Έργο που συμβασιοποιήθηκε το 2005, αλλά δεν υλοποιήθηκε.
Με το ποσό των 85 εκατ. ευρώ θα αποζημιωθεί από το δημόσιο η κοινοπραξία Θερμαϊκή Οδός αποτελούμενη από την Άκτωρ Παραχωρήσεις (Ελλάκτωρ) – Archirodon – Boskalis για την υποθαλάσσια αρτηρία Θεσσαλονίκης, έργο που δεν προχώρησε.
Πρόκειται για υπόθεση που εκκινεί το 2005 όταν η προαναφερόμενη κοινοπραξία ανακηρύχθηκε ανάδοχος του αυτοκινητόδρομου που θα συνέδεε την δυτική είσοδο της Θεσσαλονίκης με την ανατολική πλευρά κάτω από τη θάλασσα (συνολικό μήκος 6,2 χιλ. με περίπου 1 χιλ. υποθαλάσσιας σήραγγας).
Η σχετική σύμβαση, προϋπολογισμού 472 εκατ. ευρώ, υπεγράφη το 2006 ωστόσο στη συνέχεια «πάγωσε» και το έργο εγκαταλείφθηκε. Υπήρξε μπαράζ προσφυγών και δικαστικών διενέξεων, ενστάσεις για τους όρους της σύμβασης και τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) καθώς γενικότερα αμφισβητήθηκε η σκοπιμότητα της κατασκευής του έργου εξαιτίας των επιπτώσεων στο περιβάλλον.
Επίσης, αρνητικά γνωμοδότησε το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (2008) και έναν χρόνο αργότερα οι δανείστριες τράπεζες κατήγγειλαν τις Καθορισμένες Δανειακές Συμβάσεις, με τον παραχωρησιούχο από την πλευρά του να καταγγέλλει και αυτός τη σύμβαση, εγείροντας αξιώσεις λόγω συνδρομής του Γεγονότος Αθέτησης Δημοσίου.
Η υποθαλάσσια Θεσσαλονίκης ήταν μία από τις μεγάλες συμβάσεις παραχώρησης που προωθούνταν εκείνη την εποχή, μαζί με την Ολυμπία Οδό, τον Μορέα, την Κεντρική και Ιόνια Οδό και τον Αυτοκινητόδρομο Αιγαίου.
Δημόσιο και κοινοπραξία κατέληξαν στο ποσό των 85 εκατ. ευρώ (67,8 εκατ. ως το σύνολο των επιδικασθέντων αποζημιώσεων και 17,1 εκατ. ως τόκους) έπειτα από Πρόταση Συμβιβαστικής Επίλυσης Διαφοράς που κατέθεσε στο υπουργείο Υποδομών η κοινοπραξία και έγινε δεκτή στις 23 Δεκεμβρίου 2021 από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, στη λογική ότι το δημόσιο κινδυνεύει να καταβάλει εν τέλει μεγαλύτερη αποζημίωση. Οι απαιτήσεις σε διάφορες χρονικές περιόδους έφταναν τα 350 εκατ. ευρώ (μαζί με την ηθική βλάβη).
Πηγή
