Μέσω της λογοκρισίας διαγράφουν τα αρχεία του διαδικτύου

Τα περιστατικά λογοκρισίας αυξάνονται τόσο ώστε να έχουν γίνει σχεδόν κανονικότητα. Παρά τις συνεχιζόμενες νομικές διαμάχες και την αυξανόμενη προσοχή από το κοινό, τα κυρίαρχα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν γίνει πιο σκληρά τους τελευταίους μήνες από ποτέ. Οι podcasters γνωρίζουν τι θα διαγραφεί αμέσως και συζητούν μεταξύ τους για το περιεχόμενο που μπορεί να θεωρηθεί αμφιλεγόμενο. Κάποιοι έχουν εγκαταλείψει το YouTube υπέρ του Rumble, θυσιάζοντας το ευρύ κοινό τους μόνο και μόνο για να μπορέσουν να διατηρήσουν το περιεχόμενό τους προσβάσιμο.

Δεν πρόκειται πάντα για άμεση λογοκρισία. Οι σημερινοί αλγόριθμοι περιλαμβάνουν εργαλεία που επηρεάζουν την αναζητησιμότητα και την ευρεσιμότητα. Για παράδειγμα, η συνέντευξη του Joe Rogan με τον Donald Trump συγκέντρωσε εντυπωσιακά 34 εκατομμύρια προβολές πριν το YouTube και η Google τροποποιήσουν τους μηχανισμούς αναζήτησης για να την κάνουν δυσκολότερη στην ανεύρεση, ενώ προκάλεσαν και ένα τεχνικό πρόβλημα που εμπόδισε πολλούς να τη δουν. Αντιμέτωπος με αυτήν την κατάσταση, ο Rogan στράφηκε στην πλατφόρμα X για να ανεβάσει ολόκληρη τη διάρκεια των τριών ωρών.

Η διαχείριση αυτού του περίπλοκου περιβάλλοντος λογοκρισίας και ημι-λογοκρισίας έχει γίνει μέρος του επιχειρηματικού μοντέλου των εναλλακτικών μέσων ενημέρωσης.

Αυτά είναι μόνο τα περιστατικά που έχουν απασχολήσει τα πρωτοσέλιδα. Πίσω από τις γραμμές της επικαιρότητας, υπάρχουν τεχνικά ζητήματα που επηρεάζουν ουσιαστικά τη δυνατότητα οποιουδήποτε ιστορικού να ανατρέξει και να κατανοήσει τι συμβαίνει. Απίστευτα, η υπηρεσία Archive.org, η οποία λειτουργεί από το 1994, έχει σταματήσει να αρχειοθετεί περιεχόμενο από όλες τις πλατφόρμες. Για πρώτη φορά σε 30 χρόνια, έχει περάσει ένα μεγάλο διάστημα – από τις 8-10 Οκτωβρίου – χωρίς να καταγράφεται η ψηφιακή ζωή του Διαδικτύου σε πραγματικό χρόνο.

Κατά τη στιγμή της συγγραφής αυτού του άρθρου, δεν υπάρχει τρόπος να επαληθευτεί περιεχόμενο που έχει δημοσιευθεί κατά τις τρεις πρώτες εβδομάδες του Οκτωβρίου, οδηγώντας στις ημέρες μιας από τις πιο αμφιλεγόμενες εκλογικές διαδικασίες της εποχής μας. Και αυτό δεν αφορά κομματική ή ιδεολογική διάκριση. Κανένας ιστότοπος στο Διαδίκτυο δεν αρχειοθετείται με τρόπο διαθέσιμο στους χρήστες. Ουσιαστικά, η συλλογική μνήμη του κύριου συστήματος πληροφοριών μας είναι ένα μεγάλο, μαύρο κενό αυτή τη στιγμή.

Τα προβλήματα στο Archive.org ξεκίνησαν στις 8 Οκτωβρίου 2024, όταν η υπηρεσία δέχτηκε μια μαζική επίθεση Denial of Service (DDOS) που όχι μόνο την κατέρριψε αλλά την έφερε σε ένα επίπεδο αποτυχίας που σχεδόν την εξόντωσε ολοκληρωτικά. Με συνεχή εργασία, το Archive.org επανήλθε ως υπηρεσία μόνο ανάγνωσης, όπως παραμένει μέχρι και σήμερα. Ωστόσο, μπορείτε να δείτε μόνο το περιεχόμενο που αναρτήθηκε πριν την επίθεση. Η υπηρεσία δεν έχει ακόμα επαναφέρει τη δημόσια εμφάνιση καθρεπτισμού οποιωνδήποτε ιστότοπων στο Διαδίκτυο.

Με άλλα λόγια, η μόνη πηγή στο Διαδίκτυο που αντικατοπτρίζει περιεχόμενο σε πραγματικό χρόνο έχει απενεργοποιηθεί. Για πρώτη φορά από την εφεύρεση του ίδιου του προγράμματος περιήγησης, οι ερευνητές έχουν στερηθεί τη δυνατότητα να συγκρίνουν το παρελθόν με το μέλλον, κάτι που είναι κρίσιμο για την παρακολούθηση κυβερνητικών και εταιρικών δράσεων.

Με αυτή την υπηρεσία, για παράδειγμα, οι ανεξάρτητοι ερευνητές μπόρεσαν να ανακαλύψουν ακριβώς τι είχε πει το CDC για τα Plexiglas, τα συστήματα φιλτραρίσματος, τις επιστολικές ψήφους και τις αναστολές ενοικίων. Το περιεχόμενο αυτό αφαιρέθηκε αργότερα από το ζωντανό Διαδίκτυο, οπότε η πρόσβαση σε αρχειακά αντίγραφα ήταν ο μόνος τρόπος να μάθουμε και να επαληθεύσουμε τι ήταν αληθές.

Το ίδιο ισχύει και για τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και τη στάση του απέναντι στη φυσική ανοσία, η οποία αργότερα άλλαξε. Μπορούσαμε να καταγράψουμε τις μεταβαλλόμενες διατυπώσεις χάρη μόνο σε αυτό το εργαλείο, το οποίο πλέον είναι απενεργοποιημένο.

Τι σημαίνει αυτό: Οποιοσδήποτε ιστότοπος μπορεί να δημοσιεύσει οτιδήποτε σήμερα και να το αφαιρέσει αύριο, αφήνοντας κανένα αποδεικτικό στοιχείο για το τι είχε δημοσιεύσει, εκτός αν κάποιος χρήστης τύχαινε να πάρει ένα στιγμιότυπο οθόνης. Ακόμη και τότε, δεν υπάρχει τρόπος να επαληθευτεί η αυθεντικότητά του.

Ο συνηθισμένος τρόπος να ξέρει κανείς ποιος είπε τι και πότε δεν είναι πλέον διαθέσιμος. Με άλλα λόγια, ολόκληρο το Διαδίκτυο λογοκρίνεται ήδη σε πραγματικό χρόνο, ώστε κατά αυτές τις κρίσιμες εβδομάδες, όταν μεγάλες ομάδες του κοινού αναμένουν πιθανή παρατυπία, ο καθένας στον κλάδο της πληροφορίας μπορεί να ενεργεί ελεύθερα χωρίς να αντιμετωπίζει συνέπειες.

Ξέρουμε τι σκέφτεστε. Σίγουρα αυτή η επίθεση DDOS δεν ήταν τυχαία. Η χρονική στιγμή ήταν απλά υπερβολικά “κατάλληλη”. Και μπορεί να έχετε δίκιο. Δεν το γνωρίζουμε. Υποψιάζεται κάτι τέτοιο το Archive.org; Ιδού τι λένε:

Την περασμένη εβδομάδα, μαζί με μια επίθεση DDOS και την αποκάλυψη διευθύνσεων email και κρυπτογραφημένων κωδικών πρόσβασης των χρηστών μας, η ιστοσελίδα του Internet Archive δέχθηκε αλλοίωση του κώδικα javascript, οδηγώντας μας στο να την απενεργοποιήσουμε για να βελτιώσουμε την ασφάλειά μας. Τα αποθηκευμένα δεδομένα του Internet Archive είναι ασφαλή και εργαζόμαστε για την ασφαλή επανέναρξη των υπηρεσιών. Αυτή η νέα πραγματικότητα απαιτεί αυξημένη προσοχή στην κυβερνοασφάλεια και ανταποκρινόμαστε. Ζητούμε συγγνώμη για τον αντίκτυπο αυτής της διακοπής των υπηρεσιών μας.

Είναι το βαθύ κράτος; Όπως συμβαίνει με όλα αυτά τα ζητήματα, δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζουμε με βεβαιότητα, αλλά η προσπάθεια κατάργησης της δυνατότητας του Διαδικτύου να διατηρεί επαληθεύσιμη ιστορία ταιριάζει απόλυτα με το μοντέλο διανομής πληροφοριών πολλαπλών ενδιαφερομένων, που έχει σαφώς τεθεί σε προτεραιότητα σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η Διακήρυξη για το Μέλλον του Διαδικτύου το κάνει πολύ σαφές: το Διαδίκτυο πρέπει να «κυβερνάται μέσω μιας πολυμερούς προσέγγισης, κατά την οποία κυβερνήσεις και αρμόδιες αρχές συνεργάζονται με ακαδημαϊκούς, την κοινωνία των πολιτών, τον ιδιωτικό τομέα, την τεχνική κοινότητα και άλλους». Όλοι αυτοί οι φορείς ωφελούνται από τη δυνατότητα να δρουν στο διαδίκτυο χωρίς να αφήνουν ίχνη.

Σίγουρα, ένας βιβλιοθηκάριος στο Archive.org έγραψε ότι «Ενώ η Wayback Machine βρίσκεται σε λειτουργία μόνο ανάγνωσης, η συλλογή και αρχειοθέτηση ιστοσελίδων συνεχίζεται. Αυτά τα υλικά θα είναι διαθέσιμα μέσω της Wayback Machine όταν εξασφαλιστεί η σταθερότητα των υπηρεσιών».

Πότε; Δεν γνωρίζουμε. Πριν τις εκλογές; Σε πέντε χρόνια; Ίσως υπάρχουν τεχνικοί λόγοι, αλλά φαίνεται ότι αν η συλλογή ιστοσελίδων συνεχίζεται παρασκηνιακά, όπως υποδηλώνει η σημείωση, τότε και αυτή θα μπορούσε να είναι διαθέσιμη σε λειτουργία μόνο ανάγνωσης. Δεν είναι όμως.

Ανησυχητικά, αυτή η διαγραφή της μνήμης του Διαδικτύου συμβαίνει σε περισσότερα από ένα μέρη. Για πολλά χρόνια, η Google προσέφερε μια αποθηκευμένη έκδοση του συνδέσμου που αναζητούσατε ακριβώς κάτω από την τρέχουσα έκδοση. Διαθέτουν άφθονο χώρο στους διακομιστές για να το επιτρέψουν, αλλά όχι: αυτή η υπηρεσία έχει πλέον εξαφανιστεί εντελώς. Στην πραγματικότητα, η υπηρεσία cache της Google τερματίστηκε επίσημα μόλις μία ή δύο εβδομάδες πριν τη διακοπή του Archive.org, στο τέλος του Σεπτεμβρίου 2024. ΤΥΧΑΙΟ;;; ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ

Έτσι, τα δύο διαθέσιμα εργαλεία για αναζήτηση αποθηκευμένων σελίδων στο Διαδίκτυο εξαφανίστηκαν μέσα σε λίγες εβδομάδες μεταξύ τους και λίγο πριν από τις εκλογές της 5ης Νοεμβρίου.

Άλλες ανησυχητικές τάσεις οδηγούν επίσης τα αποτελέσματα αναζήτησης στο διαδίκτυο να γίνονται ολοένα και περισσότερο λίστες ελεγχόμενες από τεχνητή νοημοσύνη, με εγκεκριμένες αφηγήσεις από το κατεστημένο. Το διαδικτυακό πρότυπο για την κατάταξη των αποτελεσμάτων αναζήτησης ήταν παλαιότερα να καθορίζεται από τη συμπεριφορά των χρηστών, συνδέσμους, παραπομπές κ.λπ. Αυτοί ήταν, περισσότερο ή λιγότερο, οργανικοί δείκτες που βασίζονταν σε δεδομένα σχετικά με το πόσο χρήσιμο ήταν ένα αποτέλεσμα αναζήτησης για τους χρήστες του Διαδικτύου.

Πολύ απλά, όσο περισσότεροι χρήστες έβρισκαν ένα αποτέλεσμα χρήσιμο, τόσο υψηλότερα κατατασσόταν. Η Google τώρα χρησιμοποιεί πολύ διαφορετικά κριτήρια για την κατάταξη των αποτελεσμάτων αναζήτησης, συμπεριλαμβανομένων αυτών που θεωρεί «έμπιστες πηγές» και άλλων αδιαφανών, υποκειμενικών κριτηρίων.

Επιπλέον, η πιο ευρέως χρησιμοποιούμενη υπηρεσία που κατέτασσε ιστοσελίδες με βάση την κίνηση δεν υπάρχει πια. Αυτή η υπηρεσία λεγόταν Alexa. Η εταιρεία που τη δημιούργησε ήταν ανεξάρτητη. Μια μέρα το 1999, αγοράστηκε από την Amazon. Αυτό φαινόταν ενθαρρυντικό, καθώς η Amazon ήταν εύρωστη οικονομικά. Η εξαγορά φαινόταν να κωδικοποιεί το εργαλείο που όλοι χρησιμοποιούσαν ως μια μορφή κατάστασης στο διαδίκτυο.

Ήταν συνηθισμένο κάποτε να σημειώνει κανείς ένα άρθρο στο διαδίκτυο και να το κοιτάζει στο Alexa για να δει την εμβέλειά του. Αν ήταν σημαντικό, το λάμβανε κανείς υπόψη, ενώ αν δεν ήταν, δεν έδινε ιδιαίτερη σημασία.

Έτσι λειτουργούσε μια ολόκληρη γενιά τεχνικών του διαδικτύου. Το σύστημα λειτουργούσε όσο καλύτερα θα μπορούσε κανείς να περιμένει.

Μετά, το 2014, χρόνια μετά την εξαγορά της υπηρεσίας Alexa, η Amazon έκανε κάτι περίεργο. Κυκλοφόρησε τον οικιακό βοηθό της (και συσκευή παρακολούθησης) με το ίδιο όνομα. Ξαφνικά, όλοι τα είχαν στα σπίτια τους και μπορούσαν να μάθουν τα πάντα λέγοντας «Alexa». Κάτι φαινόταν περίεργο με την ονομασία του νέου προϊόντος της Amazon, που ήταν ίδιο με μια υπηρεσία που είχε αποκτήσει χρόνια νωρίτερα. Χωρίς αμφιβολία, υπήρξε κάποια σύγχυση λόγω της ονοματοδοσίας.

Το 2022, η Amazon απέσυρε ενεργά το εργαλείο κατάταξης ιστοσελίδων. Δεν το πούλησε. Δεν αύξησε τις τιμές. Δεν έκανε τίποτα με αυτό. Ξαφνικά, το έκανε να «σβήσει» εντελώς.

Κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί. Ήταν το πρότυπο της βιομηχανίας, και ξαφνικά εξαφανίστηκε. Δεν πουλήθηκε, απλώς εξαφανίστηκε. Πλέον, κανείς δεν μπορούσε να δει τις κατατάξεις ιστοσελίδων βάσει επισκεψιμότητας χωρίς να πληρώσει υπερβολικά υψηλές τιμές για δυσχρηστα ιδιόκτητα προϊόντα.

Όλα αυτά τα σημεία δεδομένων, που μπορεί να φαίνονται άσχετα όταν εξετάζονται μεμονωμένα, είναι στην πραγματικότητα μέρος μιας μακράς πορείας που έχει αλλάξει το τοπίο της πληροφορίας σε κάτι αγνώριστο. Τα γεγονότα του Covid την περίοδο 2020-2023, με τις μαζικές προσπάθειες παγκόσμιας λογοκρισίας και προπαγάνδας, επιτάχυναν σημαντικά αυτές τις τάσεις.

Αναρωτιέται κανείς αν κάποιος θα θυμάται πώς ήταν κάποτε. Το «χάκεμα» και η παρεμπόδιση του Archive.org υπογραμμίζει το θέμα: δεν θα υπάρχει πλέον μνήμη.

Κατά τη στιγμή της συγγραφής αυτού του κειμένου, τρεις ολόκληρες εβδομάδες διαδικτυακού περιεχομένου δεν έχουν αρχειοθετηθεί. Το τι μας λείπει και τι έχει αλλάξει, είναι αβέβαιο. Και δεν έχουμε καμία ιδέα πότε θα επιστρέψει η υπηρεσία. Είναι απόλυτα πιθανό να μην επιστρέψει, ότι η μόνη αληθινή ιστορία στην οποία θα έχουμε πρόσβαση θα είναι πριν από τις 8 Οκτωβρίου 2024, την ημερομηνία κατά την οποία όλα άλλαξαν.

Το Διαδίκτυο ιδρύθηκε για να είναι ελεύθερο και δημοκρατικό. Θα χρειαστούν υπεράνθρωπες προσπάθειες από εδώ και στο εξής για να αποκατασταθεί αυτό το όραμα, διότι κάτι άλλο το αντικαθιστά ταχύτατα.