δεν γνωρίζουν τους ρόλους τους. Φυσικά, η ισραηλινή «επίσημη ιστορία» των επιθέσεων μπορεί κάλλιστα να είναι αληθινή και δεν μπορούμε να απορρίψουμε την πιθανότητα οργανικής εξέγερσης κατά της ισραηλινής κυβέρνησης, η οποία αντιμετώπισε τον παλαιστινιακό λαό τόσο φρικτά σε όλη την ιστορία της και ουσιαστικά είχε εμπλακεί σε ένα σχέδιο αργής εξάλειψης των Παλαιστινίων.

Όμως, δεδομένης της αμφισβητήσιμης φύσης της ισραηλινής επίσημης ιστορίας και των αμφισβητήσιμων δεσμών της Χαμάς, ποιο θα ήταν το τελικό σχέδιο να επιτραπεί μια επίθεση της Χαμάς στο ισραηλινό έδαφος;

Για την ισραηλινή κυβέρνηση, υπάρχουν πολλές επιλογές:

1.) Να κηρυχθεί στρατιωτικός νόμος στον ισραηλινό πληθυσμό που έχει διχαστεί και είναι ανήσυχος για την οικονομία και την πολιτιστική χειραγώγηση καθώς και άλλα πολιτικά ζητήματα στο εσωτερικό του Ισραήλ. Αυτός ο πόλεμος ουσιαστικά φίμωσε την πολιτική διαφωνία στο εσωτερικό.

2.) Να φτιάξει μια «ισραηλινή 11η Σεπτεμβρίου» που θα δημιουργήσει υποστήριξη τόσο εντός όσο και εκτός Ισραήλ για την «τελική λύση» στο παλαιστινιακό «πρόβλημα». Με άλλα λόγια, μια μαζική εισβολή στη Λωρίδα της Γάζας και πιθανώς σε άλλα εδάφη, ώστε να εξαφανήσει εντελώς τους Παλαιστίνιους.

3.) Μια δικαιολογία για να ξεκινήσει μια επίθεση εναντίον της Χεζμπολάχ προτού η υποστηριζόμενη από το Ιράν πολιτοφυλακή αποκτήσει τόση δύναμη που το Ισραήλ δεν είναι πια σε θέση να αμυνθεί με επιτυχία, αυτό δεδομένης της αυξανόμενης δύναμης και δεξιοτήτων της πολιτοφυλακής αυτή τη στιγμή.

4.) Να εξαπολύσει έναν πόλεμο εναντίον του Ιράν που λογικά θα προσελκύσει τις Ηνωμένες Πολιτείες να φέρουν το κύριο βάρος των μαχών, σπάζοντας έτσι τον μεγαλύτερο λειτουργικό εχθρό του στην περιοχή.

Ένας Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος ως φυσικό αποτέλεσμα…

Οι στρατιωτικές μάχες μεταξύ της Χαμάς και της ισραηλινής κυβέρνησης απειλούν να φέρουν περισσότερες δυνάμεις εκτός από τις δύο που μάχονται άμεσα, μέχρι το σημείο πολυεθνικών στρατιωτικών συγκρούσεων απευθείας στην περιοχή και πολύ έξω από το πεδίο εφαρμογής της. Ήδη, η Χεζμπολάχ και το Ισραήλ έχουν ανταλλάξει ρουκέτες στα σύνορα. Η Χεζμπολάχ υποστηρίζεται από το Ιράν, το οποίο, όπως ήταν αναμενόμενο, είναι μια σύνδεση που θα αξιοποιήσουν το Ισραήλ και οι συνεργάτες του για να δικαιολογήσουν τη στρατιωτική σύγκρουση με το Ιράν άλλωστε ήδη ισχυρίζεται ότι το Ιράν βρίσκεται τελικά πίσω από την τρέχουσα σύγκρουση.

Ωστόσο, είναι αρκετά ενδιαφέρον ότι εκπρόσωπος της Χαμάς είπε ήδη στο BBC ότι το Ιράν έδωσε την υποστήριξή του στην οργάνωση για την επιχείρηση που μόλις ξεκίνησε. Είναι ασυνήθιστο για τους μαχητές να δίνουν ανοιχτά τα ονόματα των οικονομικών τους υποστηρικτών, αλλά, βολικά για όσους θέλουν να δαιμονοποιήσουν το Ιράν και να το κατηγορήσουν για τον νέο πόλεμο, η Χαμάς ακριβώς αυτό έκανε, έδειξε με το δάχτυλο το Ιράν.

Η πλευρά του Ιράν είναι προς το παρόν άγνωστη. Ίσως υποστήριξε την επιχείρηση ίσως όχι. Και οι δύο πιθανότητες είναι ρεαλιστικές, αλλά καμία από τις δύο δεν θα έχει σημασία για την Δύση, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης έχουν ήδη καταλήξει στο συμπέρασμα που ήθελαν – το Ιράν είναι υπεύθυνο για τις επιθέσεις στο Ισραήλ.

Ο τρέχων ισραηλινός πόλεμος ξεχειλίζει ήδη πέρα ​​από τα σύνορα, αλλά, εάν δεν περιοριστεί αμέσως, θα κινδυνεύσει να φέρει τον Λίβανο, τη Χεζμπολάχ, το Ιράν, τη Συρία, την Αίγυπτο, τις Ηνωμένες Πολιτείες, το ΝΑΤΟ και τη Ρωσία, καθώς και τις συμμορίες και τις ορδές των ισλαμιστών φονταμενταλιστών τρομοκράτες που έχουν υποστηρίξει η Δύση και το ΣΣΚ σε όλη τη Μέση Ανατολή.

Οι δυτικές δυνάμεις πρέπει να μείνουν έξω από τον πόλεμο Ισραήλ/Χαμάς. Τόσο οι Ηνωμένες Πολιτείες όσο και η Ρωσία (αν και πιθανότατα θα εμπλακούν μόνο ως αποτέλεσμα της εμπλοκής των ΗΠΑ) πρέπει να δείξουν τη μέγιστη αυτοσυγκράτηση ως προς αυτό. Ο κόσμος δεν έχει την πολυτέλεια να επιτρέψει σε αυτόν τον πόλεμο να γίνει το νεκροταφείο της ανθρωπότητας.

Ο κόσμος δεν έχει την πολυτέλεια να επιτρέψει σε αυτόν τον πόλεμο να γίνει το νεκροταφείο της ανθρωπότητας.

Ο Brandon Turbeville είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας. Είναι συγγραφέας δεκατεσσάρων βιβλίων, μεταξύ των οποίων  Codex Alimentarius — The End of Health Freedom ,  7 Real Conspiracies ,  Five Sense Solutions  and  Dispatches From a Dissident, τόμος 1  και  τόμος 2. Ο Turbeville έχει δημοσιεύσει πάνω από 2500 άρθρα για μια μεγάλη ποικιλία θεμάτων, όπως την κυβερνητική διαφθορά, τις πολιτικές ελευθερίες και, κυρίως, την γεωπολιτική και η συριακή κρίση. Η ιστοσελίδα του είναι  BrandonTurbeville.com.