ΤΟ ΤΖΙΝΙ ΒΓΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΛΥΧΝΑΡΙ Νο 1

«ΤΟ ΤΖΙΝΙ ΒΓΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΛΥΧΝΑΡΙ….1»

Απόγευμα ζεστό, καλοκαιρινό κι εγώ χαλαρά πήρα το δρόμο για το σημείο συνάντησης πριν την απογευματινή δράση. Τότε τις είδα….Βγήκαν από την πολυκατοικία ,μια μάνα με την έφηβη κόρη της. Η μάνα, της κρατούσε το χέρι και προσπαθούσε να τη στηρίξει ώσπου να φτάσουν στο αυτοκίνητο.
Κοντοστάθηκα…η αναπηρία ήταν ορατή και η κούραση φανερή στο πρόσωπο και των δυο….πήγα κοντά και προσφέρθηκα ,μήπως χρειαζόταν τη βοήθεια μου…”ευχαριστώ” είπε η μάνα κι ένα δάκρυ της ξέφυγε τόσο βιαστικά,λες και ήταν ήδη έτοιμο και παραμόνευε κάπου εκεί στο βλέφαρο. Η μικρή μου χαμογέλασε με εκείνο το αθώο χαμόγελο που μόνο στα παιδιά μπορείς να δεις.
Τα βήματα μου έγιναν βαριά κι ασήκωτα,ενώ η σκέψη μου άρχισε πάλι να σκαλίζει μ ‘αυτά τα βάναυσα σκαλιστήρια των γιατί….
Γιατί τόσος πόνος;;; Ποιος φταίει για τις αναπηρίες;;;για τις αρρώστιες;;;
Ήρθαν στη μνήμη μου τα λόγια του πνευματικού μου:«Ο Θεός στέλνει τον πόνο για να μας δοκιμάσει. Πρέπει όλα να τα δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα»ποτέ δεν συμφώνησα με τη θεωρία αυτή…με τρόμαζε και με εξαγρίωνε παράλληλα. Τον Θεό πάντα τον είχα στην ψυχή μου σαν τον καλύτερο πατέρα, που θέλει το καλύτερο για τα παιδιά του και δεν δοκιμάζει για να τιμωρήσει…
Στα χρόνια που ζούμε,όλοι είμαστε ασθενείς…χωρίς σθένος ,χωρίς δύναμη μέσα μας….Ποιος μας έκλεψε τη δύναμή μας;;; Η απάντηση στο ερώτημα είναι “από πού αντλούσαμε τη δύναμη μας;;;” Από τον καθαρό αέρα…το καθαρό ύδωρ…τους “ζωντανούς” καρπούς. Την ηρεμία της ψυχής την οποία φέρνει η ισορροπία και αρμονία.
Ποιος τα ζήλεψε αυτά τα Θεία δώρα και μας τα έκλεψε;;; Κάποτε στα ποτάμια με τα κρυστάλλινα νερά,έπαιζαν Νύμφες και λούζονταν στους καταρράκτες…πόσο πίσω είναι αυτός ο καιρός;;;
Την απάντηση την πήρα από τον “πρώτο”της χώρας μου…Αναλαμβάνω την ευθύνη είπε…κι αμέσως,πίσω από το θράσος της πρότασης ,άκουσα τα υποχθόνια γέλια….και τις φωνές…
«Νόμιζαν πως είναι σπουδαίοι,δημιουργοί και σταλμένοι από θεούς στη γη;;;; Δείτε τους πως κατάντησαν …
Τους πουλάμε δηλητήρια κι αυτοί τα αγοράζουν για να τραφούν και τρέφουν και τα παιδιά τους.
Τους ντύσαμε με κουρέλια και τους κάναμε να ψωνίζουν τα φθηνότερα και να μη νοιάζονται για ποιότητα.
Τους στιβάξαμε στα προποτζίδικα και στα καζίνο,γιατί έμαθαν στο εύκολο χρήμα,αυτό που φέρνει η Τύχη.
Για τη δουλίτσα και το μεροκάματο ξέχασαν ποιοι είναι ,ξέχασαν αρχές κι αξίες.τώρα είναι οι σκλάβοι μας…
Πληρώνουν για τα σπίτια τους νοίκι σε εμάς, μας δοξάζουν για τα λίγα που τους επιτρέψαμε να κρατήσουν από το μισθουλάκο τους.
Παίρνουμε τη γη τους και δεν νοιάζονται αρκεί να φύγει η σκοτούρα από δαύτους .
Ξέχασαν ακόμα και τους ήρωες τους…αλλά το πιο διασκεδαστικό είναι πως τους βάλαμε να υμνούν τους δικούς μας προγόνους και να αναθεματίζουν τους δικούς τους….χαχαχα…Έλληνες….
Πρέπει να τους γονατίσουμε κι άλλο…Ο Τσίπρας έκανε το καθήκον του,τους εξευτέλισε ,ξεπούλησε ,έκαψε,αλλοίωσε…τώρα θα τους δώσουμε έναν πιο ψυχοπαθή για πρωθυπουργό…να γελάσουμε κι άλλο μαζί τους….»
Πόσο στο βάθος του χρόνου φτάνουν αυτές οι σκιές που έρχονται σαν τη Μόρα να στοιχειώσουν τους Έλληνες;;; Απομεινάρια των Κρόνιων ιερατείων ,ανάμεσα στους καλοκάγαθους Έλληνες…
Έστησαν τη Βίβλο τους όπως τους βόλευε για να υποτάξουν τα ελεύθερα πνεύματα…Τους γέμισαν ενοχές,φόβους,ανώμαλες ιδέες για κόλαση και παράδεισο,όποιον θυμόταν τον έβγαζαν από τη μέση ή του τα έπαιρναν όλα.
Και λίγο λίγο φτάσαμε στο σήμερα…με κατεστραμμένη τη φύση και χωρίς καμιά ανάμνηση και δύναμη στην ψυχή.
Όμως…λίγο πριν το τέλος,σαν καταιγίδα άστραψε και βρόντηξε αυτός που ήρθε από έναν μακρύ δρόμο…αυτός που σχεδόν δεν έχει όνομα…
Και κάποιοι Έλληνες τραντάχθηκαν από τον κρότο της παρουσίας του,κάποιοι ξύπνησαν από τη χροιά της φωνής του κι άρχισαν να θυμούνται …τί θέλουν και τι τους αξίζει….
Τον έκλεισαν στη φυλακή…αλλά η φωνή του καταφέρνει και πάλι να βγαίνει σαν καταπέλτης και να ξυπνάει κι άλλους….
Σαν το λυχνάρι του παραμυθιού...Οι κραυγές για βοήθεια το έτριψαν και το τζίνι Αρτέμης Σώρρας βγήκε έξω και τίποτα δεν μπορεί να το φυλακίσει πια…
Είναι θέμα χρόνου να ξυπνήσουν όλα τα αδέρφια.
Τώρα πια ,το παιχνίδι ήρθε στα χέρια των Ελλήνων…έστησαν τα γραφεία και τώρα βγήκαν έξω από αυτά…και διατυμπανίζουν την αλήθεια…και την ακούνε όλοι οι άνθρωποι…κι όσοι μένουν μέσα στα γραφεία ,κάνουν εκπομπές από τα ραδιόφωνα και γράφουν ασταμάτητα….
Το ποτάμι φούσκωσε και θα γίνει χείμαρρος…
Είναι δώρο να ζεις αυτά τα χρόνια και να αγωνίζεσαι με την Ελλήνων Συνέλευσις ,να ενώνεσαι και να βλέπεις κάθε μέρα να μαζεύεται και να συγκεντρώνεται η οικογένεια…
Ό,τι μαύρο θα το κάνουμε άσπρο…
Ό,τι άδικο θα δικαιωθεί…
Ό,τι άσχημο θα το ξανακάνουμε ωραίο…Κάνε μια βόλτα στην Ελλήνων Συνέλευσις ,για να θυμηθείς τι σημαίνει ΖΩΗ και ΔΡΑΣΗ και ΕΛΛΕΙΨΗ ΦΟΒΟΥ και ΕΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΚΑΛΟ ΜΕ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ…ΑΝ ΘΕΣ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΣΑΝ ΑΛΛΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ…ΜΟΝΟΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ ΘΑ ΤΟ ΠΕΤΥΧΕΙΣ…

ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΡΑΝΙΚΟΥ