Υπηκοότητα = Ιθαγένεια ; μόνο στην Ελλάδα συμβαίνουν αυτά !

Είναι παγκοσμίως γνωστό, ότι η Ελληνική γλώσσα, έχει τέτοιο μεγαλείο που κάθε λέξη που υπάρχει στο λεξιλόγιό της, δίνει απόλυτο ορισμό στην ερμηνεία της.
Μάλιστα δε, σε λέξεις που είναι ακριβώς ίδιες και στη γραφή και στην προφορά, προκύπτει ο ορισμός των από τα συμφραζόμενα της πρότασης στην οποία εμπεριέχονται.
Δια αυτό το λόγο, προκύπτει το ερώτημα για ποιόν λόγο σε αντικατάσταση της λέξης “υπηκοότητα”, χρησιμοποιείται η λέξη “ιθαγένεια”.
Θα έλεγε κανείς ότι εφόσον όλα τα κράτη χρησιμοποιούν είτε τον όρο υπήκοος, είτε τον όρο πολίτης (citizen – citizenship), πώς είναι δυνατόν στο πλούσιο ελληνικό λεξιλόγιό μας, να μη βρέθηκε άλλη λέξη και να χρησιμοποιείται η λέξη ιθαγένεια.
Αν βάσει λογικής διεργασίας αναπτύξουμε θεωρίες – υποθέσεις, μια είναι αυτή που είναι πολύ, μα πολύ ύποπτη.
Εφόσον πλέον είναι γνωστό (και αποδεδειγμένο) ότι με τη συνθήκη Bretton Woods, κάθε κράτος έχει καταπιστευματικό πλούτο που έχει υπογραφεί από τους εκπροσώπους του κάθε κράτους και ο πλούτος αυτός υπάρχει για τους ιθαγενείς πολίτες του (ήτοι για τους πολίτες που είναι γεννημένοι εκεί και φέρουν τόσο την εθνικότητα, όσο και το ίδιο γένος με τους αυτόχθονες ή είναι οι ίδιοι αυτόχθονες), δεν είναι παράλογο να αναρωτηθεί κανείς για την επιλογή της λέξης από τους πολιτικούς της χώρας (από την κατάλυση της βασιλείας).
Δεν είναι κρυφό ότι από τον Ιωάννη Καποδίστρια και έπειτα δεν υπήρξε Ελληνική Κυβέρνηση στην πραγματικότητα. Αν όχι όλοι, το 90% όσων πολιτεύτηκαν από τη χούντα και έπειτα στη νεώτερη ιστορία της Ελλάδας, είναι Εβραίοι που αποδεδειγμένα συμμετέχουν σε μασονικές στοές (20 χρόνια πριν βέβαια, δεν το διαφημίζαν, το είχαν κρυφό και δηλώναν Έλληνες και χριστιανοί ορθόδοξοι ). Φτάσαμε στο σημείο μάλιστα να ακούσουμε εντός της Βουλής των Ελλήνων από τον Γ. Παπανδρέου (κουακ κουακ) και άλλον «Ελληναρά» πολιτικό του οποίου το όνομα δεν συγκρατώ, ότι αν είναι δυνατόν να χρειάζεται να κάνει κάποιος εξέταση dna ή να χρειάζεται να είναι Έλληνας για να είναι στη Βουλή των Ελλήνων. (!!!) «Άλλωστε αν ίσχυε κάτι τέτοιο, οι μισοί και παραπάνω, δεν θα βρισκόμασταν εδώ», συμπλήρωσε ο «Λεφτά υπάρχουν».
Κοινώς μάλλον γνωρίζουμε πώς πήραν και οι ίδιοι ιθαγένεια, μιας και οι Εβραίοι, δεν είναι Έλληνες.
Δεν είναι κρυφό, ότι η Μπενάκη όταν όρκισε Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, τον Κάρολο Παπούλια το 2005, στο λόγο της ανάφερε ότι θα δοθεί μέρος της Εθνικής Κυριαρχίας, κοντά σε άλλα απεχθή λόγια που ακούστηκαν κατά την ορκομωσία. Δεν είναι κρυφό επίσης ότι έχουμε ανοιχτά σύνορα. Υποτίθεται βέβαια ότι είναι ανοιχτά για πρόσφυγες, δηλαδή για ανθρώπους που εκβιάστηκαν λόγω πολέμου να αφήσουν το σπίτι τους. Αλλά, όχι. Ανατολικοί λαοί κυρίως, εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός (θα πούμε ότι και καλά εκμεταλλεύονται το γεγονός, όχι ότι είναι ένα σκηνοθετημένο σχέδιο για να διαλύσουν παντελώς τόσο την Ελλάδα, όσο και την Ευρώπη, όσο και τον κόσμο ολόκληρο), δηλαδή καπηλεύονται έναν πόλεμο, τα θύματά του και καταργούν κάθε έννοια ανθρωπιάς, ηθικής, αξιών και αρχών, εισέβαλαν τόσο σε ολόκληρη την Ευρώπη, όσο και στην Ελλάδα μας στην οποία κοντεύουμε οι ίδιοι οι Έλληνες να γίνουμε μειονότητα.

Το ύποπτο λοιπόν που προκύπτει σε σχέση με τη λέξη «ιθαγένεια» ως αντικατάσταση της λέξης «υπηκοότητα», είναι το εξής. Ας ξεκινήσουμε με ένα μεταφορικό παράδειγμα ώστε να γίνει αντιληπτό.

Σκεπτείτε πως ξαφνικά μια μέρα, έκανε κατάληψη στο σπίτι σας ένας άγνωστος και δηλώνει γιος του πατέρα σας (αδελφός σας, αίμα σας) χωρίς να έχει λόγο με βάση τη νομοθεσία να αποδείξει ότι όντως είναι αδελφός σας, ο μπαμπάς σας πέθανε και σας έχει αφήσει μέσω διαθήκης την περιουσία του. Ο άγνωστος αυτός που έχει κάνει κατάληψη στο σπίτι σας λοιπόν, είναι ο ίδιος που θα έχει δικαίωμα (λόγω «νόμιμης» ιδιότητας) να διεκδικήσει την περιουσία σας.
Και ερχόμαστε λοιπόν στο ύποπτο της χρησιμοποίησης της λέξης «ιθαγένεια» η οποία γνωρίζουμε πολύ – πολύ καλά, ότι έχει συγκεκριμένη ερμηνεία, η οποία σε καμία των περιπτώσεων δεν είναι ταυτόσημη με την υπηκόοτητα ή την κάρτα αλλοδαπού πολίτη (που παίρνουν στην Αμερική για παράδειγμα). Με τόσες ιθαγένειες αλλοδαπών στη χώρα (ελάχιστες οι περιπτώσεις αυτών που είναι νόμιμα στη χώρα χρόνια και αν μη τι άλλο δικαιούνται την υπηκοότητα και να έχουν δικαιώματα πολίτη), φτάνει κάποιος στο σημείο να σκεπτεί λογικά και όχι κακόβουλα, αν η χρήση της λέξης τελικά γίνεται για να έχουν δικαιώματα στον πλούτο των Ελλήνων από τα παγκόσμια καταπιστεύματα.
Τροφή για σκέψη…

Αναστασία Ιακώβου