ΤΑ ΑΠΙΑΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ

– Να κυνηγάς τα όνειρα σου….

– Kι αν είναι άπιαστα όνειρα;

– Ακόμα καλύτερα…Τα άπιαστα όνειρα είναι εκείνα που έχουν φτερά και πετάνε ψηλά … Όσο εσύ τα κυνηγάς ,τόσο εκείνα σε πηγαίνουν σε μέρη που δεν έχει φανταστεί ανθρώπου νους…

Tα πιο όμορφα όνειρα είναι τα άπιαστα …

Tα πιο συναρπαστικά ταξίδια γίνονται κυνηγώντας ένα άπιαστο όνειρο…

Τότε συγκεντρώνονται κι ενεργοποιούνται όλες οι δυνάμεις που υπάρχουν μέσα σου και που ως τότε δεν γνώριζες καν πως υπήρχαν…

Αρκεί να τα κυνηγάς και να μην τα εγκαταλείψεις ποτέ …

– Πώς φτιάχνεται ένα όνειρο;

– Τα όνειρα τα φτιάχνουν οι σκέψεις των ανθρώπων…

Όχι οι απλές σκέψεις, μα εκείνες που κρύβουν βαθιές επιθυμίες….

Που οι άνθρωποι κλείνουν τα μάτια τους και φαντάζονται κάτι που το θέλουν τόσο πολύ ,τόσο έντονα που νομίζουν πως το ζουν , χαμογελάνε καθώς το σκέφτονται και η ψυχή τους σπαρταράει σαν να το έχουν μπροστά τους….

Τότε , αυτό το “κάτι” , παίρνει από τη δύναμη της ψυχής μια δόση φαντασίας και γίνεται ένα μικρό όνειρο…μια μικρούλα νεράιδα…

Στην αρχή , δεν έχει φτερά , ούτε ραβδάκι και δεν μπορεί να κάνει κανένα μαγικό…

Μα όσο ο άνθρωπος συνεχίζει να κλείνει τα μάτια του και να σκέφτεται το όνειρο του , σιγά σιγά η δύναμη του μεγαλώνει... Στην πλάτη του φυτρώνουν φτερά , αποκτά μαγικό ραβδάκι κι αρχίζει να κάνει τα θαύματα του. Να δίνει μορφή και να πραγματοποιεί το όνειρο του ανθρώπου…

Μια μοναδική σχέση ξεκινάει.

Το όνειρο περιμένει τη στιγμή που ο άνθρωπος θα αφήσει όσα κάνει και με τη σκέψη του θα τρέξει κοντά του…Μα κι εκείνος, κάθε φορά που μπαίνει στο όνειρο του, κάνει ένα υπέροχο και μοναδικό ταξίδι μαζί του.

Άνθρωπος και όνειρο δημιουργούν και στήνουν μια πραγματικότητα…έναν καινούργιο κόσμο.

Όλα όσα σκέφτεται κι επιθυμεί τρελά η ψυχή του ανθρώπου, πράγματα ακατόρθωτα που η πραγματικότητα τα πολεμάει και τα εχθρεύεται, το όνειρο τα κάνει πραγματικότητα.

Χιλιάδες τα όνειρα στον κόσμο της φαντασίας, σαν αμέτρητα αστέρια στον βραδινό ουρανό.

Και όσα παίρνουν μορφή και υλοποιούνται στον γήινο κόσμο, φέρνουν μαζί τους όμορφα συναισθήματα που λαμπυρίζουν, όπως οι χρυσόσκονες στο φως του ήλιου, χαρίζοντας ηρεμία και ικανοποίηση. Ωθώντας τον κόσμο ένα βήμα πιο πάνω, προς την ανέλιξη.

Όμως…υπάρχει ένας μεγάλος εχθρός για τα όνειρα….Ο φόβος...παραμονεύει γεμάτος κακία και δόλο με το κοφτερό σπαθί του και μόλις ο άνθρωπος πετάξει με τη φαντασία του για να βρει το όμορφο όνειρό του, χραπ…να σου κι ο φόβος μπροστά τους να δείχνει το σπαθί του και να προσπαθεί να κόψει τα φτερά του ονείρου…

Κι αν ο άνθρωπος φοβηθεί, τότε το όνειρο φεύγει μακριά του και περιπλανιέται στον αχανή κόσμο των ονείρων και σιγά σιγά περνάει στη λήθη και χάνεται για πάντα.

Μα αν η ψυχή του ανθρώπου συνεχίσει να το αναζητά, τότε μένει κοντά της και τη στοιχειώνει για πάντα . Πολλές φορές γίνεται εφιάλτης και προσπαθεί να θυμίσει στον άνθρωπο τα αρχικά του σχέδια και το στόχο του…Παλεύει να του θυμίσει τι ήθελε να κάνει πριν εμφανιστεί ο φόβος και να του δώσει δύναμη να συνεχίσει να ονειρεύεται.

Πόσα όνειρα χάθηκαν και πόσοι άνθρωποι τα εγκατέλειψαν γιατί φοβήθηκαν ….

Παιδιά που ζούσαν έντονα μέσα στο όνειρο τους και που οι γονείς τους έκαναν τα πάντα για να αφήσουν αυτό το όνειρο, γιατί δεν ήταν συμβατό με την κοινωνία και τα δεδομένα της…Γιατί δεν θα είχε υλικό πλούτο ή θα στιγμάτιζε…

Πόσοι γονείς έβγαλαν τα παιδιά τους από το όνειρό τους και τα πίεσαν να φτιάξουν ένα άλλο όνειρο, τέτοιο που ήθελαν αυτοί…Μα πώς γίνεται τα παιδιά να υλοποιούν τα ανικανοποίητα, χαμένα όνειρα των γονέων τους, εκείνα που χάθηκαν από φόβο…Πώς ένα παιδί να βάλει τη δική του φαντασία και ψυχή σε κάτι που δεν είναι δικό του αλλά ξένο και που δεν το επιθυμεί καθόλου;;; Αφού τα όνειρα δημιουργούνται μόνο από την έντονη επιθυμία που είναι καθαρά προσωπική κι αφορά την ψυχή του καθενός;;;

Πολλές φορές το όνειρο κάποιου ίσως εμπόδιζε τα σχέδια και τις φιλοδοξίες κάποιου άλλου, στην γήινη πραγματικότητα . Τότε εκείνος έκανε ό,τι μπορούσε για να εξαφανίσει το όνειρο και την υλοποίηση του κοιτώντας καθαρά το προσωπικό του όφελος.

Υπήρχαν και άνθρωποι που δεν μπορούσαν να ονειρευτούν, το στοιχείο της φαντασίας έλειπε από την ψυχή τους και τα όνειρα των άλλων ήταν γι αυτούς ανώφελα κι ενοχλητικά στην πεζή και κρύα καθημερινότητα τους. Έκαναν κι εκείνοι ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να μην ονειρεύονται οι άνθρωποι και χαμογελάνε με τα μάτια κλειστά….

Έφτασαν χρόνια που όλα ήταν τόσο σχεδιασμένα, ώστε κάθε ονειροπόλος άνθρωπος χαρακτηριζόταν ως φαντασμένος ή γραφικός... Η φαντασία έλειπε από πολλούς ανθρώπους κι όλα ήταν τυποποιημένα κι ελεγχόμενα από τη γέννηση τους.

Ακόμα και τη φαντασία των παιδιών έλεγχαν κι έβαζαν έτοιμες εικόνες μέσω της τηλεόρασης στο μυαλουδάκι τους, οι οποίες έφτιαχναν σκέψεις αλλά χωρίς καθόλου φαντασία κι επιθυμία….

Κι όλο αυτό γινόταν με τη συγκατάθεση των γονιών τους, που οι ίδιοι τα έβαζαν μπροστά σε μια οθόνη και πατούσαν το κουμπί, για να μην τους ενοχλούν με τις ερωτήσεις τους και γιατί πλέον δεν άντεχαν ούτε και την ελάχιστη φαντασία των παιδιών τους….

Κατά βάθος, οι γονείς πονούσαν γιατί θυμόταν τα δικά τους όνειρα που από φόβο και καταπίεση είχαν εγκαταλείψει…

Ίσως καμιά φορά να τα άκουγαν στον ύπνο τους να τους φωνάζουν και να προσπαθούν να τους ενεργοποιήσουν ….μα οι μεγάλοι έλεγαν πως είναι πια αργά….

Κάποτε κάποιοι άνθρωποι, παρατηρώντας τον κόσμο γύρω τους, είδαν ανθρώπους σκυθρωπούς , χωρίς χαμόγελα και χαρά .

Ο πόνος είχε χαράξει ανεξίτηλα τα σημάδια του επάνω στο πρόσωπο τους. Τα μάτια τους ήταν θλιμμένα  και τα χείλη έμεναν ανέκφραστα….

Γύρω τους απλωνόταν αρρώστια …Δέντρα, λουλούδια, ζώα και άνθρωποι, όλα είχαν ξεθωριασμένα χρώματα ,χωρίς ενέργεια….Παντού μόλυνση …Παντού εκμετάλλευση, ακόμη και τη γη βίαζαν κι έπαιρναν τα πολύτιμα ορυκτά της με ανελέητο τρόπο….

Τότε …κάποιοι άνθρωποι έκλεισαν τα μάτια τους κι άφησαν τη φαντασία να βγει μέσα από την ψυχή τους….Σκέφτηκαν πως ήθελαν να ζουν σε έναν κόσμο με φωτεινά κι έντονα χρώματα , γεμάτο μεθυστικά αρώματα, υγεία και χαρούμενα γέλια …

Άρχισαν να ονειρεύονται αυτόν τον κόσμο και το έκαναν ξανά και ξανά …

Η ψυχή τους φυλακισμένη καθώς ήταν , περίμενε τη στιγμή του ονείρου για να αποδράσει μαζί του …και τότε συναίβει κάτι απρόσμενα υπέροχο και μοναδικό….

Τα όνειρα όλων αυτών των ανθρώπων συναντήθηκαν γιατί είχαν τον ίδιο σκοπό….

Όλα μαζί άρχισαν να κάνουν τα μαγικά τους κόλπα και να στήνουν έναν κόσμο υπέροχο ,μια πανέμορφη πολιτεία…

Οι άνθρωποι πιάστηκαν χέρι με χέρι τόσο σφιχτά για να μην περάσει ποτέ ο Φόβος κι έβαλαν τη Γνώση να φυλάγει με τη δύναμη της την μεγάλη πύλη της πολιτείας τους…

Η Λογική και η Ανδρεία έτρεξαν κοντά για την στηρίζουν ώστε ο Φόβος να μην τολμήσει και βγάλει τα σπαθιά του.

Τα όνειρα των ανθρώπων εργάζονταν με αφοσίωση και λαχτάρα για το στήσιμο της πολιτείας…κι εκείνοι χαμογελώντας έπαιρναν δύναμη ο ένας από τον άλλον

Κάποιος έβαζε γνώση , άλλος θυμόταν κι έβαζε μνήμες, άλλος το ταλέντο του , μα πάντα ο ένας κράταγε γερά τον άλλον, γιατί είχαν καταλάβει πως αν άφηναν τα χέρια και την ομόνοια τους ο Φόβος θα μπορούσε να τρυπώσει και να διαλύσει το όνειρο τους .

Ονειρεύονταν πως έστηναν όμορφες κατοικίες, όχι στον αέρα αλλά στη γη, για να βρίσκονται πάντα κοντά στην ενέργεια της, με κήπους γεμάτους πανέμορφα λουλούδια και δέντρα…

Παντού να κυλάνε νερά που με τα κελαρυστά τραγούδια τους να ηρεμούν τους ανθρώπους και να τους κάνουν να τραγουδάνε και να ερωτεύονται…

Ονειρεύονταν όμορφους χώρους για σχολεία των παιδιών τους ,με όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό, για να εξασφαλίσουν τη γνώση που θα χρειαζόταν, ώστε να ζουν ήρεμα και δημιουργικά, προσφέροντας στην πολιτεία το καλύτερο που μπορεί ο καθένας…Δάσκαλοι με σεβασμό στους μαθητές ,να τους οδηγούν στη γνώση μέσα από την εξερεύνηση και να φτιάχνουν πολίτες που να σέβονται ,να σκέφτονται , να κρίνουν και να δημιουργούν …Να μη τρομάζουν με την αποτυχία και να διαχειρίζονται τον κάθε φόβο τους….

Ονειρεύονταν χωράφια με καλλιέργειες απο σπόρους αγνούς και καθαρούς χωρίς μεταλλάξεις και γεωργούς που να σέβονται τη γη και να μην τη μολύνουν με χημικά δηλητήρια …

Δέντρα που να λαμπυρίζουν τα φύλλα και οι καρποί τους από υγεία και ζωντάνια….

Κτηνοτρόφους που να χαίρονται να βόσκουν τα ζώα τους σε καθαρά λιβάδια με καταπράσινο δροσερό χορτάρι…και η θάλασσα πεντακάθαρη να δίνει το νερό της σε κάθε Επιτολή για να προστατεύει τους ανθρώπους και να ενεργοποιεί τη μνήμη τους…

Σ’αυτή την πολιτεία τα όνειρα δεν άφησαν χώρο για φθόνο, στέρηση, εγκληματικότητα και βια…. Αντίθετα έδωσαν αφθονία , ισότητα, δικαιοσύνη και σεβασμό…

Η Αισθητική βρισκόταν παντού ,στη συμπεριφορά των ανθρώπων ως και την εμφάνιση τους και σε ό,τι υπήρχε γύρω τους….

Με τόση ευδαιμονία , άνθρωποι και όνειρα πετούσαν στον αιθέρα, ελεύθεροι κι απαλλαγμένοι από κάθε φόβο…

Όμως το όνειρο της πολιτείας το κυνηγούσαν πολλοί για να το τρομάξουν και να γίνει ένα άπιαστο όνειρο. Που κανείς δεν θα τολμούσε να αναζητήσει…

Φόβος ,απειλές , τρομοκρατία, στέρηση , αδικία, ψέμα, ασχήμια …

Όλα μαζί τα κακά και οι συμφορές έβαλαν τα δυνατά τους για να μην στηθεί και γίνει πραγματικότητα το υπέροχο όνειρο της πολιτείας των ανθρώπων….

Μα δεν υπολόγισαν στην ένωση των ανθρώπων….

Στο δυνατό σφίξιμο των χεριών και στο αντάμωμα των ονείρων των ψυχών τους….

Δεν κατάλαβαν πως πολλές όμοιες σκέψεις έκαναν το όνειρο τους τόσο δυνατό, που τίποτα δεν μπορούσε τίποτα να περάσει την πύλη και να καταστρέψει την όμορφη πολιτεία των ανθρώπων που το όνομα αυτής ήταν Ελλήνων Πολιτεία….

ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΡΑΝΙΚΟΥ