Αρχική Άνθρωπος και Περιβάλλον Όλοι μαζί όμως μπορούμε …

Όλοι μαζί όμως μπορούμε …

δεν είναι αργά ακόμη και τώρα να αναρωτηθούμε ποια είναι η πραγματική απειλή και να ψάξουμε ποιον τρόπο έχουμε να αλλάξουμε όλη αυτή την κατάσταση που μας ταλαιπωρεί και μας εξοντώνει.

2020-04-23

Χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά

ΕΙΘΕ ΤΟ ΣΟΚ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΥ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΑΠΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΜΑΣ…

« Νιώθω πως όταν έρθει η ώρα να τελειώσει αυτός ο εγκλεισμός, δεν θα έχω τη δύναμη να βγω έξω στην κοινωνία. Νιώθω πως φοβάμαι να βρεθώ ξανά ανάμεσα σε πολύ κόσμο, να γελάσω μαζί τους και να κουβεντιάσω. Λες και με έχει ρουφήξει η επικοινωνία μέσω του υπολογιστή και δε θέλω να σκεφτώ καν πως θα πρέπει να ξαναβγώ εκεί έξω…Λες να έχω γίνει αγοραφοβική;;;;; »

Αυτές τις ανησυχίες μοιράστηκε μαζί μου μια καλή φίλη πριν λίγες μέρες.

Ανησυχίες που με έβαλαν σε σκέψη κι άρχισα να ψάχνω.

Σε πανελλαδική έρευνα COVID CONTROL της εταιρίας δημοσκοπήσεων interview αναφέρεται πως στο 70% των εγκλεισμένων έχει επηρεαστεί αρνητικά η ψυχολογία του.

Δηλαδή, 70 % των εγκλεισμένων, νιώθει πως η ψυχική του υγεία κλονίζεται λόγω της στέρησης της ελευθερίας του, λόγω της απαγόρευσης να επισκεφτεί τα δικά του αγαπημένα πρόσωπα, λόγω του φόβου μην αρρωστήσει και ο ίδιος και τί θα συμβεί μετά.

Σίγουρα στο 70% περιλαμβάνονται όλες οι ηλικίες.

Μικρά παιδιά που στερούνται το παιχνίδι, τους φίλους και την παιδική χαρά…

Έφηβοι που νιώθουν όλη την αδικία που εμπεριέχει ο εγκλεισμός και που αναγκάστηκαν να μένουν 24 ώρες με τους γονείς και τα αδέρφια τους…

Φοιτητές που έφυγαν από τις πόλεις τους κι άφησαν παρέες και υποχρεώσεις..

Επιχειρηματίες που έβαλαν όλες τις οικονομίες τους να στηθεί το μαγαζάκι τους και τώρα νιώθουν πως όλα χάνονται και μπροστά τους παραμονεύει αβέβαιο το μέλλον…

Ηλικιωμένοι που απόμειναν μόνοι και ξεχασμένοι ακόμη και τις γιορτινές μέρες που άλλοτε το σπίτι τους ήταν γεμάτο με παιδιά κι εγγόνια…

Όλοι, με όλο το δίκιο από τη μεριά του ο καθένας, έχουμε πλέον φτάσει στα όρια της υπομονής μας.

Ο εκνευρισμός, οι συγκρούσεις, η ενδοοικογενειακή βία, τα ψυχολογικά προβλήματα, όλα είναι αναμενόμενα και η μόνη που αδιαφορεί για την ψυχολογία των πολιτών, είναι η ίδια η πολιτεία….η ανύπαρκτη.

Θα έλεγα πως συμβάλλει κιόλας η πολιτεία, με τον τρόπο ενημέρωσης των πολιτών της μέσω των εκτάκτων δελτίων, να μεγεθύνει το πρόβλημα και να κάνει την ψυχολογία όλων πιο ευάλωτη.

Πόσο νοιάζονται οι κυβερνώντες για εμάς;;;

Νοιάζονται μην αρρωστήσουμε και πεθάνουμε από έναν ιό αλλά όταν πεθαίνουμε από καρκίνο δεν τους νοιάζει …

Όταν πεθαίνουν τα παιδιά μας από τα ναρκωτικά δεν τους νοιάζει…

Όταν πεθαίνει η ψυχή μέσα στην βία και στην πορνεία δεν τους νοιάζει….

Ούτε όταν κομματιαζόμαστε στην άσφαλτο τους νοιάζει….

Μα ούτε κι όταν η απόγνωση μας οδηγεί στην αυτοκτονία τους νοιάζει….

Αλλά ξαφνικά τους νοιάζει μην κολλήσουμε τον ιό;;;;

Σε ερώτηση της έρευνας για το ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνουν όταν όλο αυτό τελειώσει, απάντησαν:

Το 32% θα βγει για καφέ και φαγητό

Το 28% θα φροντίσει τον εαυτό του σε κομμωτήρια, ινστιτούτα, γυμναστήρια κ.λ.π.

Το 22% θα πάει ταξίδι

Το 3% θα βγει για ψώνια

Αγανακτισμένοι οι άνθρωποι, το πρώτο πράγμα που θα κάνουν είναι αυτό που ευχαριστεί την ψυχή τους.

Αναρωτιέμαι…όλη αυτή η καταπίεση που υφιστάμεθα όλοι μας, πόσο μας προβλημάτισε;;;

Πόσοι από εμάς αναρωτηθήκαμε τί είναι όλο αυτό που συμβαίνει στην ανθρωπότητα, ποιος ή τί το προκάλεσε ;;;

Θα συνεχίσουμε να ζούμε με τα ίδια μέτρα και σταθμά που είχαμε ως τώρα;;;

Η απειλή μιας άλλης μορφής ασθένειας θα υπάρχει πάντα και θα καραδοκεί, όσο εμείς οι άνθρωποι θα συνεχίσουμε να μολύνουμε και να καταστρέφουμε το περιβάλλον μας, την τροφή μας, το νερό μας, τον αέρα μας…

Όσο εμείς οι άνθρωποι ανεχόμαστε και διαιωνίζουμε με τις πράξεις μας την ίδια την καταστροφή μας και τον αφανισμό μας, αλλά και όσο ανεχόμαστε αυτούς που σχεδίασαν όλα αυτά για εμάς, θα ζούμε πάντα υπό τον φόβο της απειλής μιας νέας ασθένειας….

Ο εγκλεισμός και το σοκ της καραντίνας, θα έπρεπε να ενεργοποιήσει μέσα μας δυνάμεις αυτοπροστασίας, άμυνας και μάχης εναντίον όλων των εχθρών που μας δυναστεύουν.

Γιατί ο κορονοϊός δεν είναι η μόνη απειλή μας.

Ίσως δεν είναι αργά ακόμη και τώρα να αναρωτηθούμε ποια είναι η πραγματική απειλή και να ψάξουμε ποιον τρόπο έχουμε να αλλάξουμε όλη αυτή την κατάσταση που μας ταλαιπωρεί και μας εξοντώνει.

Δεν είναι αργά να συνειδητοποιήσουμε πως όλοι αυτοί που μας κυβερνούν, που αποφασίζουν για την υγεία μας, για την παιδεία μας, για την ελευθερία μας, για την τροφή μας, για την ένδυση μας, για όσα μας αφορούν, δεν νοιάζονται για κανέναν μας, μας θεωρούν κατώτερους, δεν μας θεωρούν καν δικούς τους, ίσως δεν μας θεωρούν καν ανθρώπους αλλά είδος πειραματόζωων για τα απάνθρωπα πειράματα τους….

Ίσως μας θεωρούν είδος « φυτών » και μας καλλιεργούν για να εξασφαλίζουν την ενέργεια τους κλέβοντας την δική μας ενέργεια.

Θα συνεχίσουμε να το επιτρέπουμε αυτό άνθρωποι;;;;

Τότε θα πρέπει να ετοιμάσουμε και τον επικήδειο λόγο μας και την απολογία μας προς τα παιδιά μας….

Εφόσον όμως θέλουμε και αποφασίσουμε να αλλάξουμε την κατάσταση τότε οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε πως μόνος του ο καθένας δεν θα πετύχει.