«ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ» 01 «ΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ»

«ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ» 01 «ΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ». «ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ»

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

ΟΤΑΝ ΟΛΑ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΘΑ ΣΤΗΘΕΙ….
ΟΤΑΝ ΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ ΜΑΣ ΘΑ ΒΙΩΝΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΩΦΕΛΗ ΜΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕ ΑΞΙΕΣ ΚΑΙ ΘΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ….

ΤΟΤΕ ΜΙΑ ΓΙΑΓΙΑ ΜΕ ΚΑΡΟ ΚΟΥΒΕΡΤΟΥΛΑ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΑ ΔΙΗΓΗΤΑΙ ΣΤΑ ΕΓΓΟΝΑΚΙΑ ΤΗΣ ΤΙΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΩΝ ΣΚΟΤΕΙΝΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ….
ΠΩΣ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΛΛΑΞΑΝ …..

ΓΙΑΤΙ……… Ο,ΤΙ ΠΕΡΝΑΕΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟ ΞΕΧΝΑΜΕ….
ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΑΣΗ ΝΑ ΞΕΧΝΑΜΕ ΕΥΚΟΛΑ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ.
ΓΙ ΑΥΤΟ ΟΙ «ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ» ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΜΙΑ ΓΕΦΥΡΑ ΚΑΙ ΘΑ ΕΝΩΣΟΥΝ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ…..

ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ ΓΙΑ ΤΑ ΕΓΓΟΝΑΚΙΑ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ ΝΑ ΑΦΗΣΕΙ Η ΓΙΑΓΙΑ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΓΕΡΑΣΕ ΜΕ ΟΣΑ Η ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΝΟΗΣΗ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ ΚΑΤΕΓΡΑΨΑΝ ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ….

ΕΙΘΕ ΓΙΑ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΝΑ ΛΑΜΨΟΥΝ ΣΑΝ ΦΩΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ….
ΕΙΘΕ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΟΥΝ ΑΡΧΕΙΟ ΜΝΗΜΗΣ, ΥΛΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΟΝΟΝΤΟΥΛΑΠΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ME ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΝΑ ΜΗΝ ΖΗΣΕΙ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΑΛΛΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ……
ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΕΦΘΕΡΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΑΚΟΜΗ!!!!

ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΡΑΝΙΚΟΥ…(Ή ΟΠΩΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΜΑΣ)

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ:
«ΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ»

1. Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΡΥΦΤΕΙ.

Έξω έβρεχε μια σιγανή , ρυθμική βροχούλα.
Η γιαγιά Αφροδίτη καθόταν στην κουνιστή πολυθρόνα της, δώρο του Αλέξη της, για να χαλαρώνει κοιτώντας τις φλόγες στο τζάκι κι ακούγοντας το νερό της βροχής που χτύπαγε ρυθμικά στην λαμαρίνα.
Δίπλα της τα εγγόνια της, καθισμένα αναπαυτικά στο γούνινο χαλάκι την κοιτούσαν ανυπόμονα κι έτοιμα να ταξιδέψουν σε χρόνια, όπου το ψέμα μαζί με την απάτη και το δόλο είχαν πλέξει γύρω από όλη τη Γη ένα πλέγμα, αόρατο και τόσο ισχυρό, που οι άνθρωποι δεν μπορούσαν ούτε να το δουν αλλά ούτε και να το σπάσουν εύκολα.

-«Έλα γιαγιά, σε παρακαλούμε….Πες μας ιστορίες από τα σκοτεινά χρόνια!!!»
Δεν της ήταν δύσκολο να θυμηθεί…κι άλλωστε τα γεγονότα που θα ξανάφερνε στη μνήμη της, ήταν όλα αληθινά, υπαρκτά, ατόφιο κομμάτι της ζωής της. Δε χρειαζόταν φαντασία, γιατί η πραγματικότητα εδώ ξεπερνούσε και την πιο αχαλίνωτη φαντασία και την πιο αρρωστημένη…
-« Άντε, πάμε να σπρώξουμε την πόρτα του χτες και να περάσουμε στο σκοτεινό παρελθόν…

Τότε, δεν καταλαβαίναμε πόσο σκοτεινό ήταν, γιατί είχαμε γεννηθεί μέσα στο σκοτάδι εκείνο. Τα πάντα γύρω μας φάνταζαν φυσιολογικά.

Όταν δεν ξέρεις, ούτε καν από εικόνες, πόσο όμορφο και λαμπερό είναι το χρώμα των φύλλων στα υγιή δέντρα, τότε νομίζεις πως αυτό που βλέπεις μπροστά σου είναι το μόνο αληθινό που υπήρξε ποτέ…

Όταν δεν έχεις κανένα πρότυπο δίκαιης πολιτείας και καμιά αναφορά της, αλλά γεννιέσαι και μεγαλώνεις σε κοινωνία αντιαξιακή, ως σκλάβος, είναι σχεδόν αδύνατο να χτίσεις ακόμη και στη φαντασία σου την πολιτεία των Αξιών που εσείς γεννηθήκατε σ’ αυτήν και μεγαλώνετε.

Αποδεχόμασταν και ανεχόμασταν το αρρωστημένο περιβάλλον γύρω μας, σαν κάτι φυσιολογικό, γιατί απλούστατα δεν είχαμε ιδέα πώς είναι το υγιές.
Τα δικά μας παραμύθια είχαν δράκους, που από το στόμα τους ξερνούσαν φωτιές και κατέστρεφαν τις ανυπεράσπιστες πολιτείες και τα χωριά. Είχαν βασιλιάδες και πριγκίπισσες που ζούσαν σε κάστρα και παλάτια, ιππότες που μάχονταν το κακό και υπηκόους, φτωχούς και βρωμιάρηδες που αποδέχονταν τη μιζέρια τους και δούλευαν για τα πλούτη των παλατιών.
Μα και στην πραγματική ζωή μας, ίσως να μην υπήρχαν αληθινοί δράκοι με φωτιές, αλλά όλη τη δύναμη και τον πλούτο τον κατείχαν πλάσματα που κανείς δεν γνώριζε την αληθινή τους όψη, ούτε και τα πραγματικά τους ονόματα…
Πλάσματα, που έδιναν εντολές και καθοδηγούσαν τα πάντα.
Αυτά τα απόκοσμα όντα, που κρυβόταν από τα μάτια των ανθρώπων, είχαν έρθει στον πλανήτη από παλιά.

Κατάφεραν να ξεγελάσουν τους βασιλιάδες των ανθρώπων, να στήσουν πολέμους και μέσα στην αναμπουμπούλα που προκαλούσαν, μέσα σε προδοσίες, τρόμο , φόβο και πόνο, να οδηγήσουν την ανθρωπότητα στη λήθη.

Έκρυψαν την αλήθεια που ήταν γραμμένη σε παπύρους και περγαμηνές, σε μέρη που ήταν απλησίαστα για τους ανθρώπους, σε βαθιά λαγούμια και υπόγεια κι έβαλαν φύλακες να τα φυλάγουν, ώστε ανθρώπου μάτι να μην τα δει και χέρι να μην τα αγγίξει ποτέ.

Δεν έπρεπε οι άνθρωποι να γνωρίζουν την αληθινή ιστορία τους…..

Η παραμικρή μνήμη για υγιείς κοινωνίες που θα ανελισσόταν, θα ξεχνιόταν στο πέρασμα των χρόνων και μόνον αυτά τα πλάσματα θα μπορούσαν να έχουν πρόσβαση στη γνώση και να την αλλοιώνουν με τρόπο που θα τους βόλευε για να τη δίνουν στους ανθρώπους και να τους εξουσιάζουν.
Έκρυψαν τα γραπτά, λεηλάτησαν και κατέστρεψαν κτίσματα, ναούς, θεραπευτήρια, οικισμούς και αθλητικές εγκαταστάσεις, απομεινάρια μιας εποχής λαμπερής που έστεκε για να θυμίζει στους ανθρώπους την ιστορία του.

Μνημεία, που, ενώ με λύσσα τα απόκοσμα όντα πάσχιζαν να αφανίσουν από την επιφάνεια της γης, εκείνη σαν επαναστάτρια, κάθε τόσο έβγαζε στο φως αγάλματα, αντικείμενα κι επιγραφές των Ελλήνων,πολιτείες ολόκληρες θαμμένες στα χώματα της και στα νερά των θαλασσών της, πηγαίνοντας κόντρα στον αφανισμό της αληθινής ιστορίας που τα πλάσματα ήθελαν απεγνωσμένα να αλλάξουν….

Όπου κι αν χτυπούσε η σκαπάνη, σε όποιο μέρος του πλανήτη κι αν έσκαβαν, έβγαινε στο φως η αληθινή ιστορία.

Ο πλανήτης Δήμητρα δεν ήθελε τα παιδιά του να ξεχάσουν , ούτε και να γίνουν δούλοι των απόκοσμων όντων και η ενέργεια της Δήμητρας θα έκανε όσα χρειαζόταν γι ‘ αυτό….
(συνεχίζεται…..)

ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΡΑΝΙΚΟΥ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ            ΕΙΔΗΣΕΙΣ – ΤΑ ΝΕΑ ΜΑΣ

ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ – ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ – ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΕΣ